του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Μέσα στην καθημερινότητα του καθενός, χρήσιμο ίσως θα ήταν, να έχουμε κατά νού ορισμένες βασικές έννοιες, η ερμηνεία και υλοποίηση των οποίων επηρεάζουν, δυστυχώς ακόμη, τα μάλα το πεπρωμένο μας. Διότι, δυστυχώς, είμεθα μόνον εμείς και οι χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ στην Ευρώπη, που έχουμε, ακόμη, την ανάγκη τέτοιων διευκρινίσεων.
Όσον αφορά την έννοια του εκσυγχρονισμού, εκεί νομίζω τα πράγματα, εν μέρει τουλάχιστον, είναι σαφή. Αναφέρονται κυρίως στα οικονομικά και την αντίστοιχο διοίκηση του κράτους: διευκόλυνση του επιχειρείν, σταθερό φορολογικό και ασφαλιστικό περιβάλλον, μείωση των διοικητικών βαρών ενάρξεως, ελέγχων, επενδύσεων κοκ, ευέλικτη εργατική νομοθεσία, μείωση του μεγέθους του Δημοσίου μέσω ιδιωτικοποιήσεων, ιδίως στους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών, αναθέσεως σε ειδικούς ιδιώτες της διαχειρίσεως λειτουργιών του (outsourcing υπηρεσιών) κλπ κλπ. Θέματα, που πλειστάκις ακούσαμε και είδαμε στο εξωτερικό, μπορεί μηδέποτε στο εσωτερικό, αλλά εν πάση περιπτώσει περί των οποίων έχουμε στέρεη γνώση.
Εκεί, που τα πράγματα αρχίζουν, να χάνουν την σαφήνειά τους, είναι, όταν εισερχόμεθα στους τομείς της υγείας, της πρόνοιας και της παιδείας. Πολύ φοβούμαι, ότι είναι ολίγοι εκείνοι, που αντιλαμβάνονται, ότι η επίτευξη ανάπτυξης προϋποθέτει την ύπαρξη σταθερότητος στην αγοραστική ισχύ και επαρκώς εκπαιδευμένου προσωπικού. Τούτα εξασφαλίζονται με την σειρά τους μόνον, όταν: η ασφαλιστική κάλυψη του πληθυσμού προσφέρει ασφαλείς προβλέψεις εξόδων σε περιπτώσεις ασθενείας, λειτουργεί σύστημα δεύτερων ευκαιριών σε επιχειρηματίες και εργαζομένους, εξασφαλίζεται εγγυημένως ελάχιστο εισόδημα σε ανήμπορους, η επαγγελματική και επιστημονική εκπαίδευση είναι άμεσα προσαρμοζόμενη στις ανάγκες της αγοράς και άνευ οιοδήποτε κόστους, έστω μέχρις ενός μεσαίου επιπέδου (χωρίς υποχρεωτικά κοστοβόρα συστήματά παραπαιδείας για να εξηγούμεθα).
Εκεί πλέον, που, για μας τους Έλληνες, εισερχόμεθα στο πεδίο της απολύτου παρανοήσεως και πλήρους αδυναμίας κατανόησεως του βασικού λόγου διαφοροποιήσεώς μας από τους σύγχρονους Ευρωπαίους, είναι στην παραγωγή του πολιτικού προσωπικού. Εάν δεν κάνει κανείς τον κόπο, να ενημερωθεί, πως ο ευρωπαίος αστός και αγρότης επιλέγει τους ταγούς του, δεν πρόκειται ουδέποτε, να μπορέσει, να αντιληφθεί έστω και κατ´ ελάχιστον γιατί φθάσαμε, εδώ που είμαστε.
Οι δύο τελευταίες κατηγορίες θεμάτων είναι αυτές, που στην Ευρώπη χαρακτηρίζουν την έννοια του " λαϊκού", εξ ου και το όνομα του αντιστοίχου πανευρωπαϊκού κόμματος.
Και ο νοών νοείτο...
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην υφυπουργός Υγείας και πρώην πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη