Skip to main content

Άρωμα Βαλκανίων για Μητσοτάκη από επιχειρηματίες σε Σόφια-Βελιγράδι

Η επίσκεψη Μητσοτάκη στη Βουλγαρία και τη Σερβία στις αρχές της εβδομάδας αποτιμάται με πολιτικούς όρους ως παρακαταθήκη για το μέλλον.

Σε μια χώρα με τα πολιτικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας οι κινήσεις της αντιπολίτευσης δεν είχαν ποτέ μεγάλο νόημα. Ούτε καν της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη χώρα μας, στην Άγρια Δύση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ισχύει απολύτως η πασίγνωστη… αμερικανιά «ο πρώτος τα παίρνει όλα, ο δεύτερος τίποτα». Όσο για τον τρίτο, τέταρτο κ.λπ. το μόνο κέρδος είναι η κρατική επιχορήγηση και η θέση στα τηλεοπτικά πάνελ. Ανεξαρτήτως αν κυβερνάει η σκληρή δεξιά ή η πιο δημοκρατικά ευαίσθητη αριστερά, η αντιπολίτευση δεν είναι παρά φτωχός συγγενής των εξελίξεων. Ότι λέει και ότι κάνει έχει αξία μόνο ως προβολή σε ένα μέλλον κατά το οποίο θα ασκεί την εξουσία.

Με αυτά τα δεδομένα η επίσκεψη Μητσοτάκη στη Βουλγαρία και τη Σερβία στις αρχές της εβδομάδας αποτιμάται με πολιτικούς όρους ως παρακαταθήκη για το μέλλον. Επειδή, όμως, το πολιτικό τοπίο στη χώρα παραμένει αβέβαιο λόγω της δεύτερης αξιολόγησης, που βρίσκεται σε εξέλιξη, αυτό το μέλλον ενδέχεται να μην είναι και τόσο μακρινό, οπότε οι επαφές του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας με τις πολιτικές ηγεσίες στη Σόφια και στο Βελιγράδι ίσως αποδειχθούν χρήσιμες για τη χώρα. Αντίθετα, οι παράπλευρες επαφές του κ. Μητσοτάκη στις δύο βαλκανικές πρωτεύουσες με επιχειρηματίες και στελέχη ελληνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται και έχουν επενδύσει στη Βουλγαρία και τη Σερβία μπορούν να αποδειχθούν εξαιρετικά χρήσιμες. Αρκεί ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος αυτή την περίοδο διάγει –όπως όλοι οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης- τη μαθητεία του για το ενδεχόμενο να κυβερνήσει τον τόπο να διαθέτει πρακτική σκέψη και να αξιοποιήσει όσα άκουσε από πρώτο χέρι.

Οι συναντήσεις οργανώθηκαν σε ξενοδοχεία ελληνικών συμφερόντων στις δύο πρωτεύουσες με δεκάδες συμμετοχές. Στη μεν Σόφια από το Ελληνικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο στη Βουλγαρία, στο δε Βελιγράδι από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Επιχειρήσεων στη Σερβία, που ανήκουν στο Δίκτυο Ελληνικών Επιχειρήσεων και Συνδέσμων Βαλκανικών Χωρών, το οποίο έχει δημιουργήσει τους τελευταίους 18 μήνες ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. Άλλωστε η πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων που έχουν επενδύσει στα Βαλκάνια τα τελευταία 20 – 25 χρόνια είναι από τη Μακεδονία. Γι’ αυτό και στις δύο συναντήσεις τον λόγο πήρε ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ Θάνος Σαββάκης, ο οποίας αναφέρθηκε στη συσσωρευμένη εμπειρία των ελληνικών επιχειρήσεων που έχουν επενδύσει στην περιοχή και κάλεσε την πολιτεία να τις ακούσει, ώστε να αντιληφθεί την επιτυχή στρατηγική εξωστρέφειας που ακολούθησαν. Όπως είπε στόχος είναι να επιτευχθούν συνέργειες ανάμεσα στις επιχειρήσεις που βρίσκονται στο εξωτερικό και σε όσες παραμένουν στη χώρα, ώστε το αποτέλεσμα να είναι πολλαπλασιαστικό και επωφελές για όλες τις πλευρές. Άλλωστε περιθώρια για την ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων υπάρχουν: το διμερές εμπόριο Ελλάδας - Σερβίας είναι μόλις 400 εκατ. ευρώ, ενώ οι εμπορικές σχέσεις Ελλάδας – Βουλγαρίας αποτιμώνται σε 2,2 δισ. ευρώ ετησίως.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμφώνησε με αυτούς τους στόχους, αλλά διευκρίνισε ότι θα πρέπει να υπάρξει ξεκάθαρος διαχωρισμός: από τη μία οι ελληνικές επιχειρήσεις που επενδύουν στα Βαλκάνια για αναπτυξιακούς λόγους και από την άλλη αυτές που απλώς μεταφέρουν τη φορολογική τους έδρα για να πληρώνουν χαμηλότερη φορολογία απ’ ό,τι στην Ελλάδα ή για να αγοράσουν οι ιδιοκτήτες τους χωρίς δασμούς ένα ακριβό αυτοκίνητο. Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι στη Βουλγαρία και τη Σερβία δεν έχουν παρά μία σφραγίδα και λεφτά στις τράπεζες. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αναγνώρισε ότι η φορολογία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλή και φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη λόγω των χαμηλών συντελεστών στις γειτονικές χώρες. Γι’ αυτό –όπως είπε- το πρόγραμμα της νέας Δημοκρατίας προβλέπει μείωση των φορολογικών συντελεστών, ώστε να μην αποτελούν αντιαναπτυξιακό παράγοντα.

Όσο για τους Έλληνες επιχειρηματίες των Βαλκανίων είπαν στον κ. Μητσοτάκη αρκετά πράγματα και με λεπτομέρειες. Εξήραν το ρόλο των ελληνικών τραπεζών στην ανάπτυξη των ελληνικών επιχειρήσεων και ζήτησαν να αποφευχθεί η απομάκρυνσή τους από την περιοχή, όπως προβλέπει το Μνημόνιο. Επίσης, ζήτησαν να μη φορολογούνται διπλά οι Έλληνες μάνατζερς που εργάζονται σε τρίτες χώρες –όπως είναι η Σερβία-, καθώς η τεχνογνωσία που αποκτούν επιστρέφει κάποια στιγμή στην Ελλάδα, όταν επιστρέφουν για να εργαστούν στη χώρα τους.