Η υπόθεση με τα αλλεπάλληλα πάρτι στους χώρους του ΑΠΘ είναι άλλη μια απόδειξη ότι το καθεστώς το οποίο επικρατεί στο campus του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της χώρας είναι «μπάτε σκύλοι αλέστε...». Διότι, μη γελιέστε, τα πάρτι μόνον κατ' ευφημισμό βαφτίζονται «φοιτητικά». Στην πραγματικότητα, διοργανωτές είναι επιτήδειοι, παντελώς άσχετοι με τον χώρο του πανεπιστημίου, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την κατάσταση προκειμένου να οικονομήσουν. Και τα καταφέρνουν μια χαρά εκμεταλλευόμενοι την παντελή απουσία πολιτικής βούλησης να μπει επιτέλους μια τάξη σε αυτήν την πολυετή, καραμπινάτη παρανομία η οποία, πέραν όλων των άλλων, σε αυτήν τη συγκυρία, έχει και υγειονομικές επιπτώσεις.
Εάν το ήθελε πράγματι η Πολιτεία, δηλαδή οι αρμόδιες αρχές, αλλά και η διοίκηση του πανεπιστημίου, τα πάρτι θα είχαν κοπεί μαχαίρι. Διότι η διοργάνωση ενός πάρτι, εκτός από τους «πελάτες» οι οποίοι στη συγκεκριμένη περίσταση είναι εξασφαλισμένοι, χρειάζεται δύο ακόμη πράγματα: μουσική και ποτά. Και η μεν μουσική προϋποθέτει ηλεκτροδότηση η οποία εξασφαλίζεται με τη μέθοδο της ρευματοκλοπής από κάποιο κτήριο του πανεπιστημίου, τα δε ποτά, συχνά μάλιστα, ποτά – μπόμπες, διακινούνται και πωλούνται, παντελώς παράνομα, δίχως παραστατικά και φυσικά, χωρίς αποδείξεις. Συνεπώς, εάν οι αρμόδιοι φροντίσουν εγκαίρως να ελέγξουν αυτές τις δύο παρανομίες, τότε, όπως γίνεται αντιληπτό, το πάρτι ματαιώνεται.
Το εγχείρημα είχε εφαρμοστεί με απόλυτη επιτυχία δυο, τρεις φορές, κατά το παρελθόν στο ΑΠΘ. Οι μεν αρχές του πανεπιστημίου είχαν φροντίσει να κατεβάσουν τους διακόπτες παροχής ρεύματος και συγχρόνως, ελεγκτές του τότε ΣΔΟΕ είχαν προσέλθει στο χώρο, πολύ πριν από την προσέλευση των «πελατών» και έκαναν όλους τους σχετικούς ελέγχους για ύπαρξη τιμολογίων, ταμειακών κ.ο.κ. Φυσικά τίποτε απ' αυτά δεν υπήρχε κι έτσι έπεσαν τα προβλεπόμενα πρόστιμα και το πάρτι πήγε περίπατο χωρίς να χρειαστεί να ανοίξει ρουθούνι.
Η τακτική αυτή, όμως, πολύ γρήγορα εγκαταλείφθηκε, άγνωστο για ποιο λόγο. Και σήμερα, συμβαίνει το εξής κωμικό. Οι αρχές, πανεπιστημιακές και ελεγκτικές, κάνουν τα στραβά μάτια, τα παράνομα πάρτι γίνονται κανονικότατα και έρχεται εκ των υστέρων ο αρμόδιος εισαγγελέας και διατάσσει έρευνα προκειμένου να εντοπιστούν οι παραβάτες οι οποίοι μπορούσαν ανέτως να είχαν εντοπιστεί εγκαίρως, πριν από την έναρξη αυτών των αυτοσχέδιων κερδοσκοπικών εκδηλώσεων.
Αποτέλεσμα; Κάποιοι επιτήδειοι κονομάνε κάμποσες δεκάδες χιλιάδες ευρώ κάθε βράδυ, χωρίς να πληρώνουν μία, ούτε στο κράτος, ούτε φυσικά στο πανεπιστήμιο το οποίο μάλιστα, αναγκάζεται να πληρώνει και προσωπικό προκειμένου να καθαρίζει τους χώρους που μετατρέπονται σε σκουπιδότοπο έπειτα από κάθε πάρτι. Συνεπώς, το πρόβλημα με τα παράνομα πάρτι στο ΑΠΘ, δεν αφορά ούτε τους διοργανωτές, ούτε πολύ περισσότερο του «πελάτες». Το πρόβλημα διαιωνίζεται επειδή δεν υπάρχει η αναγκαία πολιτική βούληση για να το ελέγξει και να το εξαφανίσει. Όσο λοιπόν οι αρμόδιοι εξακολουθούν να κάνουν τα στραβά μάτια, οι επιτήδειοι θα κάνουν πάρτι, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.