Skip to main content

BETA CAE Systems: Μια λαμπρή εξαίρεση επιβεβαιώνει τον γκρίζο κανόνα

Η επιχειρηματική επιτυχία ορισμένων γίνεται άλλοθι για να αποφύγει η πολιτεία να πράξει το αυτονόητο. Γράφει ο Γιώργος Μητράκης.

Η εταιρεία λογισμικού «BETA CAE Systems ΑΕ» με έδρα το Κάτω Σχολάρι Θεσσαλονίκης εξειδικεύεται στην εξέλιξη λογισμικού προεπεξεργασίας δεδομένων και μεθεπεξεργασίας αποτελεσμάτων ανάλυσης κατασκευών.

Παράγει επεξεργαστές δεδομένων –στην ουσία πρόκειται για διαδικασία προσομοίωσης- που επιτρέπουν στις βιομηχανίες να ελέγχουν πριν από το στάδιο της παραγωγής κρίσιμα στοιχεία ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας, συμπεριφοράς κινητήρα, μείωσης θορύβου και αεροδυναμικής. Ως αποτέλεσμα ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι και μειώνεται το κόστος των δοκιμών.

Ιδρύθηκε το 1999 από μία  παρέα αποφοίτων του Τμήματος Μηχανολόγων του ΑΠΘ, οι προτάσεις των οποίων αρχικά απορρίφθηκαν είτε ως ανέφικτες, είτε ως αχρείαστες, αλλά εκείνοι επέμειναν.

Σήμερα η «BETA CAE Systems ΑΕ» έχει εγκαταστήσει πάνω από 3.000 άδειες χρήσης των προγραμμάτων της και εξυπηρετεί περισσότερους από 600 πελάτες σε παγκόσμιο επίπεδο: αυτοκινητοβιομηχανίες, χημικές βιομηχανίες, βιομηχανίες γενικής μηχανολογίας, αεροπορικές εταιρείες, κατασκευαστές τρένων, ναυπηγεία, αγωνιστικές ομάδες (Formula 1), πανεπιστημιακά ιδρύματα, μέχρι και τη NASA!

Η εταιρία είναι μία από τις πρώτες που πριν από λίγες ημέρες υπέγραψαν συμφωνία στο Ιράν, τώρα που η Τεχεράνη μετά από δέκα χρόνια απομόνωσης εντάσσεται και πάλι στους ενάρετους της διεθνούς κοινότητας. Η BETA απασχολεί περισσότερους από 200 εργαζομένους, στην πλειοψηφία τους μηχανικοί, πολλοί απόφοιτοι του ΑΠΘ.  

Το παράδειγμα είναι εξαιρετικό. Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό, καθώς υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη και στην ευρύτερη περιοχή –προφανώς και σε άλλα μέρη της χώρας- καινοτομικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας που έχουν πετύχει. Που αναπτύσσονται κόντρα στην ύφεση και τη μιζέρια της εποχής, με αποτέλεσμα να απευθύνονται στις αγορές όλου του πλανήτη.

Μόνο που όλα αυτά τα ωραία αποτελούν την λαμπερή εξαίρεση που επιβεβαιώνει έναν πολύ διαφορετικό γκρίζο κανόνα. Ειδικά για τη Θεσσαλονίκη, όπου το όνειρο της ανάπτυξης του τεχνολογικού κλάδου και της καινοτομίας παραμένει θεωρητικά ζωντανό στην πράξη δε συμβαίνει σχεδόν τίποτα. Θα ήταν λάθος, δηλαδή, οι επιτυχίες της BETA CAE Systems και του Παναγιώτη Κουβράκη, της Entranet και του Λευτέρη Παπαγεωργίου, της Hyphen και του Γιάννη Στεργή, της Exothermia και του Ζήση Σαμαρά, της EMISIA και του Γιώργου Μέλλιου και ορισμένων άλλων να «μεταφραστούν» ανάποδα από τους υπευθύνους.

Θα ήταν έγκλημα να αξιοποιηθούν οι καλές αυτές πρακτικές που οδηγούν σε λαμπρά αποτελέσματα ως άλλοθι για να αποφύγει η πολιτεία να πράξει το αυτονόητο: την οργάνωση του κατάλληλου θεσμικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος, εντός του οποίου θα αξιοποιηθούν οι δυνατότητες της πληροφορικής, των νέων τεχνολογιών και των επικοινωνιών. Των τομέων, δηλαδή, που κατά κανόνα συνδέονται με την εφευρετικότητα και την καινοτομικότητα.

Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν σημαντικές υποδομές έρευνας, όπως και θύλακες επιχειρηματικότητας νέων τεχνολογιών. Το ΑΠΘ, το ΕΚΕΤΑ, η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, η Τεχνόπολη, οι θερμοκοιτίδες. Εκείνο που λείπει είναι η στρατηγική στόχευση. Ίσως και η πίστη των ιθυνόντων σε έναν κλάδο που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παραδοσιακός για την Ελλάδα.

Άλλωστε στη χώρα μας οτιδήποτε πέρα από τα γνωστά και οποιοσδήποτε δρόμος εκτός της πεπατημένης αντιμετωπίζονται με καχυποψία.

Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν όλες αυτές οι υποδομές και οι θύλακες να λειτουργούν χωρίς καμία μεταξύ τους σχέση ή διασύνδεση. Ούτε είναι δυνατόν η Θεσσαλονίκη που (υποτίθεται ότι) φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε περιφερειακό κέντρο καινοτομίας για τη Ν.Α. Ευρώπη να βρίσκεται τόσο πίσω στο πεδίο του Διαδικτύου. Ούτε είναι δυνατόν η γραφειοκρατία γύρω από την επιχειρηματικότητα να βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο, όπως 20 ή 30 χρόνια πριν.