Πολλοί είναι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται για ποιο λόγο γίνεται όλη αυτή η φασαρία με τις τράπεζες και γιατί αυτή η ανακεφαλαιοποίηση είναι πιο σοβαρή σε σχέση με τις άλλες δύο που προηγήθηκαν, από τότε που ξέσπασε η κρίση. Με δύο λόγια, για να καταλάβετε τι πραγματικά «παίζει», η κατάσταση έχει ως εξής:
Από την 1η Ιανουαρίου του 2016, τον εποπτικό έλεγχο (και) των ελληνικών τραπεζών αναλαμβάνει η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Μέχρι σήμερα τον έχει η Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), η οποία έτσι θα χάσει άλλη μια σοβαρή αρμοδιότητα της – ενδεχομένως την τελευταία που της έχει απομείνει, από την ένταξη της χώρας στο ευρώ. Ουσιαστικά, από το νέο χρόνο, η ΤτΕ θα λειτουργεί ως ένα απλό υποκατάστημα της ΕΚΤ και τίποτα περισσότερο. Ωστόσο, αυτό λίγο μας ενδιαφέρει (εκτός και αν θεωρούμε ότι αφαιρείται η «εθνική ανεξαρτησία» και η «εθνική αξιοπρέπεια» της χώρας, οπότε, σε αυτή την περίπτωση, το πρόβλημα δεν λύνεται και μάλιστα εδώ).
Πάμε παρακάω. Η ΕΚΤ, που ξέρει ή μάλλον φοβάται για το τι την περιμένει, σκεπτόμενη πονηρά, λέει: Αφού θα πάρω τον έλεγχο, ας φροντίσω, τώρα που τον έχουν ακόμα οι εθνικές κεντρικές τράπεζες (άρα και η ΤτΕ), να απαιτήσω να πάρω τα πιστωτικά ιδρύματα «καθαρά». Δηλαδή, να έχουν αρκετά κεφάλαια, έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν τους «σκελετούς» που έχουν στα ντουλάπια τους, μόνα τους. Και τι κάνει;
Παραγγέλνει ένα αυστηρό stress test, για να βγάλει στην επιφάνεια ό,τι σκάρτο δάνειο υπάρχει. Και ζητά την κάλυψη του με τα απαραίτητα κεφάλαια, για να έχει το κεφάλι της ήσυχο από 1ης Ιανουαρίου. Κι έτσι, αν προκύψει μαύρη τρύπα στα χαρτοφυλάκια, να υπάρχουν τα μέσα για να «σκεπαστεί». Γι αυτό η ΕΚΤ θέλει ο λογαριασμός της ανακεφαλαιοποίησης να φτάσει στα 10 ή και στα 15 δις ευρώ. Οσο πιο ψηλά, τόσο πιο ασφαλή, για την ίδια.
Γιατί, αν δεν το κάνει, τότε από τον Ιανουάριο θα κληθεί να βάλει αυτή το χέρι στην «τσέπη». Κι ως γνωστόν, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...