Η χρονολογική σύμπτωση της διενέργειας εκλογών, με τις εκδηλώσεις για την ποντιακή Γενοκτονία έδωσε την αφορμή στην συντριπτική πλειονότητα του πολιτικού κόσμου να αναφερθεί σ’ αυτήν. Αναζητώντας όμως παρόμοιες δηλώσεις κατά τις εκδηλώσεις προηγουμένων ετών, διαπίστωσα ότι η συντριπτική πλειονότητα ήταν απούσα.
Το εξαγόμενο μήνυμα δεν είναι ότι πρέπει να διεξάγονται εκλογές κοντά στη ημερομηνία της 19ης Μαΐου, για να "θυμούνται" οι αναγνωρίσιμοι και να "κλαίνε" για όσα υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου, αλλά να τους πιέσουμε εμείς ότι έχουν χρέος, λόγω των θέσεών τους, να ενδιαφερθούν στα σοβαρά με το ζήτημα, και όχι μόνον με λόγια, ιδίως παραμονές των εκλογών.
Αν σήμερα εκδηλώνουμε την 19η Μαΐου, δεν το οφείλουμε σε κάποια συνειδητή απόφαση σύμπαντος του πολιτικού κόσμου, αλλά στην αγάπη και εκτίμηση που έτρεφε ο Ανδρέας Παπανδρέου στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Μάλιστα, παρά την εντολή της Βουλής προς τον Κώστα Φωτιάδη να συγγράψει πόνημα για τα δεινά των Ποντίων, ο τότε πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, αρνήθηκε να το παραλάβει, με το πρόσχημα ότι ήταν πολύτομο.
Έργα λοιπόν, και λόγια, πολύ δε περισσότερο όχι κροκοδείλια δάκρυα. Αναρωτιέμαι φερ’ ειπείν, γιατί εχθές ειδικά, δεν βρέθηκε ένας διπλωμάτης ή πολιτικός μας στην Τραπεζούντα; Μια βόλτα στην πλατεία να έκανε, χωρίς να μιλήσει σε κανέναν για να μη τους εκθέσει, αλλά να πάει στην πιο κοντινή ερημωμένη εκκλησιά και να αφήσει ένα κερί αναμμένο. Χωρίς δηλώσεις. Η εικόνα θα έφτανε στα πέρατα του κόσμου.
Οι Τούρκοι, όταν θελήσουν, και πολλές φορές χωρίς καν να ενημερώσουν την ελληνική πολιτεία, αλωνίζουν στη Θράκη με προκλητικές ανθελληνικές δηλώσεις. Εμείς, μια απλή κίνηση, όπως αυτή που προτείνω, είναι δύσκολο να υλοποιήσουμε; Ή μήπως ο ραγιαδισμός σε κάποιους είναι πλέον γονιδιακός; [έξις δευτέρα φύσις, έγραψε ο Αριστοτέλης].
Ο Ερντογάν, θίγει καθημερινώς την αξιοπρέπειά μας και μένει στην ουσία αναπάντητος, από την στιγμή που δεν αναδεικνύει η ίδια η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, το ζήτημα στα διεθνή φόρα. Δεν έχουν την ίδια αξία οι ψυχρές ανακοινώσεις από τα γραφεία, με την αυτοπρόσωπη καταγγελία στην αλλοδαπή.
Εχθές ο Ερντογάν, επέλεξε σκοπίμως την Σαμψούντα, από το έδαφος της οποίας ο Τοπάλ Οσμάν και ο Κεμάλ έκαναν έναρξη της σφαγής των Ελλήνων, όχι βεβαίως για να απολογηθεί, αλλά για να διαστρεβλώσει ακόμη μια φορά την πραγματικότητα.
«Δεν υπάρχει, είπε, τίποτα για το οποίο να πρέπει η Τούρκοι να αισθάνονται ντροπή. Δεν έχει καταγραφεί καμία γενοκτονία, καμία τυραννία και καμία ενέργεια που να κάνει αυτό το έθνος να νοιώθει ντροπή, παρά τον τεράστιο πόνο και τις απώλειες που βίωσαν Οθωμανοί και Τούρκοι τους τελευταίους δύο αιώνες.
» H μόνη και μεγαλύτερη γενοκτονία της Ιστορίας υπήρξε αυτή που κατά των Τούρκων με την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατά διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Οθωμανοί πολεμούσαν γενναία σε τέσσερα μέτωπα αλλά δέχτηκαν πισώπλατο χτύπημα. Εμείς ήμασταν που χάσαμε πάλι εκατομμύρια γυναικόπαιδα και γέρους ανθρώπους», είπε.
Είμαι περίεργος να πληροφορηθώ τι λέγουν στον πρωθυπουργό και υπουργούς οι σύμβουλοί τους. Όλες οι ξένες υπηρεσίες, έχουν ψυχολόγους οι οποίοι καταγράφουν και αναλύουν τις συμπεριφορές των αντιπάλων, ώστε να τους αντιμετωπίζουν καταλλήλως. Εμείς έχουμε; Ή αρκεί η ανάλυση των "ειδικών" συντρόφων από τα μπαράκια;
Η τακτική της Τουρκίας, εδώ και δεκαετίες, είναι γνωστή και σταθερή. Με τις απειλές κατορθώνει να εκβιάσει και να κερδίσει σε έναν δήθεν συμβιβασμό που οι άλλοι θα την σύρουν. Στο τέλος, θα πάρει αυτό που θέλει, και σε ό,τι διεκδικεί μέχρι σήμερα, τίποτε από αυτά με βάσει το Διεθνές Δίκαιο δεν δικαιούται.
Τώρα ειδικά, με την κατάσταση αποδυνάμωσης στην οποία βρίσκεται ο στρατός της, με τα πολλά μέτωπα ανοικτά και την περιθωριοποίηση από την Δύση, έχει το πλεονέκτημα η Ελλάδα να ορθώσει ανάστημα. Προφανώς και δεν προτείνω πολεμική σύρραξη. Αλλά, πρώτα ο Θουκυδίδης και μετά ο φον Κλαούσεβιτς, υποστήριξαν ότι ο πόλεμος δεν αποφεύγεται, αν δεν δείξεις στον αντίπαλο ότι είσαι αποφασισμένος. Και αυτό δεν το δείχνεις με τις δηλώσεις του Αποστολάκη, που είναι για συζητήσεις στα καφενεία. Το δείχνεις με έργα. Ακριβώς για να αποφύγεις τον πόλεμο.