Του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Είχα μία πολύ περιεκτική συζήτηση με μέλη της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης. Σχεδόν όλοι τους πολύ νέοι άνθρωποι. Για να πω την αλήθεια, εγώ περίμενα, να μου πουν για τα επαγγελματικά τους.
Για τα δώρα, που κοπήκανε, για τους γλισχρούς μισθούς, για την δεκαετία, που υποχρεωτικώς, εκόντες άκοντες, θα περάσουν στην Αθήνα, πραγματικότητες δηλαδή, που δεν επιτρέπουν ούτε γάμο, αν η σύντροφος δεν εργάζεται, που καθυστερούν την έλευση των παιδιών και άλλα τέτοια. Αντ´ αυτών αντιμετώπισα ένα βαθύ προβληματισμό, που φυσικά ξεκινά από την δική τους υπηρεσιακή εμπειρία, ευνόητα όμως εκτείνεται σε ζητήματα, που αφορούν βασικές λειτουργίες της κοινωνίας.
Μου μίλησαν για μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές. Για μείωση των λειτουργικών εξόδων σε βαθμό, που δυσχεραίνει την στοιχειώδη άσκηση των καθηκόντων τους, οχήματα ολίγα και κακοσυντηρημένα, γραφεία, χωρίς γραφική ύλη.
Κυρίως όμως, για το αίσθημα της αδικίας, που τους κατακλύζει. Για μεταθέσεις, που γίνονται με κριτήρια απολύτως εξωϋπηρεσιακά, για εκλεκτούς χαμηλόβαθμους, που μοιράζουν εύνοιες. Για την απαξίωση, που σημαίνουν οι, όλο και πιο συχνές, διώξεις, από την ίδια την φυσική τους ηγεσία, για δήθεν αντιδεοντολογικές συμπεριφορές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Και πάνω απ´ όλα για την σύγχυση, την αμηχανία, την απογοήτευση, που δημιουργεί, η απροκάλυπτη ανοχή στον ακτιβισμό, ακόμη και στην βίαιη καταστροφικότητα, των αντιεξουσιαστών, που επιδεικνύει η πολιτική ηγεσία.
Δεν νομίζω, ότι χρειάζεται κάτι άλλο, για να αντιληφθεί κανείς τις βασικές αιτίες της, πανταχού παρούσης πλέον, ανασφάλειας του πληθυσμού. Των γκέτο, που δεν τολμά να πλησιάσει κανείς, των λεηλατημένων σπιτιών στα χωριά, της μαφίας, που κυβερνά από τις φυλακές.
Το βασικό αίτιο φυσικά είναι η ιδεολογία της Αριστεράς, που κατανοεί, άρα ανέχεται, μια σύμμειξη της αντιεξουσιαστικής και της ποινικής παραβατικότητας. Τούτο οδηγεί σε νομοθεσίες, όπως ο Νόμος Παρασκευόπουλου, που γέμισε τις πόλεις με καταδικασμένους εγκληματίες. Ακόμη πιο σημαδιακά, είναι αυτή η μαρξιστική κοσμοθεωρία, που συγκεκριμενοποιείται σε πρακτικές, που επιτρέπουν σε κατά συρροήν δολοφόνους, να κάνουν βόλτα στους τόπους σφαγής με συνοδεία ηγέτες των λεγομένων συλλογικοτήτων.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά , η συνειδητή άρση της προστασίας των θαλασσίων συνόρων οδήγησε τα τελευταία χρόνια σε εκατοντάδες χιλιάδες εισόδων λαθρομεταναστών διαλύοντας κάθε έννοια δημόσιας τάξης και στα απώτατα σημεία της ελληνικής υπαίθρου.
Μία άλλη μείζων συνέπεια της ιδεοληψίας της είναι η φυσική απέχθεια της Αριστεράς για την Αγορά. Έτσι παραμελείται η αποτελεσματική αστυνόμευση, έτσι επιτρέπονται μαζικές καταστροφές των περιουσιών άμοιρων καταστηματαρχών στα κέντρα των πόλεων.
Το πρόβλημα εσωτερικής ασφαλείας της χώρας έχει βέβαια και φυσικούς αυτουργούς. Είναι προφανές, ότι υπάρχει μία " θέση μετατροπής" αυτής της πολιτικής ιδεολογίας της Αριστεράς σε υπηρεσιακή πρακτική. Τούτο είναι επιβεβλημένο, να αποτελέσει αντικείμενο σοβαρής διερεύνησης μετά την απομάκρυνση της Αριστεράς από την Κυβέρνηση.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε υποφέρει τα πάνδεινα. Ξημερώνει όμως μια νέα εποχή. Η Κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται. Ένα μέλημα, από τα πιο σημαντικά, είναι να στηριχθούν οι λειτουργοί των Σωμάτων Ασφαλείας έστω από το υστέρημα του λαού. Δεν θα είναι πεταμένα λεφτά. Ανάπτυξη υπάρχει μόνον με Νόμο και Τάξη.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι ψυχίατρος, πρώην Υφυπουργός Υγείας και πρώην Γενικός Γραμματέας Συντονισμού Κυβερνητικού Έργου