Πριν από μερικά χρόνια οι πολιτικοί παντός είδους πήγαιναν οι ίδιοι στο πρόβλημα και δεν περίμεναν το… πρόβλημα να πάει στα γραφεία τους! Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr
Πριν από μερικά χρόνια οι πολιτικοί παντός είδους πήγαιναν οι ίδιοι στο πρόβλημα και δεν περίμεναν το… πρόβλημα να πάει στα γραφεία τους! Τους βλέπαμε που και που να σηκώνονται από τις δερμάτινες καρέκλες τους και να «περπατάνε» στην κοινωνία, για να την αφουγκρασθούν και να καταλάβουν την οργή της, από αποφάσεις, καθυστερήσεις, λάθη ή από παραλείψεις κυβερνώντων κι άλλων αρμοδίων. Ακόμη κι αν δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να αλλάξουν τα πράγματα, βρίσκονταν εκεί στους δρόμους, για ψυχολογικούς και κατευναστικούς λόγους.
Σήμερα, παρά τα συσσωρευμένα προβλήματα με την «απεργία» των φορτηγατζήδων και με τα χιλιάδες κοντέινερ εγκλωβισμένα στα λιμάνια και στις αποθήκες, οι εκπρόσωποι του λαού δεν πλησιάζουν ούτε καν σε απόσταση ασφαλείας. Τις περισσότερες φορές παρακολουθούν τις εξελίξεις από τα καλά φυλασσόμενα γραφεία τους και από την… tv ως απλοί θεατές και ψηφοφόροι. Έχουν ξεχάσει ότι οι ίδιοι αποτελούν μέρος της λύσης και αντιθέτως περιμένουν από άλλους (;) την άρση του αδιεξόδου.
Οι αυτοδιοικητικοί, οι βουλευτές, υφυπουργοί και υπουργοί εμφανίζονται να μην έχουν τα κότσια να πλησιάσουν περισσότερο και ουσιαστικότερα τον φορολογούμενο που ταλαιπωρεί ή ταλαιπωρείται. Δείχνουν μουδιασμένοι και φοβούμενοι μη τους έρθει καμία …ξώφαλτση στα πεδία των καθημερινών αντιπαραθέσεων και αψιμαχιών. Έτσι μπορεί μεν να γλιτώνουν το κυνηγητό του… Μίχαλου ή το…δάγκωμα – που τελικά δεν απέφυγε ταξίαρχος στην Αττική – όμως δεν αναμένεται να γλιτώσουν το ίδιο εύκολα το… «μαύρισμα».
melkar4@yahoo.gr
Πριν από μερικά χρόνια οι πολιτικοί παντός είδους πήγαιναν οι ίδιοι στο πρόβλημα και δεν περίμεναν το… πρόβλημα να πάει στα γραφεία τους! Τους βλέπαμε που και που να σηκώνονται από τις δερμάτινες καρέκλες τους και να «περπατάνε» στην κοινωνία, για να την αφουγκρασθούν και να καταλάβουν την οργή της, από αποφάσεις, καθυστερήσεις, λάθη ή από παραλείψεις κυβερνώντων κι άλλων αρμοδίων. Ακόμη κι αν δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να αλλάξουν τα πράγματα, βρίσκονταν εκεί στους δρόμους, για ψυχολογικούς και κατευναστικούς λόγους.
Σήμερα, παρά τα συσσωρευμένα προβλήματα με την «απεργία» των φορτηγατζήδων και με τα χιλιάδες κοντέινερ εγκλωβισμένα στα λιμάνια και στις αποθήκες, οι εκπρόσωποι του λαού δεν πλησιάζουν ούτε καν σε απόσταση ασφαλείας. Τις περισσότερες φορές παρακολουθούν τις εξελίξεις από τα καλά φυλασσόμενα γραφεία τους και από την… tv ως απλοί θεατές και ψηφοφόροι. Έχουν ξεχάσει ότι οι ίδιοι αποτελούν μέρος της λύσης και αντιθέτως περιμένουν από άλλους (;) την άρση του αδιεξόδου.
Οι αυτοδιοικητικοί, οι βουλευτές, υφυπουργοί και υπουργοί εμφανίζονται να μην έχουν τα κότσια να πλησιάσουν περισσότερο και ουσιαστικότερα τον φορολογούμενο που ταλαιπωρεί ή ταλαιπωρείται. Δείχνουν μουδιασμένοι και φοβούμενοι μη τους έρθει καμία …ξώφαλτση στα πεδία των καθημερινών αντιπαραθέσεων και αψιμαχιών. Έτσι μπορεί μεν να γλιτώνουν το κυνηγητό του… Μίχαλου ή το…δάγκωμα – που τελικά δεν απέφυγε ταξίαρχος στην Αττική – όμως δεν αναμένεται να γλιτώσουν το ίδιο εύκολα το… «μαύρισμα».