Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Χρυσόστομος Β΄, στην εγκύκλιό του προς τους πιστούς, που αναγνώστηκε ανήμερα Χριστουγέννων στους ναούς, εξέφρασε, μεταξύ πολλών άλλων, την ελπίδα η νέα χρονιά να οδηγήσει στην απελευθέρωση της Κύπρου. Στην εγκύκλιο του ο κ. Χρυσόστομος αναφέρθηκε και στο Κυπριακό υποστηρίζοντας ότι «οι συνομιλίες δεν είναι πανάκεια και ούτε θα πρέπει να επιδιωχθεί η επανέναρξή τους με κάθε θυσία».
Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας Κύπρου εξέφρασε την άποψη ότι «θα πρέπει να τολμήσουμε εκείνο, που δεν τολμήσαμε το 1983, με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και το 2004, με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, δηλαδή την απόσειση όλων των μονομερών υποχωρήσεων και δεσμεύσεών μας».
Ο Μακαριότατος υποστήριξε πως η εντύπωση ότι οι συνομιλίες, έστω και αν γίνονται χωρίς καμία προοπτική επιτυχίας, «αποτελούν ομπρέλα προστασίας από χειρότερες καταστάσεις, είναι πέρα για πέρα λανθασμένη».
Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης γνωρίζουν ότι τα ανωτέρω υποστηρίζονται εδώ και χρόνια εδώ, και είναι ευτύχημα που τα περιβάλλει με το κύρος του ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Ποιος μπορεί να αντιτείνει ότι πρόκειται περί λανθασμένων συστάσεων, όταν επί 40 χρόνια επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη, προκειμένου να δώσουν ζωή στη νεκρή εκ γενετής Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία;
Και μόνον το γεγονός, ότι Βρετανοί και άλλοι, αντελήφθησαν ότι δεν οδηγεί πουθενά αυτή η δήθεν λύση του Κυπριακού, και άρχισαν να συζητούν για Αποκεντρωμένη Ομοσπονδία, για Συνομοσπονδία δηλαδή, ως δώρο στους Τούρκους, δεν αρκεί για να εγκαταλειφθεί επί τέλους αυτός ο ολισθηρός δρόμος και να αναζητηθούν υγιείς λύσεις;
Ο Αρχιεπίσκοπος το είπε… Σβήνουμε όσα συνέβησαν έως τώρα και ξαναρχίζουμε χωρίς τις «μονομερείς υποχωρήσεις και δεσμεύσεις μας». Κατά κάποιο τρόπο το ζήτησαν και οι Τούρκοι, αλλά μόνον ως προς τις διαπραγματεύσεις στην Ελβετία, επειδή ομολόγησαν την επιθετική τους ροπή και την πρόθεσή τους να παραμείνουν εσαεί στο νησί ως εγγυητές.
Πιθανώς, οι Τούρκοι δεν θα δεχθούν διαπραγματεύσεις εξ υπαρχής, επειδή η ελληνική πλευρά τους έχει παραχωρήσει πολλά, χωρίς να λάβει τίποτε. Αν όμως η Κύπρος κρατήσει σταθερή στάση, κλείσει τις διόδους στους 60 χιλιάδες Τουρκοκυπρίους που μπαινοβγαίνουν καθημερινώς στην ελεύθερη Κύπρο εργαζόμενοι, και παύσουν εκ παραλλήλου οι Ελληνοκύπριοι να ζωογονούν την τουρκοκυπριακή αγορά κα τα καζίνο, τότε οι Τουρκοκύπριοι είναι αυτοί που θα ζητούν την απόσυρση των Τούρκων, όπως άλλωστε συμβαίνει και τώρα με μερίδα παραγωγικών κλάδων. Η δε Τουρκία θα χάσει και την ελπίδα να ωφεληθεί σε κάτι.
Η δήθεν απειλή των Τούρκων, ότι θα προσαρτήσουν τα Κατεχόμενα, ή οριστικά θα τα ανακηρύξουν ως ξεχωριστό κράτος, είναι για να δίνει επιχειρήματα σε στελέχη του ΑΚΕΛ, τα οποία εκφοβίζουν τους Κυπρίους ότι θα χαθεί ολοκληρωτικά το κατεχόμενο τμήμα, ενώ είναι γνωστό τοις πάσι, ότι μόνον τις δύο αναφερόμενες ανωτέρω εκδοχές, δεν θέλει ούτε να τις σκέπτεται η Τουρκία ότι μπορεί να συμβούν, αφού χάνει τα πάντα.
Γνωρίζει η Τουρκία ότι υπάρχουν ομάδες συμφερόντων που δεν θέλουν με τίποτε τον αποκλεισμό, είτε τουριστικοί πράκτορες, είτε όσοι πιστεύουν ματαίως ότι θα ξαναπάρουν πίσω τις περιουσίες τους, και ενισχύει αυτόν φόβο, που αποτελεί τροχοπέδη σε υγιή λύση του Κυπριακού.
Οι νέες διαπραγματεύσεις, πρέπει να σβήσουν όλα τα προηγουμένως συμφωνηθέντα, να περιορίσουν τον ρόλο του ΟΗΕ, που δεν είναι να παρεμβαίνει, παρά μόνον όταν του ζητηθεί, και να στηριχθούν στις αποφάσεις 186/1974, 360/74 και 541/1983 που είναι ξεκάθαρες:
Καλούν σε σεβασμό της κυριαρχίας της Κυπριακή Δημοκρατίας ως του μόνου αναγνωρισμένου κράτους, ρητά ζητούν την «αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης», θεωρώντας την εισβολή απειλή για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Εξίσου ρητά ζητούν «την αποχώρηση χωρίς καθυστέρηση όλου του στρατιωτικού προσωπικού», και όπως ήδη αναφέρθηκε γίνεται σαφές ότι στις διαπραγματεύσεις επίλυσης της κρίσης «δεν θα επηρεαστούν» από τα πλεονεκτήματα που αποκτήθηκαν από τις πολεμικές επιχειρήσεις.