«'Εσβησε» σε ηλικία 90 ετών ο ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και δοκιμιογράφος Κώστας Στεργιόπουλος.
Ο εκλιπών (1926-2016, Αθήνα) ήταν βραβευμένος Έλληνας συγγραφέας, πεζογράφος, κριτικός και ποιητής της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, καθηγητής πανεπιστημίου.
Εργάστηκε ως λέκτορας στην έδρα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1966-1969) και ως βοηθός στο Σπουδαστήριο Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας του ίδιου πανεπιστημίου (1969- 1972).
Παύτηκε από τη χούντα και στη μεταπολίτευση υπηρέτησε ως καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1974-1984). Το 1986 αναγορεύτηκε ομότιμος καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Ο Κώστας Στεργιόπουλος άρχισε να δημοσιεύει άρθρα σε περιοδικά το 1943 στη Νέα Εστία, όπου δημοσίευσε και την ποιητική του συλλογή «Χινοπωρινά». Ως κριτικός έγραψε στο περιοδικό «Ξεκίνημα» μεταξύ 1946 και 1947 και στο Εποχές μεταξύ 1963 και 1967, καθώς και στην εφημερίδα «Νίκη» μεταξύ 1962 και 1963.
Από τις ποιητικές συλλογές του ξεχώρισαν «Τα τοπία του φεγγαριού», «Η σκιά και το φως», «Το χάραμα του μύθου», «Ο κίνδυνος», «Τα τοπία του ήλιου», «Έκλειψη» και «Αλλαγή φωτισμού». Από τα κριτικά έργα και τα μελετήματά του σημαντικά είναι τα «Ο Τέλλος 'Αγρας και το πνεύμα της παρακμής», «Από το συμβολισμό στη Νέα ποίηση», «Οι επιδράσεις στο έργο του Καρυωτάκη» και «Από τον Κάλβο στον Παπατσώνη». Επίσης, εξέδωσε σε έξι τόμους τα «Κριτικά» του Τέλλου Άγρα, «ο εντοπισμός, η συγκέντρωση και η φιλολογική φροντίδα των οποίων αποτέλεσε έργο ζωής» για τον ίδιο, όπως αναφέρει σε σημερινή ανακοίνωσή της η Εταιρεία Συγγραφέων.
Το 1994 ο εκδοτικός οίκος της Κολωνίας Romiossini κυκλοφόρησε μια επιλογή από το ποιητικό του έργο με τον συγκεντρωτικό τίτλο «Εδώ, που μάχεται το φως με τη βαρύτητα». Επίσης, ο Κίμων Φράιερ μετέφρασε μια επιλογή πενήντα ποιημάτων του.
Ο Κ. Στεργιόπουλος τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης 1961, το Α' Κρατικό Βραβείο Κριτικής Μελέτης Δοκιμίου 1974, το Βραβείο Κριτικής Μελέτης της Ομάδας των 12 του 1963, το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης 1993, το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών το 2002 και το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας το 2004.