Καλημέρα σας!
Σήμερα ξεκινάμε τη μέρα μας με ένα διπλό, σκέτο εσπρέσο. Τον τυπικό ιταλικό καφέ που έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά ακριβώς πριν από 120 χρόνια. Ήταν το 1901, όταν ο Λούιτζι Μπεζέρα κατέθεσε στο Μιλάνο το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μιας μηχανής που έφτιαχνε καφέ εσπρέσο. Ο ίδιος έλεγε ότι η μέθοδός του επέτρεπε την ιδανική απόσταξη των αρωμάτων του καφέ, σε θερμοκρασία 86 βαθμών Κελσίου για το νερό και με πίεση 10 ατμοσφαιρών. Όλα τ’ άλλα μέχρι σήμερα είναι ιστορία, αν και στην πραγματικότητα τα χαρακτηριστικά του εσπρέσο που πίνουμε σήμερα διαμορφώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Καύσωνας και… ηλεκτροσόκ
Ο καύσωνας που συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα επιβαρύνει το σύστημα παραγωγής και παροχής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Αφενός η ζήτηση είναι αυξημένη, αφετέρου η παραγωγή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας περιορισμένη τόσο λόγω της άπνοιας, που ρίχνει την απόδοση των αιολικών πάρκων, όσο και λόγω της αφρικανικής σκόνης που επικάθεται πάνω στα πάνελ των φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων και επίσης μειώνει την παραγωγικότητά τους. Ας είναι καλά το φυσικό αέριο, οι εισαγωγές, αλλά και οι λιγνιτικές μονάδες. Ασφαλώς οι τιμές «τραβούν την ανηφόρα» χωρίς ούτε σημαίες ούτε ταμπούρλα. Αθόρυβα, όπως αρμόζει στις σοβαρές καταστάσεις.
ΥΓ. Αλήθεια, την ενεργειακή διάσταση μιας δυναμικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, κατά 5% ή 6%, την έχει υπολογίσει κανείς; Θα μπορέσει το σύστημα να ανταποκριθεί;
Αθόρυβες κατασκευές
Αθόρυβα προχωρούν και ορισμένες επενδύσεις στη Θεσσαλονίκη. Στα Ανατολικά σε υφιστάμενο επιχειρηματικό πάρκο –και όχι σε μελλοντικό- καταγράφονται αυτή την περίοδο κατασκευαστικές εργασίες. Κάποιο κτήριο αξιοσημείωτων διαστάσεων προχωράει ταχύτατα για να στεγάσει ανθρώπους σε επιχείρηση αμερικανικών συμφερόντων.
Η Αννούλα στην Χαλκιδική
Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει, επιμένουν οι Θεσσαλονικείς, όχι μόνο στο γνωστό ανέκδοτο, αλλά και στην πραγματικότητα, εάν κρίνει κανείς από τα… καραβάνια του Σαββατοκύριακου, που φέτος ξεκίνησαν νωρίς και όπως φαίνεται θα συνεχιστούν ολόκληρο το καλοκαίρι. Αλλά και η Χαλκιδική; Αποζημιώνει! Ήδη οι αφίσες της Άννας Βίσση για μία εμφάνιση στις 18 Ιουλίου ή κάπου τότε, στην Καλλιθέα ή κοντά εκεί. Η καλύτερη εξήγηση για την απότομη άρση των μέτρων (μάσκες, απαγόρευση κυκλοφορίας). Μην ψάχνετε θεωρίες συνομωσίας. Στην Ελλάδα κουμάντο κάνει η νύχτα, ακόμη κι όταν ντύνεται μέρα μεσημέρι.
Έξι συν τέσσερις εβδομάδες
Έξι εβδομάδες τώρα και άλλες τρεις – τέσσερις τον Σεπτέμβριο. Τόσο θα κρατήσουν τα γυρίσματα της ταινίας με τον Μπαντέρας στη Θεσσαλονίκη, που λειτουργεί ως σκηνικό για μια ιστορία που διαδραματίζεται στο Μαϊάμι. Πολύς χρόνος για να γυριστεί μία μόνο σκηνή, όπως υποστηρίζουν κάποιοι αντίθετοι στη Θεσσαλονίκη. Γνωστού, όντως, μάλιστα, του τρόπου με τον οποίο οι Αμερικάνοι αντιμετωπίζουν –στην πραγματικότητα σέβονται- τα οικονομικά σε κάθε δουλειά, είναι μάλλον βέβαιο ότι θα γυρίζουν εδώ πάνω από τη μισή ταινία.
Οικογενειακές επιχειρήσεις και… αποτυχίες
Μετά την MLS και ο όμιλος Μουζενίδη αντιμετωπίζει την αγωνία της επιβίωσης. Δύο από τις πιο γνωστές με την έννοια της επωνυμίας επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης. Χωρίς να πρόκειται για παρόμοιες περιπτώσεις κάποιοι στην πιάτσα παρατηρούν ότι οι δύο εταιρείες στη διοίκηση τους είχαν όλα τα χαρακτηριστικά της οικογενειακής επιχείρησης. Όλα τα αρνητικά (συγκεντρωτισμός, κρυψίνοια κλπ.), αλλά μάλλον σχεδόν τίποτα από τα θετικά (σύνεση, αξιοπιστία, σεβασμός, ηρωισμός και τα σχετικά). Η ενός ανδρός αρχή μπορεί να έχει την ιδιότητα να δημιουργεί κάτι εκ του μηδενός, αφού στην αρχή μετράει το όραμα, αλλά σπανίως οδηγεί σε καλά -και κυρίως ανθεκτικά- αποτελέσματα. Διότι κάτι μπορεί να συμβεί. Ή μάλλον διότι πάντα κάτι συμβαίνει…
Ναδίρ και ζενίθ
Ο ελληνικός τουρισμός υποφέρει λόγω της πανδημίας. Αυτό είναι γνωστό. Όπως γνωστό είναι ότι οι προσδοκίες υποχωρούν όσο περνάνε οι εβδομάδες και μπαίνουμε για τα καλά στο καλοκαίρι. Εκείνο το «60% του 2019», που ακούστηκε επισήμως στις αρχές του χρόνου, υποχώρησε γύρω στο Πάσχα στο «50% του 2019» και τώρα από παντού ακούγεται η ευχή να πιάσει η χώρα το «40% του 2019» σε αριθμό επισκεπτών. Μόνο που δεν είναι παντού ίδια η κατάσταση. Για παράδειγμα στη Ζάκυνθο, όπου το 50% των ξένων επισκεπτών τα τελευταία 40 χρόνια είναι Βρετανοί, επικρατεί απελπισία. «Αν πιάσουμε τα μεγέθη του 2020» θα είμαστε ευχαριστημένοι λένε τώρα οι ξενοδόχοι. Αντίθετα στην Πάρο είναι εξαιρετικά ικανοποιημένοι και αισιόδοξοι, αφού στο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος έφτασαν στο νησί περισσότεροι επισκέπτες -Έλληνες και ξένοι- από όσους ολόκληρο τον Ιούνιο του 2020. Ναδίρ και ζενίθ. Ή διαφορετικά, μιας και βρισκόμαστε σε ημέρες ποδοσφαιρικού Euro, Ιόνιον πέλαγος – Αιγαίον πέλαγος σημειώσατε 2.
ΥΓ. Με μια ευρύτερη αναζήτηση στους τουριστικούς προορισμούς εύκολα διαπιστώνει κανείς χαμόγελα σε αυτούς που απευθύνονται αρκετά στους Έλληνες πελάτες, αυτό που λέμε εγχώριος τουρισμός.