Καλημέρα σας!
Καλή εβδομάδα!
Αύριο Τρίτη το απόγευμα θα συνεδριάσει το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος, που προέκυψε από τις εκλογές της περασμένης Παρασκευής, για να εκλέξει στη θέση του προέδρου την κ. Λουκία Σαράντη, της βιομηχανίας ξύλου «Ακρίτας», που εδρεύει στον Έβρο (για την εξέλιξη σας είχε ενημερώσει πρώτη η Voria.gr από τις 8 Ιουνίου).
Η αλλαγή φρουράς μετά από δέκα χρόνια -τόσο κράτησε η προεδρία Σαββάκη- είναι από μόνη της κάτι σημαντικό, με την έννοια ότι η δεκαετία είναι αντικειμενικά ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τους ταραγμένους καιρούς που ζει η Ελλάδα. Οι εξελίξει στον ΣΒΕ ενδιαφέρουν επειδή πρόκειται για τον μεγαλύτερο ιδιωτικό φορέα επιχειρηματικής συλλογικότητας στη Β. Ελλάδα, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να αναδείξει πέρα από τα γενικότερα ζητήματα της μεταποίησης της χώρας και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, αφού η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας έχει και γεωγραφικό πρόσημο.
«Καθαρόαιμη» βιομήχανος
Το γεγονός ότι η κ. Σαράντη είναι αυτό που θα λέγαμε «καθαρόαιμη» βιομήχανος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιλογή της από το «συμβούλιο των παλαιών προέδρων», που παραδοσιακά αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει την αποστολή της υπόδειξης διαδόχου. Πληροφορίες από τα… ενδότερα του ΣΒΕ επισημαίνουν ότι η πρόταση για την κ. Σαράντη έγινε από τον Γιώργο Μυλωνά, ο οποίος παρουσίασε στους υπόλοιπους πρώην προέδρους την υποψηφιότητα με τρία επιχειρήματα: Πρώτον, ότι πρόκειται για ικανή επιχειρηματία, κάτι που δείχνουν οι επιδόσεις της Ακρίτας. Δεύτερον, ότι είναι «καθαρή βιομήχανος», κάτι που θα βοηθήσει να περάσουν ξεκάθαρα και χωρίς αστερίσκους τα μηνύματα του ΣΒΕ, σε μια περίοδο κατά την οποία ο Σύνδεσμος αγωνίζεται ακόμη να καθιερώσει τον πανελλαδικό του χαρακτήρα. Τρίτον, ότι είναι γυναίκα, σε μια συγκυρία που το «άρωμα γυναίκας» φοριέται πολύ στις θέσεις ευθύνης. Ιδιαίτερες επιφυλάξεις δεν υπήρξαν αφού η επιρροή Μυλωνά, του τελευταίου εμβληματικού προέδρου Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, όπως λεγόταν τότε ο σημερινός ΣΒΕ, στους συναδέλφους του είναι δεδομένη. Εξάλλου ο Γ. Μυλωνάς εκτιμά ιδιαιτέρως και εμπράκτως τις ικανότητες της κ. Σαράντη, η οποία είναι μέλος του ΔΣ της ΑΛΟΥΜΥΛ – ΜΥΛΩΝΑΣ, όπως άλλωστε και ο Θ. Σαββάκης.
Τρία κρίσιμα θέματα
Η κ. Λουκία Σαράντη αναλαμβάνει την προεδρία του ΣΒΕ σε μια κρίσιμη φάση. Διότι μπορεί, όπως τόνισαν στις ομιλίες τους στη συνέλευση της περασμένης Παρασκευής ο απερχόμενος πρόεδρος Θ. Σαββάκης και ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης, η χώρα να έχει από τον περασμένο Ιούλιο «Εθνική Στρατηγική για τη Βιομηχανία», αλλά η επιχειρηματικότητα γενικά -και η μεταποίηση ειδικότερα- βρίσκεται μπροστά σε σημαντικές και επείγουσες προκλήσεις. Η περίοδος που διανύουμε έχει ιδιαιτερότητες, ικανές να κρίνουν το μέλλον και την επιβίωση πολλών παραγωγικών μονάδων της χώρας. Τα ζητήματα είναι πολλά, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται τα ακόλουθα:
Πρώτον, ο πληθωρισμός, η ακρίβεια και κυρίως το ενεργειακό πρόβλημα, που απασχολούν το σύνολο της οικονομίας, αλλά επιβαρύνουν υπέρμετρα την παραγωγική διαδικασία. Οι τιμές των καυσίμων και της ενέργειας έχουν ξεφύγει τόσο πολύ, που απειλούν να εκτροχιάσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας. Πέραν αυτού υπάρχει πάντα η πιθανότητα -μικρή αλλά πάντως υπαρκτή- να μην έχουμε απόλυτη ενεργειακή επάρκεια και να χρειαστούν διακοπές στην τροφοδοσία των επιχειρήσεων, κάτι που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι καταστροφικό. Όπως φαίνεται -και όπως διαβεβαιώνουν οι αρμόδιοι- το συγκεκριμένο πρόβλημα θα ξεπεραστεί χωρίς απώλειες τον φετινό χειμώνα, αλλά το πιθανότερο σενάριο είναι να συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια και μάλιστα με δυσμενέστερους όρους.
Δεύτερον, η αύξηση του κόστους των πρώτων υλών που χρησιμοποιεί η ελληνική βιομηχανία. Σχεδόν στο σύνολό τους είναι εισαγόμενες και οι τιμές τους διαμορφώνονται με χρηματιστηριακούς όρους, κάτι που σημαίνει ότι το παιχνίδι της ανταγωνιστικότητας «παίζεται» στην παραγωγικότητα, στην οποία οφείλουν να εστιάσουν οι ελληνικές βιομηχανίες. Με δεδομένο ότι υπάρχουν κομβικοί τομείς στους οποίους πολλές ελληνικές μεταποιητικές μονάδες δεν είναι απολύτως εξελιγμένες -όπως για παράδειγμα η ψηφιακότητα- απαιτούνται σημαντικές επενδύσεις σε δύσκολο περιβάλλον. Διότι για να αξιοποιήσει μια επιχείρηση τις δυνατότητες του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ, ακόμη και του Αναπτυξιακού Νόμου, αφενός πρέπει να βρίσκεται σε καλά επίπεδα ρευστότητας, χρηματοοικονομικής και πιστωτικής ικανότητας, κάτι που αποκλείει αρκετούς από τους Έλληνες μεταποιητές, και αφετέρου χρειάζεται χρόνος, που ίσως σε αρκετές περιπτώσεις και να μην υπάρχει.
Τρίτον, η εξεύρεση στελεχών που θα υλοποιήσουν την επιχειρηματικότητα της νέας εποχής για λογαριασμό των ελληνικών βιομηχανιών είναι ένα ακόμη πρόβλημα. Ήδη τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές βιομηχανίες δυσκολεύονται πολύ να βρουν εργαζομένους και στελέχη σε συγκεκριμένες ειδικότητες, όπως για παράδειγμα εξειδικευμένους εργατοτεχνίτες, αλλά και ανθρώπους να «τρέξουν» πωλήσεις και εξαγωγές με σύγχρονους όρους διεθνούς ανταγωνισμού. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, αυτή τη δουλειά των εξαγωγών υποχρεούνται να την κάνουν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων, επειδή ακριβώς δεν βρίσκουν τους κατάλληλους ανθρώπους.
Οι σχέσεις με τον ΣΕΒ
Ανάμεσα στα ζητήματα που καλείται να διαχειριστεί η νέα πρόεδρος του ΣΒΕ είναι οι σχέσεις του Συνδέσμου με τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, οι οποίες βρίσκονται σε κακό σημείο. Η ανάδειξη του ΣΒΕ σε κοινωνικό εταίρο από την κυβέρνηση Τσίπρα, καλώς ή κακώς συνδέθηκε με την κακή σχέση που υπήρχε ανάμεσα στον ΣΕΒ και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Στον ΣΕΒ δημιουργήθηκε η πεποίθηση ότι ο ΣΒΕ λειτούργησε ως «Δούρειος Ίππος» προκειμένου να αποδυναμωθεί η δική του επηρροή, με αποτέλεσμα οι σχέσεις των δύο Συνδέσμων να διαρραγούν, όπως άλλωστε και οι προσωπικές σχέσεις επιχειρηματιών και παραγόντων από τις δύο πλευρές. Η αλλαγή ηγεσία στον ΣΒΕ είναι μια καλή ευκαιρία να γεφυρωθεί το χάσμα που υπάρχει, κάτι που όχι μόνο έχει υπόψιν της η κ. Σαράντη, αλλά συνιστά μία από τις προτεραιότητες της.