Σε έναν μικρό καφενέ στα σοκάκια του χωριού Γιαούπ της Μικράς Ασίας έγινε η αρχή. Εκεί άναψε πρώτη φορά η σπίθα της αγάπης της οικογένειας Χατζόπουλου για τα αποστάγματα, που συνεχίζει να… καίει εδώ και τέσσερις γενιές στη Θράκη. Με έμφαση στην παράδοση, αξιοποιώντας όμως παράλληλα σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό και καινοτόμες μεθόδους, η Αποσταγματοποιία Χατζόπουλος από την Αλεξανδρούπολη κρατά ζωντανό το μεράκι του προπάππου Γιώργου, που βρήκε έκφραση στον εγγονό του, Γιώργο, και τον δισέγγονό του Δημήτρη.
Το 2008 οι δυο τους δημιούργησαν μια σύγχρονη μονάδα 1.000 τ.μ στην Αλεξανδρούπολη, όπου η παράδοση και η εμπειρία συναντήθηκαν με τη σύγχρονη τεχνολογία, όπως λέει στη Voria ο Γιώργος Χατζόπουλος. Οι παραδοσιακοί χάλκινοι άμβυκες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, αφού είναι υπεύθυνοι για τη γέννηση των αποσταγμάτων, το χημικό εργαστήριο είναι εξοπλισμένο με σύγχρονες ηλεκτρονικές συσκευές μέτρησης για τους ποιοτικούς ελέγχους κατά τη διαδικασία παραγωγής, ενώ στις ανοξείδωτες δεξαμενές αποθηκεύεται η «καρδιά» του αποστάγματος μέχρι να… δαμαστεί. Τον επίλογο γράφει η σύγχρονη γραμμή εμφιάλωσης, που σφραγίζει το ούζο και το τσίπουρο της Αποσταγματοποιίας Χατζόπουλος σε ένα μπουκάλι. Η εταιρεία διαθέτει υποκατάστημα και στην Αττική, στα Γλυκά Νερά, έχει παρουσία σε κάβες, εστίαση και λιανεμπόριο ανά την Ελλάδα, ενώ κάνει και εξαγωγές σε Βουλγαρία και Γερμανία.
«Βασιστήκαμε στις συνταγές του παππού, προσθέσαμε όμως και τη σημερινή τεχνογνωσία. Φιλοσοφία μας είναι να δημιουργούμε ποιοτικά προϊόντα ακόμα και με τίμημα το υψηλό κόστος» λέει στη Voria ο Γιώργος Χατζόπουλος.
Από το Γιαούπ στο Φυλακτό
Η ιστορία των αποσταγμάτων της οικογένειας Χατζόπουλου άρχισε να γράφεται στον μικρό καφενέ-μπακάλικο που διατηρούσε ο Γιώργος Χατζόπουλος ο πρεσβύτερος στο Γιαούπ της Μικράς Ασίας, όπου έφτιαχνε το δικό του ούζο. Όταν το 1922 αναγκάστηκε να αφήσει πίσω τον τόπο του, οδήγησε την οικογένειά του -με μοναδική αποσκευή την τέχνη του- στο χωριό Φυλακτό, στον δήμο Σουφλίου. Με το πέρασμα των χρόνων ξαναέχτισε τη ζωή του και άνοιξε και πάλι τον καφενέ-μπακάλικο, τελειοποιώντας την τέχνη του στην παραγωγή του ούζου που πουλούσε στους κατοίκους της περιοχής και σέρβιρε στους πελάτες του. Πολλές ήταν μάλιστα οι ιστορίες που έζησε μέσα από το ούζο του, όπως η περιπέτειά του με τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ερχόμενοι ως πελάτες τέσσερις Γερμανοί στρατιώτες γεύτηκαν το ούζο του και εντυπωσιάστηκαν. Έτσι, διαδόθηκε μεταξύ τους η ποιότητά του και λίγο καιρό μετά ήρθαν κι άλλοι για να το δοκιμάσουν. Τότε όμως κι επειδή το ούζο τού είχε τελειώσει, πετάχτηκε στα γρήγορα να φτιάξει λίγο για να τους ικανοποιήσει. Οι Γερμανοί στρατιώτες όμως έκαναν μία εβδομάδα να συνέλθουν από το ποτό, που τους έπεσε βαρύ. Όταν επέστρεψαν, δεν είχαν καθόλου φιλικές διαθέσεις και ο παππούς Γιώργος τούς ξέφυγε την τελευταία στιγμή.
Την τέχνη του αποστάγματος κληρονόμησε ο γιος του Δημήτρης, ο οποίος βλέποντας την οικονομική κατάσταση στην περιοχή να βελτιώνεται άρχισε να δίνει περισσότερο χώρο στο μπακάλικο σε σχέση με το καφενείο, μετατρέποντάς το σε ένα παντοπωλείο το οποίο προμήθευε με πολλά προϊόντα την ευρύτερη περιοχή. Κάποια στιγμή όμως η δραστηριότητα της παραγωγής ούζου έφθινε.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 2008, την παράδοση της οικογένειας στο ούζο θέλησε να αναβιώσει ο γιος του Δημήτρη, Γιώργος Χατζόπουλος –που δραστηριοποιούνταν στον κλάδο των τροφίμων- αξιοποιώντας την παρακαταθήκη του παππού και του πατέρα του και βάζοντας στο παιχνίδι και τον δικό του γιο, Δημήτρη, ο οποίος είχε κάνει σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων. Σήμερα ο Γιώργος Χατζόπουλος ασχολείται με την παραγωγή στην Αλεξανδρούπολη και ο γιος του Δημήτρης με τις πωλήσεις στην Αθήνα. «Προτεραιότητα της οικογενειακής μας ποτοποιίας είναι να παρέχουμε, με σεβασμό στον καταναλωτή, προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής ποιότητας» λέει.
