Όσο χαρήκαμε, χαρήκαμε. Ο λόγος για τις υπερβολικές, αλλά φρούδες, ελπίδες που έδινε η προηγούμενη κυβέρνηση με τον υπουργό Ενέργειας κ. Μανιάτη, ο οποίος ή ήταν υπέρ το δέον αισιόδοξος, ή είχε κάποιους αδιευκρίνιστος σε μας λόγους να μας διαβεβαιώνει ότι σε λίγο χρόνο θα κολυμπάμε στα ευρώ, λόγω της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων.
Μάλιστα δε, προσφάτως, υπήρξαν πολλοί που αγανάκτησαν με την υπόθεση ότι μπορούν οι δανειστές να μάς αποσπάσουν τα κοιτάσματα, εάν δεν είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Ποια κοιτάσματα;
Περιττό να υπενθυμίσω, πως σ’ αυτήν την στήλη κόντρα στο ρεύμα, πάρα πολλές φορές τονίστηκε ότι τα αγγελλόμενα απέχουν της πραγματικότητας, πολλώ δε μάλλον το υποστηριζόμενο από τον κ. Μανιάτη -περιέργως- ότι σχεδόν είχε αποφασιστεί η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού από το Ισραήλ στην Ελλάδα, και από εδώ στην Ευρώπη, για να μεταφέρει το ισραηλινό και κυπριακό αέριο.
Είθε να ήσαν τόσο απλά τα πράγματα, ώστε να τα αντιλαμβάνονται και οι ειδικοί καθηγητές, αλλά δεν είναι. Και καμιά αναγγελία, ίσως προς δημιουργία κλίματος υπέρ ορισμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πραγματικότητα, ούτε να παραπλανήσει επ’ αρκετό τον λαό. Αντί δηλώσεων και ανέξοδων υποσχέσεων, έπρεπε να γίνουν και κάποιες ενέργειες, οι οποίες δεν έγιναν.
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ηγεσία της Αιγύπτου ο κ. αλ Σίσι, έγραψα και επανελάμβανα, να τρέξουμε να κλείσουμε συμφωνία με τη Αίγυπτο. Αυτό είναι το κλειδί που θα άνοιγε και τις άλλες κλειστές πόρτες. Όχι μόνον επειδή δεν γνωρίζουμε για πόσο καιρό οι ισχυροί θα ανέχονται τον κ. αλ Σίσι να διατηρεί την Αίγυπτο ως μοναδική χώρα στην περιοχή με σταθερότητα -που σημαίνει ότι ο αντικαταστάτης του θα είναι σύμμαχος των Τούρκων- αλλά κρατάει χρόνια η υποτιθέμενη ενασχόληση των ιδρυθεισών επιτροπών των δύο χωρών, που είχαν αναλάβει την διευθέτηση υπερκάλυψης δύο οικοπέδων της ελληνικής και αιγυπτιακής ΑΟΖ.
Τώρα είναι αργά. Στην ΑΟΖ της Αιγύπτου βρέθηκε ενεργειακός «θησαυρός» που αλλάζει τα δεδομένα, και που φυσικά ουδεμία διάθεση θα υπάρχει από πλευράς Αιγυπτίων να συζητήσουν συγκυριαρχία επί της αμφισβητούμενης περιοχής, όπως θα μπορούσε να συμβεί προ διετίας. Η ανακάλυψη από την ιταλική Eni, ανοικτά των αιγυπτιακών ακτών, ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου που -όπως πιστεύει- είναι το μεγαλύτερο που έχει ανακαλυφθεί ποτέ στη Μεσόγειο και από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, αλλάζει τα δεδομένα και για την Κύπρο.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η ανακάλυψη αυτή της Εni θα μπορούσε να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της Αιγύπτου για δεκαετίες και θέτει εν αμφιβόλω την εξέλιξη μεγάλων projects εκμετάλλευσης υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Κύπρο και το Ισραήλ. Δεν έχει τώρα λόγο η Eni να προβεί σε πολυέξοδες έρευνες του κυπριακού αερίου, από την στιγμή που έχει στα χέρια της το μεγαλύτερο κοίτασμα της Μεσογείου, και μάλιστα με τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ από την εταιρία να δείχνουν κατά πολύ λιγότερα αισιόδοξα μηνύματα ως προς την ποσότητα του κυπριακού αερίου.
Αυτήν την πραγματικότητα θέλησε να υποβαθμίσει ο πρόεδρος της Κύπρου κ. Αναστασιάδης, δηλώνοντας ότι χωρίς την Κύπρος δεν πάει φυσικό αέριο στην Τουρκία, άρα ο κ. Ερντογάν πρέπει να κάνει υποχωρήσεις. Αυτά είναι νηπιώδη επιχειρήματα, εκτός και αν ο κ. Αναστασιάδης δεν έχει ακόμη αντιληφθεί τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν οι Τούρκοι.
Ο Κύπριος Πρόεδρος εξήρε σε δηλώσεις του τον αναβαθμισμένο ρόλο της Κυπριακής Δημοκρατίας λόγω και των ανακαλύψεων φυσικών πόρων στην Αίγυπτο, τονίζοντας ότι αν η Τουρκία επιδιώξει για τις δικές της ανάγκες, ή για τους όποιους λόγους δικής της πολιτικής να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, θα πρέπει να λύσει το κυπριακό. «Διαφορετικά ο όποιος αγωγός, είτε το θέλουν είτε όχι, θα πρέπει να διέρχεται είτε δια της Κύπρου είτε εντός της ΑΟΖ της. Οπότε αυτό αναβαθμίζει το ρόλο της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ανάγκης επίλυσης του Κυπριακού, αν θέλουν να έχουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα».
Αυτό είναι γνωστό, αλλά με όσα έχει συμφωνήσει ο κ. Αναστασιάδης, η Κύπρος βρίσκεται ένα βήμα πριν από την τουρκοποίηση. Είναι ο μόνος (μαζί με το ΑΚΕΛ) που δεν έχει αντιληφθεί τι ετοιμάζεται να υπογράψει.
Πάντως, υπάρχει ελπίδα να βρεθεί περισσότερο φυσικό αέριο στην Κύπρο, από όσο υπολογίζεται μέχρι τώρα, επειδή το πλούσιο αιγυπτιακό κοίτασμα απέχει μόλις έξη χιλιόμετρα από τα οικόπεδα 10, 11 και 12 της κυπριακής ΑΟΖ. Αυτή η γειτνίαση είναι άγνωστο ακόμη τι υποκρύπτει.
Οφείλω να υπενθυμίσω όμως στον κ. Αναστασιάδη, αυτό που σκοπίμως λησμονεί, πως η Αίγυπτος -και το Ισραήλ- για να αποφύγουν εμπλοκή με την Τουρκία, σχεδιάζουν κατασκευή τερματικού σταθμού στην Αλεξάνδρεια, για υγροποίηση του φ/α και μεταφορά του με πλοία στην Ευρώπη (όπως το προμηθεύεται και η Ελλάδα από τη Λιβύη). Δεν είναι επομένως, τόσο απαραίτητη η Κύπρος, όσο θέλει να παρουσιάσει, προς καθησυχασμό του κυπριακού λαού.
Ως προς δε τα ελληνικά κοιτάσματα, με την χαμηλή τιμή που έχει σήμερα το πετρέλαιο, ας τα ξεχάσουμε για αρκετό διάστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει επί τέλους να ενδιαφερθεί κάποιος σοβαρός πολιτικός για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μας.
Ο Μακεδών