Του Φάνη Ουγγρίνη
“E όχι, νωρίς είναι ακόμη για να κρίνεις τη θητεία του Κωνσταντίνου!”. Τέτοια άκουγα πριν τρεις μήνες από φίλους καλοπροαίρετους απέναντι στον -όχι πια τόσο νέο στο ρόλο του- δήμαρχο Θεσσαλονίκης. Τώρα, έχοντας πλέον κλείσει ένα χρόνο από την ανάληψη των καθηκόντων της, η διοίκηση Ζέρβα μας έχει προσφέρει μια αρκετά ικανοποιητική εικόνα του πώς λειτουργεί, και πού πρόκειται να κατευθύνει τις τύχες της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της θητείας της.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού υλοποιήθηκε ένα έργο ουρανοκατέβατο, η άμεση διαμόρφωση δύο νέων ποδηλατοδρόμων. Στο παραλιακό μέτωπο οι μποτιλιαρισμένοι οδηγοί φτύνουν αίμα τα μεσημέρια, σε περίπτωση που κάποιο όχημα σταματήσει στην αριστερή από τις δύο εναπομείνασες λωρίδες, έστω και για ελάχιστα λεπτα. Ευχαριστημένοι όμως δεν είναι ούτε οι ποδηλάτες, καθώς τα βράδια τυφλώνονται από τα φώτα των αυτοκινήτων, ενώ τρέμει και το φυλλοκάρδι τους μη τυχόν κάποιο ξεφύγει από την πορεία του και μπει μέσα στον ποδηλατόδρομο, ή μη πέσουν και βρεθούν ξαφνικά κάτω από τις ρόδες κάποιου διερχόμενου φορτηγού.
Ωστόσο, το αίτημα για απομάκρυνση των ποδηλάτων από το δεξί πεζοδρόμιο της Παλιάς Παραλίας ήταν παλιό, και σαφώς λογικό, καθώς η συνύπαρξή ποδηλατών, πεζών και...μικροπωλητών είχε καταστεί εξόχως προβληματική. Αυτό που ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία ήταν το αντίστοιχο έργο στην Κωνσταντίνου Καραμανλή. Εκεί, εκατοντάδες οδηγοι βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς θέση στάθμευσης, δεκάδες επιχειρήσεις ημιχονδρικής αποκόπηκαν από τους εποχούμενους πελάτες τους, κι όλα αυτα για ένα έργο που μάλλον κανείς δε θυμάται αν είχε ποτέ συζητηθεί, ή που στο κάτω κάτω της γραφής θα μπορούσε κάλλιστα να είχε εκτελεστεί κατά μήκος της νησίδας, μετά από μείωση του πλάτους της.
Μία κακοσχεδιασμένη πρωτοβουλία λοιπόν, που ενδεχομένως αναλήφθηκε ως πρόχειρη αντιγραφή των τολμηρών (και αμφιλεγόμενων) δράσεων του δημάρχου Αθηναίων στους δρόμους του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας. Μία κακοσχεδιασμένη πρωτοβουλία που δυστυχώς δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει, καθώς δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε παρά σπασμωδικές κινήσεις από μια δημοτική ομάδα χωρίς προεκλογικό πρόγραμμα, που βρέθηκε αρχικά στη δεύτερη θέση με διαφορά στήθους από άλλους αντιπάλους, και που κατόπιν πέτυχε ένα εντυπωσιακό νικητήριο ποσοστό χαρη σε μία ιδιαίτερα ευνοϊκή αντισυσπείρωση. Και φυσικά ανάλογες σπασμωδικές κινήσεις είδαμε νωρίτερα με τα πασαλάκια στην Ερμού, με τη διακοπή των εργασιών στην Πλατεία Ελευθερίας, με την αγορά των πενήντα παλιών λεωφορείου υπέρ του χρεωκοπημένου και παραχαϊδεμένου ΟΑΣΘ, με την τοποθέτηση των όμορφων μα μικροσκοπικων ελαιόδεντρων στα τεράστια πεζοδρόμια της Αγγελάκη, απέναντι από τις οκταόροφες πολυκατοικίες.
Αντίθετα, δεν είδαμε αναγκαίες τομές στον παραμελημένο τομέα της καθαριότητας, δεν είδαμε ξεχωριστή κινητοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών απέναντι στην πανδημία, δεν είδαμε τη διοίκηση του Δήμου να τοποθετείται στο θέμα της ανάπλασης της ΔΕΘ, δεν είδαμε μελετητική και διαγωνιστική διαδικασία για την επίτευξη του στόχου της Smart City, δεν είδαμε πρωτοβουλίες για προώθηση νομοθετικών αλλαγών από την κυβέρνηση, δεν είδαμε εκκλήσεις στην Αττικό Μετρό για να απομακρυνθούν άχρηστες λαμαρίνες, δεν είδαμε πιεστικές παρεμβασεις στην ΕΛΑΣ για τους ανεξελεγκτους ναρκομανείς και τους επαίτες στο κέντρο της πόλης, δεν είδαμε εξελίξεις στο αποτεφρωτήριο, δεν είδαμε την αρμόδια αντιδημαρχία να ασχολείται με την χαίνουσα πληγή του ωραρίου φορτοεκφόρτωσης, δεν είδαμε να προχωρούν οι πράσινες ταράτσες των σχολείων, δεν είδαμε κάτι, οτιδήποτε που να αφορά τους πολυθρύλητους αρχαιολογικούς περιπάτους. Τελικά, μετά ένα χρόνο η νυν διοίκηση ουσιαστικά έχει να επιδείξει κάποιες μικρές ασφαλτοστρώσεις, κάποιες κατεδαφίσεις ετοιμόρροπων στην Άνω Πόλη, την ανακαίνιση 6-7 παιδικών χαρών, κάποιες αντικαταστάσεις καμμένων φωτιστικών, τη διάνοιξη της Αγίου Δημητρίου, την εκδήλωση πρόθεσης για ένταξη τριών κύριων αστικών αναπλάσεων στο επόμενο ΕΣΠΑ (δηλαδή μετά μία τριετία), την καθαρή στάση της σχετικά με τις αρχαιότητες στη Βενιζέλου, τη μείωση ανταποδοτικών τελών, και -κυρίως- την από μέρους της απεμπλοκή του τόσο σημαντικού για την πόλη Μνημείου Ολοκαυτώματος. Φτωχός απολογισμός, κακά τα ψέματα.
Πέρα από την τετριμμένη επίκληση του κορωνοϊού, από την ομάδα του Κωνσταντίνου Ζέρβα οι απαντήσεις στα αρνητικά σχόλια είναι καθησυχαστικές, συχνα σε πατερναλιστικό βαθμό, και αρκετα δυσανεκτικές στην κριτική. Κακώς. Σε αντίθεση με διάφορους παρτάκηδες αυλοκόλακες, όσοι επικρίνουν δεν είναι κατά τεκμήριο γκρινιάρηδες ή κακεντρεχείς, μα κυρίως καλοπροαίρετοι δημότες που αγαπούν την πόλη και που έχουν κουραστεί από την παρακμή της. Διότι η αλήθεια είναι αυτή: η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη σε παρακμή, ίσως η χειρότερη ευρωπαϊκή πόλη για να ζει κανείς σήμερα, σε σχέση με το μέγεθός της. Η ομορφιά της Νέας Παραλίας, τα άπειρα καφέ και εστιατόρια, η Τσιμισκή και η γραφικότητα λιγοστών γειτονιών της δε μπορούν να κουκουλώσουν το πόσο απάνθρωπη είναι μια πόλη με τόση αέρια μόλυνση, με τόσο κυκλοφοριακό, με τόσα σκουπίδια, με τόσο ελλιπή ΜΜΜ, με τόσο λίγο πράσινο, με τόσο παρατημενες πλατείες, με τόσο αδιάφορο -αν όχι άσχημο- κτιριακό απόθεμα, με τόση υποβάθμιση του ιστορικού παρελθόντος της, με τόσο λίγες προοπτικές για τους καλύτερους νέους της.
Γράφτηκε πολύ πρόσφατα ότι η Θεσσαλονίκη αργοπεθαίνει. Ισχύει, και μεγάλο βάρος για τη σωτηρία της καλείται να σηκώσει τώρα ο επικεφαλής του κεντρικού δήμου. Το διακύβευμα μας αφορά όλους, δεν αντιμετωπίζεται με επικοινωνιακές μεθόδους και με ασκήσεις ισορροπίας μα με ανεβασμένους ρυθμούς, και είναι φυσικά πολύ σημαντικότερο από το ποιός θα είναι ο αντίπαλος του Κωνσταντίνου Ζέρβα στις επόμενες εκλογές.
*Ο Φάνης Ουγγρίνης είναι επιχειρηματίας
