Άραγε, οι πολιτικοί μας, δυσκολεύονται να δουν τι θα συμβεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ή πολιτεύονται σύμφωνα με τις επιθυμίες των ισχυρών; Γιατί έπρεπε να περάσουν πάνω από 40 χρόνια, για να διαπιστωθεί τώρα, ότι η διαβόητη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία δεν προσφέρει τίποτα το θετικό στην επίλυση του Κυπριακού, και να αρχίσει να μιλά ο Ν. Αναστασιάδης για Σχέδιο Β;
Αλλά, ακόμη χειρότερα… Γιατί ο Ν. Αναστασιάδης, ενώ με 40ετή καθυστέρηση προέβη σε ορθή διαπίστωση, ως προς την αποτυχία της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, προκρίνει λύση ακόμη πιο επιβλαβή, την κατ’ ουσίαν συνομοσπονδία δύο κρατών, με την πρόταση παραχώρησης περισσοτέρων αρμοδιοτήτων στα δύο μέρη, που σημαίνουν αποδυνάμωση της κεντρικής εξουσίας;
Η αλήθεια είναι, πως όλοι σχεδόν οι πολιτικοί της Κύπρου, πλην ΑΚΕΛ, είναι πολέμιοι της διζωνικής. Όμως, δεν έχει παρουσιάσει κάποιος την εναλλακτική λύση, που να αντικαταστήσει την υπάρχουσα. Και το πράττει τώρα ο Ν. Αναστασιάδης, αιφνιδιάζοντας τον κυπριακό πολιτικό κόσμο. Όλος ο τρόπος παρουσίασης της συνομοσπονδίας, δείχνει χωρίς αμφιβολία, ότι έχει μελετηθεί προσεκτικά από τους Βρετανούς, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι με την διζωνική δεν προχωράει το ζήτημα.
Έχω γράψει πολλές φορές, και επιμένω, πως δεν μπορεί να γίνει καμιά συζήτηση με τους Τούρκους για το Κυπριακό. Οποιαδήποτε συμφωνία με τους Τούρκους δεν πρόκειται να είναι θετική για το σύνολο του κυπριακού λαού, ακόμη και αν στα έγγραφα φανεί ότι η Τουρκία περιορίζει τις απαιτήσεις της. Καμιά συνθήκη δεν τήρησε ο Τούρκος, ούτε ο Οθωμανός. Την Συνθήκη της Λωζάνης την παραβίασε πριν ακόμη στεγνώσει η μελάνι των υπογραφών.
Δεν έπρεπε εξ αρχής να συμμετέχουμε στο παιχνίδι διζωνικής, ή όπως άλλως ήσαν οι προτάσεις των Βρετανών μέσω του ΟΗΕ. Είχαμε το όπλο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, που κανείς ποτέ δεν μας εξήγησε γιατί δεν κάναμε χρήση. Μάλιστα στο ψήφισμα 353 γίνεται σαφές ότι τυχόν διαπραγματεύσεις «δεν θα επηρεαστούν από τα πλεονεκτήματα που αποκτήθηκαν από τις πολεμικές επιχειρήσεις».
Και σε κάθε ακροτελεύτιο άρθρο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, υπήρχε η εντολή της απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων. Αυτό το διπλωματικό όπλο, δεν άκουσα ούτε μια φορά να χρησιμοποιείται, και πληροφορούμαστε ότι στην Ελβετία οι συζητήσεις περιστρέφονταν στον χρόνο που θα απαιτηθεί η απομάκρυνση, μέρους μόνον των τουρκικών στρατευμάτων.
Το δεύτερο, εξ αρχής, μεγάλο λάθος ήταν η ουσιαστική αναγνώριση του Τ/κ εκπροσώπου ως ισότιμου με τον Πρόεδρο όλων των Κυπρίων. Όταν ήταν πρόεδρος της Κύπρου ο Μακάριος, οι συζητήσεις γίνονταν μεταξύ των εκπροσώπων των δύο κοινοτήτων. Από πλευράς Ε/κ ο Κληρίδης και από τουρκοκυπριακής ο Ντεκτάς.
Κάποια στιγμή, την εκπροσώπηση των Ε/κ ανέλαβε ο ίδιος ο Πρόεδρος, υποβαθμίζοντας τον ρόλο του και αναβαθμίζοντας των ρόλο του Τ/κ συνομιλητή του. Κανείς δεν μας εξήγησε γιατί συνέβη αυτό.
Πρέπει να πω, ότι αυτό το Σχέδιο Β΄ που παρουσίασε ο Ν. Αναστασιάδης, χωρίς επεξηγήσεις, δημιουργώντας σύγχυση στον πολιτικό κόσμο, δεν γνωρίζω αν έχει σχέση με την εκτίμηση ότι υπάρχει σχέδιο Β΄ από πλευράς ΗΕ και κάποιων άλλων κύκλων [σ.σ. Βρετανών] σε ό,τι αφορά τη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, που διατύπωσε ο Νίκος Αναστασιάδης, το 2010.
Ύστερα από συνάντηση με τον τότε Πρόεδρο της Βουλής, Απόστολο Κακλαμάνη, κληθείς να σχολιάσει πληροφορίες που κάνουν λόγο για αξιολόγηση της πορείας των συνομιλιών και πιθανά μέτρα από τα Ηνωμένα Εθνη, ο Ν. Αναστασιάδης σημείωσε ότι υπάρχει μια κυπριακή παροιμία που λέει πως «όταν βλέπεις την κωλοσυρμαθκιά της κουφής δεν χρειάζεται να τη δεις για να καταλάβεις ότι κάποια στιγμή διατρέχεις τον κίνδυνο να υποστείς και τις συνέπειες από την αβλεψία σου».
Τι κατάρα μας δέρνει, να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας;