της Χριστίνας Καραμανίδου
karamanidou@voria.gr
Άνθρωποι από 42 διαφορετικές φυλές ανάμεσά τους και Έλληνες, ζουν υπογείως, κάτω από την έρημο της Αυστραλίαςσε ένα μέρος που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Άλλοι τοονομάζουν χωριό, άλλοι κωμόπολη, ωστόσο οι φωτογραφίες απεικονίζουν μιαάλλη πραγματικότητα, μια υπερσύγχρονη πόλη.
Είναι η πόλη του Coober Pedy ή αλλιώς η Opal πρωτεύουσα του κόσμου, αφού το οπάλιο, ο πολύτιμος «λίθος των θεών» κυριαρχεί.
Ιστορία του Coober Pedy
Μια πολύτιμη πέτρα ήταν αρκετή, για να προσελκύσει χιλιάδες μετανάστες με πολλές φιλοδοξίες να μετακομίσουν στο Coober Pedy. Η ιστορία του χωριού ξεκινάει το 1915, ωστόσο, μέχρι το 1950 δεν υπήρχαν αρκετοί κάτοικοι στην περιοχή.
Όσο όμως αυξανόταν η ζήτηση των οπαλίων, τόσο περισσότερος κόσμος κατέφθανε στο Coober Pedy με την ελπίδα να βρει εργασία και να αποκτήσει χρήματα. Τον Ιανουάριο του 1915 το Συνδικάτο του Νέου Κολοράντο αποτελούμενο από τον Jim Hutchison και το 14χρονο γιο του Γουίλιαμ, τον PJ Winch και Μ. McKenzie ταξίδεψαν νότια από το Coober Pedy προσπαθώντας, ανεπιτυχώς, να βρουν χρυσό. Ο Γουίλι ψάχνοντας για νερό ανακάλυψε μικρά κομμάτια του οπαλίων στην επιφάνεια του εδάφους.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χιλιάδες οικογένειες κατέφθαναν από διάφορα μέρη του κόσμου, προκειμένου να εργαστούν στα ορυχεία του Opal, συνηθίζοντας σε ένα μοναδικό τρόπο επιβίωσης, δηλαδή να ζουν υπογείως. Η πρώτη Ελληνική οικογένεια ήταν από το Σίδνευ και επισκέφθηκε το Coober Pedy στις αρχές του 1950, ανακαλύπτοντας μια μεγάλη έκταση με άφθονες ποσότητες πολύτιμου λίθου.
Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα και Έλληνες από το Σίδνευ, τη Μελβούρνη, την Αδελαϊδα και την Ελλάδα μετακόμισαν στο Coober Pedy. Ο βορειοελλαδίτης, κ. Γιάννης Αθανασιάδης, ιδιοκτήτης του μουσείου στο Coober Pedy, εξομολογείται στη Voria.gr: «Έμενα στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, ήμουν νέος άνδρας 22 χρονών, όταν αποφάσισα να έρθω το 1972 στην Αυστραλία για το Coober Pedy. Θυμάμαι ότι μέσα σε 3 χρόνια οι Έλληνες του χωριού ήταν περισσότεροι από 1.000 άτομα ενώ συνολικά υπήρχαν περίπου 5.500 άνθρωποι από διαφορετικές εθνικότητες. Τότε η ελληνική κοινότητα ήταν η μεγαλύτερη μεταξύ των άλλων. Σήμερα, ωστόσο, έχουμε μείνει μόνο 200 Έλληνες».
Η ζωή στο Coober Pedy
«Οι συνθήκες επιβίωσης ήταν δύσκολες και το περιβάλλον δεν προσέφερε εύκολη ζωή καθώς σε μια έρημο όπως της Αυστραλίας, ο μέσος όρος θερμοκρασίας είναι 50-60 βαθμούς Κελσίου. Αυτός ήταν ουσιαστικά και ο λόγος που τόσοι άνθρωποι αποφάσισαν να μείνουν κάτω από τη γη.Η θερμοκρασία μέσα στα σπίτια είναι σταθερή στους 23 βαθμούς Κελσίου» τονίζει ο κ. Αθανασιάδης.
«Πριν από πολλά χρόνια οι Έλληνες μπορούσαν να αγοράσουν μόνο ένα βαρέλι νερό την εβδομάδα, 44 γαλόνια. Ακόμη και τώρα που για εσάς το νερό είναι κάτι δεδομένο, εδώ το πληρώνουμε πολύ ακριβά εξαιτίας της εκκαθάρισης του νερού από το αλάτι με ειδικό σύστημα. Ακόμη και ο ηλεκτρισμός είναι 15-20% πιο ακριβός», εξηγεί ο κ.Αθανασιάδης.
Οι κάτοικοι του Coober Pedy κατάφεραν μετά τόσα χρόνια να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης και όπως φαίνεται τα έχουν καταφέρει πολύ καλά. Οι ομογενείς μας έχουν δημιουργήσει την ελληνική κοινότητα, ένα χώρο με αίθουσα διασκέδασης, εστιατόρια, βιβλιοθήκη, γραφείο.
Όπως αναφέρει ο κ. Αθανασιάδης, στο χώρο αυτό ανεβάζουν θεατρικές κωμωδίες, τρία έργα, με εθελοντές ηθοποιούς, ενώ το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, κάθε χρόνο, διοργανώνουν το ελληνικό γλέντι, με στόχο μέσα από αυτό, οι άλλες εθνικότητες να γνωρίσουν την ελληνική κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμα της χώρας μας. «Πριν από χρόνια, δυο μέρες πριν από το καθιερωμένο γλέντι είχαμε μια επίδειξη με χειροτεχνήματα από όλα τα μέρη της Ελλάδας, έτσι για να τα βλέπουν οι ξένοι» θυμάται ο κ. Αθανασιάδης.
To Coober Pedy τουριστικός προορισμός
Η παράξενη ιστορία του Coober Pedy έχει προσελκύσει χιλιάδες τουρίστες, περίπου 150.000 το χρόνο, καθιστώντας αναγκαίο στους κατοίκους να προσαρμοστούν ανάλογα. Οι Έλληνες του Coober Pedy γνωρίζουν από τουρισμό και επομένως έχουν δημιουργήσει τις μεγαλύτερες και περισσότερες επιχειρήσεις του «χωριού» με εστιατόρια, supermarket, ξενοδοχεία, μουσείο, καταστήματα πώλησης οπαλίων ακόμα και ορθόδοξη εκκλησία.
«Οι επισκέπτες μένουν με ανοιχτό το στόμα, πρώτον γιατί δεν μπορούν να πιστέψουν στην ποιότητα των ξενοδοχείων και του μουσείου μας και δεύτερον διότι υπάρχει ένα χωριό κάτω από την έρημο», λέει ο κ. Αθανασιάδης. Το μουσείο του Coober Pedy είναι ένας μεγάλος χώρος κάτω από τη γη, οι τουρίστες μπορούν να παρακολουθήσουν σε υπόγειο σινεμά, ντοκιμαντέρ για το Opal, πως δημιουργήθηκε, τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για την εξόρυξη της πολύτιμης πέτρας, τα μηχανήματα που χρησιμοποιούν, πως μετατρέπεται με τέχνη και μεράκι σε κόσμημα.
Επίσης, οι τουρίστες ξεναγούνται σε υπόγειο σπίτι, ενώ υπάρχει και ένα δεύτερο επίπεδο (πιο κάτω) εκεί που πριν 80 χρόνια ήταν κανονικό οπαλορυχείο. «Το μουσείο βρίσκεται σε ένα λόφο και ξεκίνησε σαν οπαλορυχείο, πριν από 27 χρόνια.
Σταδιακά άρχισε να παίρνει τη μορφή τουριστικής επιχείρησης και σήμερα είναι ένα μουσείο με πολλά κρατικά βραβεία για την ποιότητα του και αυτό που προσφέρει στους 80.000 επισκέπτες του κάθε χρόνο, τονίζει ο κ. Αθανασιάδης.
Σήμερα το Coober Pedy έχει μετατραπεί σε μια ολοκληρωμένη κοινότητα με δικό της σχολείο (γυμνάσιο) αστυνομία με 15 άτομα, νοσοκομείο με 15 κρεβάτια, κρατικές υπηρεσίες για τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων και καθημερινά δρομολόγια λεωφορείου και αεροπλάνου.