Συγκεκριμένα φορολογικά μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα, που θα δώσουν ανάσα ρευστότητας στις επιχειρήσεις και θα έχουν θετικό αποτέλεσμα στα δημόσια έσοδα, παρουσίασε από το βήμα του 7ου Thessaloniki Tax Forum ο διευθύνων σύμβουλος της Β.ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΑΕ Ορέστης Αράπογλου.
Ο κ. Αράπογλου, επικρίνοντας τις πολιτικές της βαριάς φορολογικής επιβάρυνσης στην επιχειρηματικότητα, παλαιότερες και επικείμενες, τόνισε χαρακτηριστικά ότι «οι τολμηροί που επιμένουν να επιχειρούν σήμερα, αναρωτιούνται αν το κάνουν για τους ίδιους και τους εργαζομένους τους, ή για να γεμίζουν τα ταμεία του δημοσίου. Τα οποία, βέβαια, πάλι υστερούν γιατί λειτουργεί ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, που εξαντλεί τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και των επιχειρήσεων».
Ο ίδιος, μάλιστα, τόνισε την επιτακτική ανάγκη μείωσης των φορολογικών συντελεστών στην επιχειρηματικότητα, για να σταματήσει η περαιτέρω φυγή υγιών ελληνικών επιχειρήσεων, κυρίως βορειοελλαδικών, προς τις γειτονικές χώρες. «Δεν είναι μόνον ότι χάνουμε παραγωγικό δυναμικό και το ελληνικό κράτος στερείται σημαντικά φορολογικά έσοδα, αλλά παράλληλα αυξάνεται η ανεργία, τα ασφαλιστικά ταμεία χάνουν εισφορές και η κατανάλωση μειώνεται», πρόσθεσε.
Αναλυτικότερα, ο επικεφαλής της Β.ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΑΕ πρότεινε τις ακόλουθες αναπτυξιακές παρεμβάσεις στο φορολογικό σύστημα:
Η πρώτη πρόταση αφορά την επέκταση του χρόνου συμψηφισμού ζημιών χωρίς χρονικό όριο, έστω και με τη σταδιακή εφαρμογή ποσοστού – π.χ, μετά την πενταετία, να συμψηφίζονται οι ζημιές μέχρι το 65% των ετήσιων κερδών και να πληρώνεται φόρος στο 35%.
Όπως εξήγησε, ιδιαίτερα ευνοϊκές σχετικές ρυθμίσεις ισχύουν σε άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως στο Βέλγιο και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ισχύει η δυνατότητα μεταφοράς φορολογικών ζημιών επ’ αόριστον και η οποία σίγουρα είναι ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους αρκετές επιχειρήσεις, περιλαμβανομένων και των ελληνικών, επιλέγουν να μεταφέρουν τη φορολογική τους κατοικία στα εν λόγω κράτη. Μάλιστα, ακόμα και στη μνημονιακή Πορτογαλία υπήρξε η σχετική μέριμνα για την επιχειρηματικότητα, με αντίστοιχη ρύθμιση μεταφοράς ζημιών για πολλά χρόνια.
Κατά τον κ. Αράπογλου, ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες της οικονομικής ασφυξίας και της ταμειακής στενωπού που συνεπάγεται για τις ελληνικές επιχειρήσεις η επιβολή αυξημένου φορολογικού συντελεστή 29%, σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση προκαταβολής 100%, η υιοθέτηση του εν λόγω μέτρου κρίνεται άκρως αναγκαία.
Σημειώνεται ότι υπό το ισχύον καθεστώς της 5ετίας που ισχύει για τη μεταφορά των φορολογικών ζημιών, σύμφωνα με το άρθρο 27 του ν.4172/2013, οι ελληνικές επιχειρήσεις θα απολέσουν τον αυξημένο όγκο των συσσωρευμένων ζημιών που προκάλεσε η οικονομική κρίση η οποία κορυφώθηκε τα φορολογικά έτη 2010 και εξής. Η επέκταση, λοιπόν, σημείωσε ο ομιλητής, του συμψηφισμού ζημιών είναι επιτακτική ανάγκη για να μπορέσουν, στα επόμενα χρόνια, να απορροφηθούν και οι πιθανές ζημίες που κατέγραψαν οι ελληνικές επιχειρήσεις τα πρώτα χρόνια του μνημονίου.
Η δεύτερη πρόταση του κ. Αράπογλου αφορά τη θέσπιση ενιαίων συντελεστών άμεσων και έμμεσων φόρων (Φόροι εισοδήματος και ΦΠΑ), π.χ. στο 20%. Έτσι, θα δημιουργηθεί μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα και θα ενισχυθεί η κατανάλωση. Ένα τέτοιο μέτρο μπορεί σε επίπεδο απλής αριθμητικής να φέρει τουλάχιστον το ίδιο δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Και αυτό γιατί – συνέχισε ο εισηγητής- η αρχική εκτίμηση που μπορεί κάποιος να κάνει για μειωμένα δημόσια έσοδα, βλέποντας τη μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος, θα αντισταθμιστεί πλήρως από:
-Αυξημένα έσοδα ΦΠΑ, μέσω της αύξησης του μέσου συντελεστή αλλά και της αύξησης της κατανάλωσης.
-Μείωση της φοροαποφυγής, καθώς αυτή δεν θα έχει νόημα σε ένα μεγάλο αριθμό υφιστάμενων περιπτώσεων λόγω ενοποίησης των συντελεστών.
-Παράλληλα, η αύξηση της κατανάλωσης αυτή καθ’ αυτή θα φέρει βελτίωση του κλίματος στην αγορά με πολλαπλασιαστικό μελλοντικό όφελος.
Η Βουλγαρία και Ρουμανία αποτελούν πόλο έλξης ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού επιχειρήσεων όχι μόνον γιατί έχουν χαμηλούς ενιαίους συντελεστές εταιρικής φορολογίας (flat tax rates), 10% και 16% αντίστοιχα, αλλά γιατί έχουν επίσης απλοποιημένο και σταθερό φορολογικό σύστημα.
Όπως εξήγησε ο CEO της Β.ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΑΕ, ένα σημαντικό αναπτυξιακό μέτρο προς την κατεύθυνση αυτή είναι η εισαγωγή ενιαίου συντελεστή φορολογίας 20%, ευθυγραμμιζόμενου, στο μέτρο του δυνατού, με το ανταγωνιστικό περιβάλλον των Βαλκανικών χωρών.
Μάλιστα αυτό θα απέφερε πολύ περισσότερα έσοδα σε σχέση με το κόστος που θα είχε, καθώς από το φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων το κράτος αναμένεται να εισπράξει ενδεικτικά για το 2015, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού, μόλις 2,7 δισ. ευρώ.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι επιχειρήσεις κουβαλούν στο σύνολο τους περίπου 50 δισ. ζημιών, προκύπτει ότι η εισαγωγή ενιαίου συντελεστή στο 20% είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να τονωθεί η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, να ανακοπεί η «μετανάστευση» των επιχειρήσεων προς τις γειτονικές χώρες, και μάλιστα χωρίς σημαντικό κόστος.
Το τρίτο μέτρο που έθεσε στο τραπέζι του Tax Forum ο κ. Αράπογλου είναι η αλλαγή στη φιλοσοφία των ελέγχων.
Προς αυτήν την κατεύθυνση, προτείνεται η θέσπιση στοχευμένων (risk based) ελέγχων. Ζητούμενο είναι η αποτελεσματική φορολογική πιστοποίηση μέσω της δυνατότητας λήψης φορολογικών πιστοποιητικών από τους φορολογούμενους, τα οποία η φορολογική διοίκηση θα λαμβάνει υπόψη (μαζί και με άλλα κριτήρια ανάλογα και με το είδος του επιτηδευματία) προκειμένου να διαμορφώνει το προφίλ ρίσκου του κάθε φορολογούμενου. Έτσι, θα μειωθεί το διοικητικό κόστος, θα αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και θα επισπευστεί η είσπραξή τους.
Προτείνεται επίσης η αναδιάρθρωση της διεύθυνσης επίλυσης διαφορών προκειμένου να αποτελέσει ένα ανεξάρτητο και αποτελεσματικό φίλτρο τόσο για τη φορολογική διοίκησης όσο και για τους φορολογούμενους. Στόχοι πρέπει να είναι η αποσυμφόρηση των δικαστηρίων, η άμεση επίλυση των διαφορών με δυνατότητες και συμβιβαστικών λύσεων, η ασφάλεια δικαίου αλλά, βεβαίως, και η καλλιέργεια υπευθυνότητας και φορολογικής συνείδησης για τους ελεγκτές όσο και για τους ελεγχόμενους.
«Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που θα μπορούσαν να βάλουν την ελληνική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης. Υπάρχουν και αρκετά άλλα, όπως
- η υπερέκπτωση (super deduction) αποσβέσεων για νέες επενδύσεις, δαπανών για Έρευνα και Ανάπτυξη και δαπανών για νέες θέσεις εργασίας,
-ένας νέος ευέλικτος και στοχευμένος αναπτυξιακός νόμος,
-η μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο φυσικό αέριο για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας,
-η επιβράβευση των επιχειρήσεων που κατάφεραν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίες την τελευταία δύσκολη πενταετία και τα φορολογικά κίνητρα για να δημιουργηθούν επιπλέον θέσεις εργασίας στο μέλλον.
Συμπερασματικά: Τρόποι υπάρχουν για «έξυπνες» και αναπτυξιακές φορολογικές πολιτικές. Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση, διορατικότητα και μακρόπνοος σχεδιασμός», κατέληξε ο διευθύνων σύμβουλος της Β. ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΑΕ.