Καλημέρα σας! Καλό μήνα!
Αργά η γρήγορα η κρίση στην Ουκρανία -για την ακρίβεια η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία- θα έφτανε στο φυσικό αέριο. Η συζήτηση δεν αφορά, πλέον, μόνο την τιμή, που έχει ξεφύγει, αλλά και την επάρκεια, αφού ο Πούτιν ζητά να τον πληρώνουν οι «μη φιλικές» χώρες –κυρίως η ΕΕ- σε ρούβλια, κάτι που σύσσωμη η Δύση αρνείται. Η Gazprom ήδη προσπαθεί να διερευνήσει που θα διαθέσει τις τεράστιες ποσότητες που λαμβάνει η Ευρώπη, εάν η τροφοδοσία διακοπεί, αλλά φυσικά τα πρακτικά προβλήματα είναι μεγάλα, επειδή η μεταφορά του φυσικού αερίου είναι πολύπλοκη υπόθεση. Χρειάζονται αγωγοί ή ειδικά πλοία και τίποτε από αυτά δεν είναι διαθέσιμο άμεσα. Το θέμα είναι τόσο σοβαρό για την ίδια τη Ρωσία λόγω των τεράστιων εσόδων που εξασφαλίζει, ώστε χθες την παραμονή λήξης του τελεσιγράφου για πληρωμή σε ρούβλια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν σήκωσε το τηλέφωνο και πήρε τον Γερμανό Καγκελάριο Σολτς για να τον διαβεβαιώσει –σύμφωνα με το Βερολίνο- ότι στην πράξη τίποτα δεν θα αλλάξει στις πληρωμές και γενικότερα στις συναλλαγές, αφού άλλωστε η Δύση άφησε εκτός κυρώσεων την τράπεζα της Gazprom. Περίπου τα ίδια είπε και στον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι. Αμέσως μετά βέβαια υπέγραψε το σχετικό διάταγμα, κάτι που δεν γινόταν να μην κάνει, αφού το είχε πει. Σημασία έχει η ουσία. Οι Ευρωπαίοι θα εξακολουθήσουν να αγοράζουν φυσικό αέριο από τη Ρωσία, αν και δεν αποφεύγουν να το πληρώσουν πανάκριβα. Πάντως, το τηλεφώνημα Πούτιν στον Σολτς για το φυσικό αέριο είναι, μάλλον, το πρώτο που κάνει ο Ρώσος πρόεδρος εν μέσω της Ουκρανικής κρίσης σε κάποιον από τους ηγέτες της Δύσης, οι οποίοι –αντίθετα- τις τελευταίες έξι εβδομάδες τον αναζητούν συνεχώς και συζητούν μαζί του προσπαθώντας να επιτύχουν εκεχειρία. Για τον Πούτιν, λοιπόν, όσα δεν κατάφερε η επίκληση της ειρήνης τα πέτυχε ο φόβος για την απώλεια των εσόδων. Έτσι για να επιβεβαιωθεί για πολλοστή φορά μέσα στις χιλιετίες ο Δημοσθένης. Ο αρχαίος ημών πρόγονος, κορυφαίος ρήτορας, στο Α΄ Ολυνθιακό του είχε πει απευθυνόμενος στους Αθηναίους «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων». Σε απλά ελληνικά, «χρειάζονται τα χρήματα και χωρίς αυτά δεν γίνεται τίποτα από όσα πρέπει». Και με ακόμη πιο απλά λόγια σε όλες τις γλώσσες του κόσμου: «Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς χρήματα». Ούτε πόλεμος ούτε ανασύσταση της ρωσικής αυτοκρατορίας, ούτε χλιδάτα σαλέ στην Ελβετία ούτε πυρηνικά καταφύγια στη Σιβηρία.
Λεφτά με ουρά για τα… μπάζα
Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε –αν και δεν θα έπρεπε διότι το χαμηλό επίπεδο αγωγής πολλών Νεοελλήνων είναι γνωστό- η κινητοποίηση τις τελευταίες ημέρες της αντιπεριφέρειας Περιβάλλοντος Κεντρικής Μακεδονίας να καθαρίσει από τόνους υλικών τον πυθμένα του παράκτιου μετώπου, από τις εκβολές του Γαλλικού ποταμού μέχρι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Για το θέμα διαβάσατε αναλυτικά τις προηγούμενες ημέρες στη Voria.gr. Η δουλειά, το συνολικό κόστος της οποίας μέχρι την απόθεση των μπάζων σε ειδική μονάδα ανακύκλωσης στη Λάρισα υπολογίζεται σε 10.000 ευρώ, έγινε ως προσφορά – χορηγία συνεργάτη της Περιφέρειας, κάτι έτσι κι αλλιώς αξιέπαινο. Τα λεφτά δεν είναι καθόλου λίγα για μια υπόθεση για την οποία ευθύνονται ασυνείδητοι συμπολίτες μας, αλλά παραμένουν ελάχιστα μπροστά σε αυτά που έχει ξοδέψει τα τελευταία χρόνια η Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας δια της πολιτικής προστασίας, για να καθαρίσει μπάζα και άλλη άχρηστα υλικά από τον οικισμό «Αγίας Σοφίας» στον δήμο Δέλτα. Σύμφωνα με τον αντιπεριφερειάρχη Κωνσταντίνο Γιουτίκα τα τρία – τέσσερα τελευταία χρόνια έχουν δαπανηθεί για τη δουλειά αυτή 500.000 ευρώ! Ποσό που ενδεχομένως θα επαρκούσε για την αυστηρή περιβαλλοντική αστυνόμευση των ευαίσθητων σημείων της δυτικής Θεσσαλονίκης, στα οποία παρατηρείται επιβάρυνση λόγω ανθρώπινης δραστηριότητας, κυρίως λόγω μεταφοράς και εναπόθεσης μπαζών και άλλων άχρηστων υλικών, συχνά από τους πλανόδιους παλιατζήδες που κυκλοφορούν κατά δεκάδες στη Θεσσαλονίκη. Για όσους δεν γνωρίζουν: Ο –κατά κάποιο τρόπο αυτοδιαχειριζόμενος- οικισμός «Αγία Σοφία» εγκαινιάστηκε το 2000, σε 149 στρέμματα του πρώην Στρατοπέδου Γκόνου με πρωτοβουλία του τότε υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας και με στόχο την στέγαση 3.000 σκηνιτών Ρομά, οι οποίοι ζούσαν στην κοίτη του Γαλλικού ποταμού, αλλά και σε άλλες περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας και Θεσσαλίας. Ούτως ή άλλως οι συνθήκες διαβίωσης στο συγκεκριμένο σημείο δεν είναι οι καλύτερες δυνατές, αλλά η συσσώρευση μπαζών και άλλων άχρηστων υλικών κάνει την κατάσταση ανυπόφορη και την περιοχή ακόμη πιο δύσβατη.
Η ιστορία σε… πλειστηριασμό
Η οικονομική κρίση που για διάφορους και διαφορετικούς λόγους ταλαιπωρεί την χώρα μας τα τελευταία 10 – 12 χρόνια δεν ξέρει από ιστορία. Δεν σέβεται το παρελθόν. Δεν καταλαβαίνει καν από παραδόσεις. Έτσι δεν διστάζει να… ισοπεδώσει γνωστά ονόματα, που για κάποιους ανάμεσα μας σημαίνουν κάτι, σε ορισμένες περιπτώσεις σημαίνουν πολλά. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Θεσσαλονίκη αποτελούν η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ, που χθες πουλήθηκε σε πλειστηριασμό στον όμιλο Ελληνικά Γαλακτοκομεία, στη Θεσσαλία, που διαθέτει τα γαλακτοκομικά προϊόντα με το εμπορικό όνομα «Όλυμπος», και τα ζαχαροπλαστεία «Χατζής», εγκαταστάσεις των οποίων στο Λάκκωμα βγαίνουν για άλλη μια φορά στο σφυρί στα τέλη Απριλίου. Ποιος δεν θυμάται το γάλα και το γιαούρτι ΑΓΝΟ, με τα οποία μεγάλωσε σχεδόν όλη η Θεσσαλονίκη από τα 60’s μέχρι τα 90’s; Αλλά και ποιος θα ξεχάσει τον Νίκο Γκάλη να διαφημίζει την ΑΓΝΟ όταν ήταν στις δόξες του, φορώντας τη φανέλα του Άρη; Από την άλλη ο «Χατζής» ξεκίνησε με ένα κατάστημα στην οδό Βενιζέλου το 1908. Για δεκαετίες ήταν ότι πιο κοντινό υπήρχε στα… κωνσταντινοπολίτικα γλυκά, τα σιροπιαστά και τα άλλα εδέσματα της Ανατολής. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 η επιχείρηση επεκτάθηκε, έφτασε μέχρι την Αθήνα, αλλά η κρίση από το 2010 και μετά την κτύπησε δυνατά. Ειδικά τα τελευταία χρόνια τα προβλήματα εμφανίζονται αξεπέραστα. Έτσι προς το τέλος αυτού του μήνα βγαίνουν σε πλειστηριασμό για δεύτερη φορά οι ιδιότητες παραγωγικές εγκαταστάσεις της στο Λάκκωμα της Χαλκιδικής, κοντά στη Θεσσαλονίκη, αλλά και ένα αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας της στην ίδια περιοχή. Με δεδομένο ότι οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις που εκπλειστηριάζονται δεν βρίσκουν εύκολα αγοραστή, το αποτέλεσμα για το εργαστήριο του «Χατζή» παραμένει και αυτή τη φορά αβέβαιο.