Η πρώην βουλευτής και περιφερειακή σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας με την «Ανυπότακτη Δημοκρατική Μακεδονία» Δέσποινα Χαραλαμπίδου παρουσιάζει την κριτική της για το νέο βιβλίο του Τάσου Κανταρά «Η καρδιά του Σίσυφου».
Το βιβλίο είναι ένα κοινωνικό και πολιτικό μυθιστόρημα που, σύμφωνα με την παρουσίασή του, «μας ταξιδεύει στον κόσμο των συγκλονιστικών τοπικών και διεθνών μεταπολεμικών γεγονότων».
Συγκεκριμένα στην κριτική της η Δέσποινα Χαραλαμπίδου αναφέρει:
Ήδη από την αρχή του το καινούργιο βιβλίο του συγγραφέα Τάσου Κανταρά μας προδιαθέτει για το τι θα διαβάσουμε στην τρίτη του συγγραφική περιπέτεια με τίτλο «Η καρδιά του Σίσυφου». Στη σελίδα 36 του βιβλίου ο πατέρας του κεντρικού ήρωα, απαντάει για τη συμφωνία της Βάρκιζας: «τώρα δεν αλλάζει τίποτε Παναγή, τα πορίσματα θα τα γράψει η ιστορία αργότερα. Αλλά και πάλι ανοικτή θα είναι και θα περιμένει τους ανθρώπους να γράψουν τις νέες της σελίδες».
Το νέο βιβλίο του Τάσου Κανταρά, περιγράφει την περιπλάνηση στα πέρατα του κόσμου ενός νέου ανθρώπου, γεννημένου στη διάρκεια της κατοχής, από γονείς που χάθηκαν στον εμφύλιο, μεγαλωμένου από συγγενείς αλλά χωρίς την πίκρα της ορφάνιας. Περιγράφει τις σκληρές συνθήκες ζωής στο χωριό, την καθημερινή μάχη των ανθρώπων με τη φύση, τη σκληρή δουλειά με τα ζώα αντάμα με το μεράκι για διάβασμα, τα κοινωνικά ήθη και έθιμα της ιδιαίτερης πατρίδας του ήρωα, παράλληλα με την περιγραφή της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης που επικρατεί στην μετεμφυλιακή επαρχιακή Ελλάδα.
Ο συγγραφέας με έναν περίτεχνο τρόπο, συνδυάζοντας την περιπλάνηση του ήρωα με τις σπουδές του, μας μεταφέρει τις εμπειρίες του ήρωα από τις σπουδές του στην Εκκλησιαστική Σχολή, καταγράφει τις πρώτες ιδεολογικές του αναζητήσεις, δεν έχει καμιά αμφιβολία πλέον ότι «ο θεός κάπου αλλού κατοικοεδρεύει»(σελ.133), παράλληλα με την καταγραφή των αγώνων των χωρικών της περιοχής για τη διεκδίκηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Είναι δε συγκλονιστικός ο τρόπος που περιγράφεται η συνομιλία του Δεσπότη με τον ηγέτη των χωρικών, τον οποίο τον αποκαλεί απλά Αργύρη, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να μας τον συστήσει, τον Αργύρη τον ξέρουνε όλοι σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα για τους αγώνες του.
Οι σπουδές του ήρωα συνεχίζονται με το ταξίδι με το πρώτο τραίνο της ζωής του να τον μεταφέρει στη Σχολή Ασυρματιστών του Εμπορικού Ναυτικού. Εκεί ο ήρωας, μας ξεναγεί με έναν μοναδικό τρόπο στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, την εποχή του όπως ο ίδιος μας λέει « ο κινηματογράφος μοίραζε απλόχερα δικαιοσύνη, παρηγοριά και ελπίδα στους φτωχούς και κατατρεγμένους κι έκοβε χιλιάδες εισιτήρια » (σελ.174), και αρχίζει να μελετά Καζαντζάκη, Καββαδία και τους άλλους σύγχρονους ποιητές και λογοτέχνες, ανοίγοντας τους ορίζοντές του, αλλά πάντα πιστός στους ανθρώπους που τον μεγάλωσαν σαν παιδί τους.
Η περιπλάνησή του Σίσυφου όμως δεν έχει περιορισμούς ,και επειδή είναι πέρα και πάνω από τα σύνορα, από κοινωνικούς και πολιτικούς διαχωρισμούς, θα βρεθεί τελικά από την μετεμφυλιακή Ελλάδα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού Ωκεανού, στη Λατινική Αμερική, το επίκεντρο της εποχής των αγώνων για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών.
Σε όλη αυτή την περιπλάνηση, παρέα έχει κρατήσει σαν φυλακτό μία υπόσχεση: να παραδώσει ένα γράμμα που του έδωσε ο αντάρτης που τον έσωσε από τους λύκους στον «γραμματέα». Και φροντίζει να υλοποιήσει αυτή την υπόσχεση, ξεκινώντας ένα άλλο μεγάλο ταξίδι, από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη μακρινή σοσιαλιστική Ρωσία. Δεν καταφέρνει να παραδώσει το γράμμα αλλά καταφέρνει να μας μεταφέρει στο κλίμα της εποχής, και με τις γλαφυρές του περιγραφές να μας γνωρίσει μια άλλη Ρωσία, παγωμένη αλλά αλληλέγγυα στους λαούς που αγωνίζονταν για την Ειρήνη.
Ο ήρωας του συγγραφέα, ανακαλύπτει τελικά τη ζωή και την αξία της από τα προσωπικά του βιώματά του, αλλά και μέσα από τις θυσίες και άλλων ανθρώπων που αγωνίζονται για μια άλλη κοινωνία. Δεν έχει μίσος για τους ανθρώπους, ακόμα και για όσους είναι τρισάθλιοι σαν χαρακτήρες. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο κεφάλαιο που περιγράφει τα γεγονότα «στο λιμάνι του μόχθου που αγκυλώνουν οι καρφίτσες».
Και όπως του έγραψε ο συγκάτοικός του στη σχολή Ασυρματιστών: «Στον Σίσυφο από τη Μακεδονία, η ζωή είναι μια δοκιμασία, μέσα σ ατραπούς βαδίζει , μα στο τέλος την κερδίζει», ο Σίσυφος τελικά κέρδισε τη ζωή!!!