Ομολογώ, παρακολουθώ με ζήλεια αλλά και φόβο, την δραστηριότητα των τουρκικών υπηρεσιών στα Βαλκάνια, ως προς την ομογενειακή τους πολιτική, η οποία μάλιστα δεν αρκείται στην σύσφιγξη των δεσμών των Τούρκων της αλλοδαπής με την μητέρα πατρίδα, αλλά επιχειρείται -επιτυχώς- και τουρκοποίηση αλλοεθνών πληθυσμών.
Πλέον τούτων, δημιουργούνται και φιλικοί δεσμοί των Τούρκων με μουσουλμανικούς βαλκανικούς πληθυσμούς, αλλά και σχέσεις εξάρτησης με χριστιανούς πολιτικούς και επιχειρηματίες, ιδίως στην Ελλάδα, για τους οποίους προέχει το ατομικό συμφέρον έναντι αυτού της πατρίδας. (Να αποκαλύψω σήμερα, ότι πολιτικός που είχε γνώση πολλών των τεκταινομένων κατά την δικτατορία της 21ης Απριλίου, μου εκμυστηρεύθηκε πως είχε προταθεί στον Γ. Παπαδόπουλο, να καταργήσει το Προξενείο Κομοτηνής, αλλά και να μεταφέρει τους μουσουλμάνους της Θράκης σε περιοχές της Δυτικής Ελλάδας. Δεν αποτολμήθηκε)
Τι κάνουμε εμείς; Θα έλεγε κάποιος, ότι η ελληνική πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για τους Έλληνες εντός της Ελλάδος, και θα ενδιαφερθεί για τους Έλληνες πολίτες των βαλκανικών χωρών; Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα της πολιτείας. Μόνο που, η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν επαρκεί για να καλυφθεί το κενό.
Κατά την τελευταία απογραφή πληθυσμού στις βαλκανικές χώρες, τα αποτελέσματά τους είναι δυσάρεστα για τον ελληνισμό. Ο τρόπος διεξαγωγής των απογραφών, σε όλες τις βαλκανικές χώρες, δείχνει μια σαφή προσπάθεια "αφελληνισμού", στην οποία επιδίδονται όχι μόνον οι χώρες που αντιστρατεύονται την Ελλάδα, αλλά και οι θεωρούμενες φιλικές, όπως η Βουλγαρία.
Στην τελευταία απογραφή της, στο ερώτημα περί εθνικότητας, αναφέρονται ως μειονότητες μόνον οι Τούρκοι και οι Αθίγγανοι! Δεν υπάρχουν Έλληνες στη Βουλγαρία, την ώρα που στις περιοχές της Ανατολικής Ρωμυλίας δεν υπάρχει οικογένεια που να μη έχει και ένα μέλος ελληνικής καταγωγής; Στην ανταλλαγή των πληθυσμών το 1925, δεν έφυγαν όλοι - όπως παρέμειναν και λίγοι Βούλγαροι εδώ, που εμφανίζονται τώρα ως "Μακεδόνες".
Υπήρχε όμως από τις αρχές του 20ού αιώνα σχέδιο εξάλειψης κάθε ελληνικού στοιχείου -έμψυχου και άψυχου-, μέχρι σημείου να αντικατασταθούν λέξεις ελληνικής προέλευσης από ευρωπαϊκές (άλλαξαν τη λέξη δάσκαλος με την учител (ούσιτελ) αλλά συνηθισμένο είναι το επίθετο Δασκάλωφ, που όταν ρώτησα Βούλγαρο που το έφερε, τι σημαίνει, φυσικά αγνοούσε).
Η "γενοκτονία" συνεχίσθηκε με το καθεστώς Ζίβκωφ -για τη γενοκτονία δεν χρησιμοποιούνται μόνον μαχαίρια- όπου απαγορεύονταν οι γάμοι μεταξύ Ελλήνων. Το καθεστώς επέβαλε να γίνονται μικτοί γάμοι -ποιος μπορούσε να αρνηθεί;- ώστε να χαθούν σιγά-σιγά τα ελληνικά ίχνη. Δεν το κατόρθωσε βέβαια πλήρως, όπως δεν κατόρθωσε και ο Στάλιν να δημιουργήσει τον σοβιετικό πολίτη. Με την τελευταία απογραφή πάντως, επισήμως φαίνεται ότι δεν θα υπάρχει κανείς Έλληνας στη Βουλγαρία!
Στα Σκόπια, τα ίδια. Άγνωστος ο αριθμός των Ελλήνων. Κάποτε γινόταν λόγος για 250.000 ομογενείς. Σε καμιά όμως επίσημη απογραφή, δεν υπάρχει αναφορά σε ελληνική εθνότητα. Εφεύραν αντ’ αυτής "βλάχικη" εθνότητα, στην οποία πολλοί ελληνικής καταγωγής δήλωσαν ότι ανήκουν, για να μη δηλώσουν Σλάβοι. Καμιά υποστήριξη εκ της ελληνικής πλευράς, από τη λήξη του πολέμου μέχρι σήμερα, στους ομογενείς. Πώς να εκδηλωθούν σε αυταρχικά καθεστώτα;
Ακόμη χειρότερα. Η ρουμανική προπαγάνδα βρήκε πρόσφορο έδαφος και τους πλησίασε. Έχουν καταγραφεί 100.000 βλάχοι στα Σκόπια. Κάποιοι απ’ αυτούς, είτε για προσωπικό τους συμφέρον είτε προσχηματικά, έχουν και τη ρουμανική σημαία σε σωματεία Βλάχων. Μήπως δεν υπάρχουν και εδώ κάποιοι, που προκειμένου να σπουδάσουν με υποτροφία στη Ρουμανία, ζητούσαν πιστοποιητικό από σωματεία βλάχων στην Ελλάδα, κι ας ήταν νησιώτες; Φυσικά, όσοι σπούδασαν εκεί ως υπότροφοι του ρουμανικού κράτους, δήλωσαν βλάχικη εθνότητα, όχι ελληνική. Δεν είναι πολλοί, όλοι οι παραπάνω. Αλλά και οι "Μακεδόνες" είναι ελάχιστοι, όμως ο θόρυβος εις βάρος μας στα διεθνή φόρα είναι δυσανάλογα μεγάλος.
Στη δε Αλβανία, δεν συμβαίνει κάτι διαφορετικό, παρόλο που εκεί δεν υπάρχει ελληνική μειονότητα, αλλά "ελληνική εθνική κοινότητα", βάσει του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας του 1914. Γι’ αυτό και μπορούν να αναρτούν την ελληνική σημαία. Με την άφρονα πράξη να ανοίξουμε τα σύνορα, αντί να τους ενισχύσουμε να μείνουν εκεί, τώρα παρέμειναν σ΄ αρκετές περιοχές μόνον οι γέροντες. Οι Αλβανοί επίσης δεν κάνουν λόγο στα απογραφικά δελτία για Έλληνες.
Ένα μόνο να θυμόμαστε. Ότι ο απόδημος ελληνισμός ήταν πάντα τροφοδότης και συντελεστής στη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους. Και δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα, ότι πονά περισσότερο την Ελλάδα, από ό,τι οι πολίτες της.