Δεν είναι από τις ειδήσεις οι οποίες μπορούν να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό, ωστόσο, είναι αξιομνημόνευτες καθώς καταγράφουν για πρώτη φορά, έπειτα από αρκετά χρόνια, μια τάση αντίστροφη από αυτήν που είχαμε συνηθίσει.
Αναφέρομαι στη συμμετοχή δύο πρώην στελεχών τα οποία έκαναν καριέρα στον ΣΥΡΙΖΑ, στη χθεσινή εκδήλωση του Κινήματος Αλλαγής με θέμα “η ποιότητα της Δημοκρατίας σήμερα», στην οποία συμμετείχε και η Φώφη Γεννηματά. Πρόκειται για τον Γιάννη Πανούση, υπουργό στην πρώτη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα καθώς και τον Κώστα Χρυσόγονο, ευρωβουλευτή με τον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2014-2019 οι οποίοι ήταν μεταξύ των ομιλητών, μαζί με τον τομεάρχη του ΚΙΝΑΛ Μαρίνο Σκανδάμη και τον καθηγητή Ξενοφώντα Κοντιάδη.
Βεβαίως και οι δύο είχαν πάρει αποστάσεις εδώ και πολύ καιρό από την Κουμουνδούρου. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον Χρυσόγονο, ακόμη και όταν ήταν ευρωβουλευτής δεν έπαψε ποτέ να διατυπώνει αυτόνομο πολιτικό λόγο, εκφράζοντας ενίοτε κριτική και σε βάρος της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του ΑΠΘ ήταν ανέκαθεν εγγύτερα προς τον πολιτικό χώρο τον οποίο εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ, ασχέτως της συμμετοχής του στο ευρωψηφοδέλτιο της Κουμουνδούρου.
Βεβαίως η συμμετοχή τους στη χθεσινή εκδήλωση δεν προεξοφλεί ένταξη στο ΚΙΝΑΛ ή όπως αλλιώς θα λέγεται ενδεχομένως, μετά την εκλογή νέας ηγεσίας. Όπως μου εξήγησε ο Χρυσόγονος, το μόνο σίγουρο είναι ότι γι' αυτόν το κεφάλαιο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει εδώ και πολύ καιρό. Άλλωστε, δεν ήταν καν υποψήφιος στις εκλογές του 2019, είτε για εθνική Βουλή είτε για ευρωκοινοβούλιο. “Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα ενταχθώ στο ΚΙΝΑΛ”, χωρίς ωστόσο και να το αποκλείει. Ξεκαθαρίζει μάλιστα πως, για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει προηγουμένως να υπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις “οι οποίες, πάντως τώρα, δεν συντρέχουν”.
Ο Χρυσόγονος δεν δείχνει να ενθουσιάζεται με την προοπτική μετονομασίας του ΚΙΝΑΛ σε ΠΑΣΟΚ, όπως προτείνει ο Ανδρέας Λοβέρδος, παρότι με τον πρώην υπουργό και εκ των διεκδικητών της ηγεσίας διαθέτουν πολύ καλές σχέσεις, όπως λέει. “Η χώρα χρειάζεται κάτι διαφορετικό, ένα καινούργιο ξεκίνημα. Δεν νομίζω ότι η επιστροφή στα σχήματα του παρελθόντος μπορεί να σηματοδοτήσει κάτι για το μέλλον” μου είπε. Αναφέρθηκε μάλιστα στο παράδειγμα της αναγέννησης του σοσιαλιστικού κόμματος της Γαλλίας στη διάρκεια της δεκαετίας του '70. “Δεν αποκλείεται αυτό το καινούργιο να προκύψει μέσα από την εκ βάθρων αλλαγή υπαρχόντων σχημάτων αλλά σε κάθε περίπτωση, θα απαιτηθεί χρόνος, μπορεί και μια δεκαετία. Αυτός είναι ο ιστορικός ορίζοντας μιας ανατροπής του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς”.