Καλημέρα σας!
Καλά έκανε η κυβέρνηση και αυξάνει τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Καλά έκανε και ο Κ. Μητσοτάκης, που ως πρωθυπουργός πήρε το θέμα επάνω του κι έκανε χθες ο ίδιος τις σχετικές ανακοινώσεις. Οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης δεν έχουν και πολύ ουσία, διότι όποια αύξηση κι αν ανακοίνωνε η κυβέρνηση τα κόμματα που την αντιπολιτεύονται θα την κατήγγειλαν και θα πλειοδοτούσαν. Εκείνο, όμως, που δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς –ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι πολίτες- είναι ότι με θέματα σαν κι αυτό η κάθε κυβέρνηση κάνει «μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα». Ή πιο απλά: κάνει πολιτική με τα λεφτά των άλλων, δηλαδή με τα ταμεία των επιχειρήσεων. Προκειμένου όλα αυτά να μη συμβαίνουν και να μη στρεβλώνεται η άποψη των πολιτών για το τι συμβαίνει, πρέπει να επανέλθουν τάχιστα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις εργοδοτών –εργαζομένων, που σταμάτησαν επί Μνημονίων για συγκεκριμένους λόγους, που τώρα έχουν εκλείψει.
Το city break Θεσσαλονίκη – Σποράδες και…
Ξεκινούν στις αρχές Ιουνίου τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια μεταξύ Θεσσαλονίκης – Σποράδων, δηλαδή Σκιάθου, Σκοπέλου, Αλοννήσου. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος τα δρομολόγια γίνονται με την ευγενική… χορηγία, του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, δηλαδή του ελληνικού κράτους, που θεωρεί ότι το δρομολόγιο εντάσσεται στην άγονη γραμμή. Άγονη γραμμή η Θεσσαλονίκη; Η Σκιάθος; Η Σκόπελος; Θα πέσουν η Ικαρία και το Καστελόριζο να μας… πλακώσουν. Το ακόμη καλύτερο είναι το σχέδιο που έχουν οι δήμοι των νησιών και της Θεσσαλονίκης να προχωρήσουν σε κοινές δράσεις, ώστε αφενός το δρομολόγιο να καθιερωθεί για ολόκληρο το χρόνο και αφετέρου να πάψει να είναι επιδοτούμενο. Οι δήμαρχοι, λοιπόν, σκέφτηκαν να προσπαθήσουν να καθιερωθεί ο προορισμός και πέραν της καλοκαιρινής περιόδου ως city break, δηλαδή τουρισμός πόλης ή κάτι τέτοιο. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι θα διαμορφωθούν τουριστικά πακέτα λίγων ημερών –ας πούμε τεσσάρων έως έξι- για επισκέπτες που θα θέλουν να παραμείνουν στη Θεσσαλονίκη και σε ένα από νησιά, από δύο – τρεις μέρες. Η ιδέα είναι καλή, αλλά μάλλον εντάσσεται σε αυτές που είναι καταδικασμένες να μείνουν στα χαρτιά. Πολύ απλά διότι για να έχουν σοβαρές πιθανότητες να ευοδωθούν οι δουλειές στην αγορά πρέπει να τις σκεφτεί κάποιος επιχειρηματίας, που ενδεχομένως θα απευθυνθεί στους δήμους για υποστήριξη. Όταν οι δήμαρχοι αρχίζουν να σκέφτονται ως επιχειρηματίες –ακόμη και αν έχουν εμπειρία από την ιδιωτική τους ζωή- τότε μάλλον προβάλλει αδιέξοδο. Αν και ποτέ κανείς δεν ξέρει…
…το χαμένο όνειρο της ακτοπλοΐας
Αυτή η ιστορία, πάντως, με τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις της Θεσσαλονίκης κυρίως με τα νησιά του Β.Α. Αιγαίου (Λήμνο, Μυτιλήνη, Χίο κλπ.) και τις Σποράδες, που κάθε χρόνο γύρω στο Πάσχα - και ενόψει του καλοκαιριού- επιστρέφει στην επικαιρότητα είναι ένα χαμένο όνειρο, που εξελίσσεται σε ιστορία για… γέλια και για… κλάματα. Για γέλια διότι όλο αυτό το έχει και δεν έχει δρομολόγια, λίγους ή περισσότερους μήνες, κάθε χρόνο ή… κάποιες χρονιές, έχει καταντήσει… ανέκδοτο. Ένα κακόγουστο τζόκερ που κληρώνει κάθε τρεις και λίγο, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί. Και για κλάματα, επειδή συνήθως το πρόβλημα –διότι ως πρόβλημα το παρουσιάζουν οι φορείς της Θεσσαλονίκης- περιγράφεται με μελανά χρώματα ως μεγίστης σημασίας για την ανάπτυξη της πόλης, κάτι που προδήλως δεν ισχύει. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι το… σηκώνουν οι φορείς των επιχειρήσεων (Επιμελητήρια κλπ.), που αν και εκπροσωπούν τον ιδιωτικό τομέα δεν εννοούν να καταλάβουν κάτι απλό: η Θεσσαλονίκη δεν έχει ακτοπλοϊκές συνδέσεις, επειδή όσες φορές ξεκίνησαν αποδείχθηκαν ασύμφορες. Τις απέρριψε η αγορά και οι πλοιοκτήτες, που ξέρουν να τη σέβονται, αποσύρθηκαν. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν υλοποιήθηκαν κάτι ηρωικά του τύπου «θα βάλουμε όλοι μαζί κεφάλαια για να πάρουμε πλοίο» ή «θα πείσουμε τους επαγγελματίες των νησιών να προμηθεύονται από τη Θεσσαλονίκη, ώστε να υπάρχει κίνηση όλο το χρόνο». Αντίθετα με πολιτικά μέσα προωθείται κατά καιρούς η λύση μιας Θεσσαλονίκης που χαρακτηρίζεται άγονη γραμμή! Είναι αποδεδειγμένο, πάντως, ότι για κάποιους λόγους η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, όταν διεξάγεται με όρους κανονικότητας, δεν ταιριάζει στη Θεσσαλονίκη. Ή ίσως αυτά τα σοβαρά που πρέπει να γίνουν για να υπάρξει κάποτε αίσιο αποτέλεσμα –όπως για παράδειγμα η υποστήριξη των δρομολογίων για κάποια χρόνια- είναι δαπανηρά και κανείς δεν αναλαμβάνει το κόστος.
Ο κανόνας και η εξαίρεση
Το επισημάναμε κατ’ επανάληψη στη Voria.gr μέσω του Café Αριστοτέλους, επέμεναν και άλλα ΜΜΕ και τελικά ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης άκουσε την κοινή γνώμη και την απλή λογική. Πέρασε τροπολογία από τη Βουλή, με την οποία επιτρέπεται από εδώ και πέρα η δημοσιοποίηση των ονομάτων των επιχειρήσεων που συλλαμβάνονται για αισχροκέρδεια και τους επιβάλεται οικονομικό πρόστιμο. Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια το τελευταίο διάστημα, όταν το υπουργείο Ανάπτυξης ανακοίνωσε ότι επέβαλε πρόστιμα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε δύο σούπερ μάρκετ–το ένα μάλιστα το μεγαλύτερο της ιστορίας στη χώρα μας- διότι πουλούσαν με υπερβολικό κέρδος μέσα στην πανδημία. Οπότε περιμένουμε την επόμενη περίπτωση, διότι τα φαινόμενα αυτά δεν μπορούν να εξαλειφθούν από την αγορά. Το μόνο ομιχλώδες στην τροπολογία Γεωργιάδη είναι εκείνο το «υπό προϋποθέσεις», που αναφέρει, εννοώντας προφανώς ότι σε κάποιες περιπτώσεις η δημόσια αποκάλυψη του ονόματος θα μπορούσε και να μη γίνει. Αρκεί αυτό το «υπό προϋποθέσεις» να μην αποτελέσει τον κανόνα της συγκάλυψης και η δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων αισχροκερδούν την εξαίρεση.
Τα ψιλά γράμματα ενός Βαρόμετρου
Με περιορισμό των δαπανών τους για ρούχα, παπούτσια, ταβέρνες, ταξίδια, απαντούν οι δύο στους τρεις Θεσσαλονικείς στην ακρίβεια της αγοράς και τους υψηλούς λογαριασμούς της ενέργειας, ενώ το 45% έχει μειώσει όσα ξοδεύει για τρόφιμα. Αυτά καταγράφονται στα ψιλά γράμματα του εαρινού Βαρόμετρου που παρουσίασε το ΕΒΕΘ στις αρχές της εβδομάδας. Και καλά, το να μειώσει κανείς τα ρούχα, τα παπούτσια, ακόμη και τις ταβέρνες είναι κατανοητό, υπό την έννοια ότι όλα αυτά τα πράγματα, είτε τα διαθέτουμε σε πληθώρα, είτε δεν είναι πρώτης ανάγκης. Αλλά πως να μειώσει κανείς τα τρόφιμα; Όπως σημειώνει ο κ. Πασχάλης Τεμεκενίδης, διευθυντής ερευνών της εταιρείας Palmos Analysis που υλοποιεί το Βαρόμετρο για λογαριασμό του ΕΒΕΘ, ένα μεγάλο κομμάτι από όσους δηλώνουν ότι περιορίζουν τις δαπάνες για τα τρόφιμα που αγοράζουν, εννοούν ότι αναζητούν τις καλύτερες τιμές των προσφορών, που τελικά οδηγεί στο να πληρώνουν λιγότερα στο ταμείο. Μια άλλη ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια του Βαρόμετρου είναι ότι στην ύπαιθρο του νομού Θεσσαλονίκης, όπου κάνει πιο πολύ κρύο, για περισσότερο διάστημα κάθε χρόνο, η θέρμανση του σπιτιού που γίνεται κυρίως με πετρέλαιο αξιολογείται ως πολύ σοβαρό θέμα. Κάτι που δεν ισχύει για τους κατοίκους του πολεοδομικού συγκροτήματος, οι οποίοι εν πολλοίς θερμαίνοντας με το επίσης πανάκριβο φέτος φυσικό αέριο.