Skip to main content

Ασφαλιστικό: Στο επίκεντρο η αύξηση των εσόδων

Στην αύξηση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων και στην κατάργηση των πολιτικών παρεμβάσεων πελατειακού τύπου θα πρέπει να εστιάσει το νέο ασφαλιστικό, σύμφωνα με τις προτάσεις του υπουργού Εργασίας
Στην αύξηση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων  και στην κατάργηση των πολιτικών παρεμβάσεων πελατειακού τύπου θα πρέπει να εστιάσει το νέο ασφαλιστικό, σύμφωνα με τις προτάσεις του υπουργού Εργασίας, Ανδρέα Λοβέρδου, που τέθηκαν υπόψιν των κοινωνικών εταίρων και των επιστημόνων της Επιτροπής των Ειδικών, προκειμένου να αξιολογηθούν.

Στοχεύοντας στην ανεύρεση νέων πόρων χρηματοδότησης του Ασφαλιστικού, «ώστε να αντιμετωπιστούν με επιτυχία τα υφιστάμενα και τα επερχόμενα προβλήματά του», ο υπουργός προανήγγειλε την ένταξη στο σύστημα άνω των 100.000 μεταναστών, αλλά και τη θεσμοθέτηση ενός νέου τρόπου είσπραξης των ασφαλιστικών εισφορών.

Ακόμα, ο κ. Λοβέρδος, προανήγγειλε και την κατάργηση των πελατειακών παρεμβάσεων για τις εθελούσιες εξόδους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με ισχυρά αντικίνητρα, τονίζοντας ότι «το σύστημα δεν αντέχει πλέον 42χρονους συνταξιούχους».

Αναλυτικότερα, τα προτεινόμενα μέτρα από την πλευρά του υπουργείου είναι τα εξής:

α) Τη μείωση της εισφοροδιαφυγής  I) με την επίταση των ελέγχων για την είσπραξη των οφειλομένων και II) με τη θεσμοθέτηση νέου τρόπου είσπραξης των εισφορών.

β) Την ένταξη στο σύστημα άνω των 100.000, παρανόμων σήμερα, μεταναστών.

γ) Τη μείωση της αδήλωτης εργασίας, μέσω I) της επίτασης των ελέγχων και II) της διευκόλυνσης της μετατροπής της αδήλωτης εργασίας σε δηλωμένη.

ε) Την εφαρμογή ενεργητικών πολιτικών από τον ΟΑΕΔ, ειδικότερα για τους επιδοτούμενους ανέργους

δ) Την ενιαία ένταξη στο σύστημα, των εργαζομένων συνταξιούχων με ίδιους όρους ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.

στ) Την εξάλειψη όλων των αμφιλεγόμενων ασφαλιστικών και εργασιακών περιοχών και η οριοθέτηση με σαφήνεια της ασφαλιστικής ύλης του κάθε Ταμείου.

ζ) Τη θέσπιση της ανταποδοτικότητας ως βασική πηγή χρηματοδότησης, αφού θεμελιώνεται στην αναλογική σχέση σύνταξης - εισφορών και χρόνου εργασίας.