Του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Βέβαια ήταν στα μέσα ( αι ειδοί) του Μαρτίου 44 πΧ, όπου ο Γάϊος Ιούλιος Καίσαρ αλλαζονικώς αψήφησε τις προειδοποιήσεις και οδηγήθηκε στο τέλος του. Στα καθ´ ημάς όμως είναι περί τας ειδούς του τρέχοντος Απριλίου, όπου συσσωρεύονται οι απειλητικοί οιωνοί.
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον, να αναγνώσουμε σωστά το σημείωμα του δικού μας Αρτεμιδώρου:
Λίγο πρίν ο υψιπετής έλλην Πρωθυπουργός συνοδευόμενος από κουστωδία μεγάλη αυλικών του και προθύμων του επιχειρηματικού κόσμου εορτάσει στην γείτονα την κατά την άποψή του μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της εποχής του, η αλβανική ηγεσία προχωρούσε στις απαλλοτριώσεις των περιουσιών των Ελλήνων της Χειμάρρας γράφοντας εις τα παλαιότερα των υποδημάτων της τις σχετικές διαμαρτυρίες μας. Ακριβώς την επομένη της «εορτής» τον «φίλο» του κ. Τσίπρα Ζάεφ επισκέφθηκε ο τούρκος Υπουργός Αμύνης.
Με όχημα τον μουσουλμανισμό και κοινό παρονομαστή την αντιπαλότητα με την Ελλάδα σφυρηλατείται στα βόρεια μας η συμμαχία Τουρκίας και μεγάλης Αλβανίας, υποχείριον της οποίας είναι ήδη το μόρφωμα των Σκοπίων.
Σε ένα -μετριοπαθέστατο στη διατύπωσή του- άρθρο καμιά δεκαριά πρώην Αρχηγοί του Στρατού, της Αεροπορίας και του Ναυτικού προειδοποιούν για την κατάσταση του Στρατεύματος. Αναφέρουν, ότι ο ουσιαστικός περιορισμός του αμυντικού προϋπολογισμού μόνον στην κάλυψη της μισθοδοσίας και η συνεπακόλουθος κακή συντήρηση του υλικού και των υποδομών, πολλώ δε μάλλον η καθυστέρηση εκσυγχρονισμού των οπλικών συστημάτων έχουν πλέον εμφανείς συνέπειες.
Αι ειδοί του Απριλίου λοιπόν ουδέν καλόν προοιωνίζουν για την κατάσταση στο εξωτερικό της πατρίδος. Δυστυχώς ούτε στο εσωτερικό.
Στα δυόμισι έτη της Κυβέρνησης Σαμαρά κάτω από την επιφάνεια των δημοσιονομικών μέτρων του μνημονίου είχε εκκινήσει μια ειλικρινής προσπάθεια ουσιαστικού εκσυγχρονισμού του κράτους, τη χρήσει δοκιμασμένων ευρωπαϊκών καλών πρακτικών. Σε όλους τους τομείς ανεξαιρέτως: Μείωση των διοικητικών βαρών στο επιχειρείν, επιτάχυνση της δικαιοσύνης, απελευθέρωση επαγγελμάτων και εμπορίου, προώθηση της τεχνικής εκπαίδευσης σε αρμονία με τις ανάγκες της αγοράς, οικοδόμηση αξιοπρεπών κοινωνικών υπηρεσιών.
Το τι έκανε τέσσερα χρόνια μετά η Κυβέρνηση της πραγματικής Αριστεράς στους τομείς της Οικονομίας και Παιδείας είναι από πολλού γνωστόν. Ιδού τώρα τι αποκαλύπτει σε πρόσφατο δελτίο της η ΕΛΣΤΑΤ για τους βασικούς πυλώνες της κοινωνικής πολιτικής: η συνολική χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας ήταν 8,41% του ΑΕΠ το 2013 και 8,04% το 2017, με τις κρατικές δαπάνες να περιορίζονται από 4,6 δις 2013 σε 3,9 δις το 2017! Οι καθαρές κοινωνικές παροχές ήταν 42,9 δις το 2014 και 42,5 δις το 2016! Προφανώς λοιπόν η Αριστερά των κοινωνικών μερισμάτων, των επιδομάτων, της αύξησης του βασικού μισθού, της επιδότησης του ενοικίου, των κοινωνικών τιμολογίων κλπ κλπ, η Αριστερά «προστάτις των αδυνάτων», δαπανά λιγότερα για την Υγεία και την Πρόνοια απ´ότι εμείς, η «ανάλγητος» Δεξιά, και μάλιστα στα πρώτα χρόνια της φωτιάς.
Το πραγματικό πρόβλημα της χώρας μας κρύβεται όμως σε έναν άλλο δείκτη: Από το σύνολο των δαπανών υγείας το 34,8% πληρώνουν οι πολίτες από την τσέπη τους. Και οι πέτρες εν Ελλάδι γνωρίζουν, ότι δεδομένης της συχνότητος εκδόσεως παραστατικών από τους ιδιώτες παρόχους, το ποσοστό αυτό, που καταγράφει η επίσημος Στατιστική Αρχή, είναι πολλοστημόριο του πραγματικού. Το πραγματικό δράμα μας εν προκειμένω είναι, ότι και τούτο ακόμη είναι ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 30% μεγαλύτερο απ´ ό,τι στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Εν ολίγοις: εκεί υπάρχει κοινωνικό κράτος. Εδώ...
Περί τας ειδούς λοιπόν του Απριλίου 2019 το μέλλον της Πατρίδος προοιωνίζεται ζοφερό. Ας ελπίσουμε, ότι θα το αντιληφθούμε επαρκώς και θα αντιδράσουμε αναλόγως.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι ψυχίατρος, πρώην Υφυπουργός Υγείας και πρώην Γενικός Γραμματέας Συντονισμού Κυβερνητικού Έργου