Στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή ονομάζεται Tsipras effect. Και αποκαλείται έτσι ακόμα και σήμερα που οι εβδομάδες από την μέρα που διεξήχθη το δημοψήφισμα στην Καταλονία έχουν περάσει. Κάτι που σημαίνει ότι παγιώνεται.
Σε τι συνίσταται; Στην «ικανότητα» μιας πολιτικής ηγεσίας να ερμηνεύει όπως θέλει το ξεκάθαρο αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος. Όπως ακριβώς δηλαδή έκανε αυτή της Καταλονίας, ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε η ελληνική, το καλοκαίρι του 2015, όταν μετέτρεψε το «όχι» σε «ναι». Η ιστορία είναι γνωστή και δεν χρειάζεται να την επαναλαμβάνουμε.
Το γεγονός ωστόσο ότι σχεδόν όλοι οι ξένοι αναλυτές επιμένουν να αναφέρονται στην στροφή της καταλανικής ηγεσίας, μέσω... Αθήνας, δείχνει τις επιρροές που η τελευταία έχει ασκήσει. Αν ο κ. Τσίπρας είναι της άποψης ότι μπορούν να αναφέρονται σε αυτόν όπως θέλουν, αρκεί να μην κάνουν λάθος το όνομα του, καλώς. Αν όχι, τότε έχει πρόβλημα. Και το γεγονός ότι μεγάλης κυκλοφορίας ισπανική εφημερίδα χρησιμοποίησε τον όρο «κωλοτούμπα» (!) για να περιγράψει τη στάση της καταλονικής ηγεσίας, δείχνει ότι μάλλον υπάρχει ζήτημα.
Το πιθανότερο είναι ότι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν δίνουν σημασία σε τίποτα απ' όλα τα παραπάνω. Και ότι στο τέλος της ημέρας μπορεί και να ...χαμογελούν. Ωστόσο, κάποια στιγμή, όλα τα παραπάνω θα γυρίσουν μπούμερανγκ για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, που αρέσκεται να θεωρεί εαυτόν διεθνή παίκτη. Και τότε, το σίγουρο είναι πως τα χαμόγελα θα κοπούν. Ο Τειρεσίας το έχει γράψει, προ τριών εβδομάδων και θα το ξαναγράψει, όσο και αν στενοχωρεί:
Η εμπειρία έχει διδάξει ότι κάποια στιγμή, όλοι οι ηγέτες μεγάλοι ή μικροί, κλείνουν τον κύκλο τους. Το θέμα είναι αν το αντιλαμβάνονται γρήγορα και πώς αντιδρούν σε αυτή την περίπτωση. Αυτό, στη δική μας περίπτωση, μένει να το διαπιστώσουμε.