Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στη Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία –πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια- κάνει ειδικά μετά το δημοψήφισμα μια τιτάνια προσπάθεια να μη βάλει ουσιαστικά «λουκέτο». Περιφερειάρχης και δήμαρχοι προσπαθούν να «σώσουν» ό,τι μπορεί να σωθεί από ένα καταστροφικό έτος σε επίπεδο έργων και παρεμβάσεων.
Αιτία οι τραγικές επιδόσεις στο κλείσιμο του ΕΣΠΑ, καθώς το πρόγραμμα σταμάτησε ουσιαστικά και η κυβέρνηση προφανώς από ανικανότητα ή και άγνοια δεν είναι σε θέση να προχωρήσει έστω τα στοιχειώδη. Δηλαδή την απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, από τα οποία φαίνεται ότι ως το τέλος του έτους θα έχουμε σημαντικές απώλειες.
Εδώ και περίπου τρία χρόνια ο κινητήριος μοχλός της πραγματικής οικονομίας είναι το ΕΣΠΑ. Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων είναι ανύπαρκτο και όποιο έργο γίνεται χρηματοδοτείται μόνο από τα κοινοτικά κονδύλια.
Κι ενώ μέχρι το τέλος του 2014 απορροφήσαμε σε σχεδόν όλη την Ελλάδα άνω του 90% των χρημάτων αυτών, οι πληρωμές από την αρχή του τρέχοντος έτους και μετά γίνονται με το σταγονόμετρο.
Αποτέλεσμα είναι δεκάδες ανάδοχοι έργων να είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης, τα περισσότερα έργα να έχουν «παγώσει», λίγο πριν ολοκληρωθούν και ο χρόνος να περνά σαν την αντίστροφη μέτρηση μέχρι το μοιραίο.
Ποιο είναι αυτό; Να τελειώσει το 2015 και όσα χρήματα του ΕΣΠΑ διατίθενται για τη χώρα μας να μην έχουν απορροφηθεί. Τα έργα που εντάχθηκαν και άρχισαν να υλοποιούνται να μείνουν στη μέση και ο μοναδικός πόρος ανάπτυξης να έχει χαθεί οριστικά.
Σε τι ελπίζει η κυβέρνηση; Μήπως σε μια παράταση; Φτάσαμε δηλαδή να παραδεχόμαστε ότι είμαστε ανίκανοι να πάρουμε ακόμη και τα χρήματα που δικαιούμαστε σ' αυτή τη χώρα;
Δεν είναι ψευδές ότι οι καθυστερήσεις προήλθαν από την πολύμηνη διαπραγμάτευση, από όσα συνέβησαν όλο αυτό το διάστημα σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ευθύνες. Επειδή δηλαδή είχαμε όλη αυτή την πολιτικοοικονομική κρίση η Πολιτεία και οι δομές της έπρεπε να σταματήσουν να λειτουργούν;
Δυστυχώς η λογική απάντηση στην Ελλάδα είναι «ναι»! Το κράτος δεν έχει συνέχεια έτσι κι αλλιώς. Οι πολιτικοί προϊστάμενοι των δημοσίων υπαλλήλων που είναι επιφορτισμένοι με την υλοποίηση των έργων που χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ χρειάζονται εκπαίδευση από την αρχή και οι ίδιοι οι υπάλληλοι δε δείχνουν την παραμικρή διάθεση να επωμιστούν οποιαδήποτε ευθύνη τους αναλογεί και να πάρουν το βάρος της υπογραφής τους, κάνοντας τα στοιχειώδη.
Αυτή είναι η εικόνα μιας χώρας υπό διάλυση. Σωτηρία δεν υπάρχει, ανεξαρτήτως της συμφωνίας, εάν δε σηκώσουμε όλοι τα μανίκια και δεν αποφασίσουμε να αναλάβουμε το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί.
Θα δανειστώ από τον Καζαντζάκη το απόφθεγμά του «Ν' αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί εγώ θα φταίω» κι ας έχει καταντήσει κοινοτοπία.
Μετά το Δεκαπενταύγουστο (τώρα είμαστε στα μπάνια του λαού) έχουμε την πλέον κρίσιμη περίοδο της Μεταπολίτευσης για τη χώρα. Είναι πεποίθησή μου πως η συμφωνία δεν είναι πανάκεια. Μπορούμε να καταστραφούμε με ή χωρίς αυτή.
Η διακοπή του ΕΣΠΑ σημαίνει περισσότερους άνεργους, ύφεση, μοιραίο χτύπημα στην πραγματική οικονομία. Ο συμπαθής κατά τα άλλα υπουργός Γιώργος Σταθάκης οφείλει να βρει τον τρόπο για να πάρει ξανά μπροστά ο μηχανισμός απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων και να κλείσει στο 100% το ΕΣΠΑ. Δεν είναι αρκετό, αλλά είναι κάτι στο απέραντο τίποτα που βιώνουμε.
Και επίσης οφείλει να ξεκινήσει επιτέλους, δυο χρόνια μετά, το νέο ΕΣΠΑ, το ΣΕΣ 2014-2020. Όσοι ασχολήθηκαν και ασχολούνται σε κεντρικό επίπεδο με τη νέα προγραμματική περίοδο θα έπρεπε να ντρέπονται, διότι αυτό το «2014» είναι η χρονολογία της απόλυτης ξεφτίλας.
Αλλά ξέχασα. Στο ΣΥΡΙΖΑ και στα άλλα κόμματα μετά το Δεκαπενταύγουστο θα ασχολούνται με τις εκλογές... Η Παναγία να μας βοηθήσει.