Skip to main content

Ξαφνικά ανέκυψαν επέκταση στα 12 μίλια και ΑΟΖ στο Ιόνιο- Τα ερωτήματα

Τα ερωτήματα για την αναγγελία Κοτζιά ότι είναι έτοιμο το σχέδιο για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο, που φέρνει και την ανακήρυξη της ΑΟΖ.

Κάθε φορά που γίνονται ανακοινώσεις από τους κυβερνητικούς με εντυπωσιάζει η αρχιτεκτονική μαεστρία τους στον επικοινωνιακό τομέα. Ο απελθών -με μεγάλη καθυστέρηση- υπουργός επί των Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιάς μας ανήγγειλε θριαμβευτικά ότι είναι έτοιμο το σχέδιο για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια, που φέρνει και την ανακήρυξη της ΑΟΖ εν συνεχεία, στο Ιόνιο.

Λησμόνησε όμως να μας πει, αν έγιναν συνεννοήσεις με τους Ιταλούς και -κυρίως- ότι το θέμα δεν ανακίνησε ο ίδιος, αλλά έχει προετοιμαστεί από τον Σεπτέμβριο του 2013, επί υπουργίας Ευ. Βενιζέλου.

Επί εκείνων των συζητήσεων στηρίχτηκε, ή πρόκειται για νέα εκκίνηση; Και το γεγονός ότι η ανακήρυξη μέχρι τους Οθωνούς, σημαίνει ότι δεν θα ανακηρύξουμε μονομερώς και τα ίδια ως προς την Αλβανία, ως έχουμε δικαίωμα, κι ας τρέχουν στα διεθνή φόρα οι Αλβανοί να διαμαρτυρηθούν; Δεν μας είπε επίσης, αν όλοι οι προηγούμενοι από αυτόν ήσαν ανόητοι ή μικρής εμβέλειας πολιτικοί σε σύγκριση με τον ίδιο, και απέφυγαν να επεκτείνουν την αιγιαλίτιδα ζώνη μας στο Ιόνιο.

Τον Σεπτέμβριο του 2013 υπήρξε η έναρξη διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και άλλων θαλάσσιων ζωνών μεταξύ της Ελλάδας και της Ιταλίας, όπως είχαν συμφωνήσει ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ενρίκο Λέττα και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα», οι δύο πολιτικοί αποφάσισαν να συντονίσουν τις πολιτικές τους ενόψει της ανάληψης της προεδρίας της Ε.Ε. (η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρία της Ε.Ε. την 1η Ιανουαρίου και η Ιταλία την 1η Ιουνίου) και να προχωρήσουν με κοινούς άξονες στην πολιτική τους ατζέντα.

Βάσει του δημοσιεύματος, ομάδες εμπειρογνωμόνων θα αναλάβουν τις διαβουλεύσεις, ώστε η ήδη υπάρχουσα ελληνοϊταλική συμφωνία του 1977 (αφορούσε την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο) να εμπλουτιστεί και με την οριοθέτηση της ΑΟΖ και άλλων θαλάσσιων ζωνών. Η υπόθεση δηλαδή της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας αριθμεί 41 έτη. Υπάρχει μεγάλη προεργασία.

Το γεγονός ότι δεν προέβη η Ελλάδα στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης και ανακήρυξη της ΑΟΖ στο Ιόνιο, οφείλεται στην αποφυγή προσφοράς επιχειρημάτων στην Τουρκία, ότι δηλαδή αναγνωρίζουμε το αίτημά της να μη καθορίσουμε στα 12 μίλια τα χωρικά μας ύδατα, και εξ εκείνης της αποστάσεως να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ. Με κανένα τρόπο δηλαδή, δεν πρέπει να αποδεχθούμε το τουρκικό επιχείρημα, ότι το Αιγαίο αποτελεί ειδική περίπτωση και αποφεύγουμε κι εκεί την επέκταση.

Όλα αυτά έρχεται να τα ανατρέψει ο κ. Ν. Κοτζιάς, ο οποίος ίσως ως πολυπράγμων αποφάσισε να επιλύσει και ζητήματα, με τα οποία δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί, λόγω του ότι προ αυτού, εμπειρότατοι καθόλα πολιτικοί και αξιολογότατοι επιστήμονες με προσφορά και ιδίως με περγαμηνές, δεν το απετόλμησαν για τους λόγους που ανέφερα.

Σύσσωμη η αντιπολίτευση εξέφρασε την έκπληξή της για την ενέργεια του κ. Ν. Κοτζιά, που δεσμεύει τη Ελλάδα με προσωπικές του επιλογές, και αρνείται τα τόσο σοβαρά ζητήματα να συζητήσει με τον πολιτικό κόσμο της χώρας, όπως απέφυγε να πράξει και με την συμφωνία των Σκοπίων. Ισχύει άραγε η ρήση "L' état, c'est moi"; Από τις δηλώσεις των διαφωνούντων, επιλέγω αυτήν του Ευ. Βενιζέλου, επειδή εργάστηκε γι’ αυτό το θέμα προ του κ. Ν. Κοτζιά:

«Μερική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης εκτός Αιγαίου, με τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο να παραμένουν στα 6 μίλια, σημαίνει αποδοχή, πρώτον, του θεμελιώδους τουρκικού επιχειρήματος περί ειδικών συνθηκών στο Αιγαίο και, δεύτερον, της τουρκικής πρακτικής καθώς η Τουρκία έχει διαφοροποιημένο μήκος χωρικών υδάτων.  Τέτοιες κινήσεις που απασχολούν την εθνική πολιτική επί σαράντα πέντε χρόνια ούτε εξαγγέλλονται υπό τέτοιες ενδοκυβερνητικές συνθήκες, ούτε, πολύ περισσότερο, γίνονται έτσι, ως επικοινωνιακό αντίβαρο».

Πέραν αυτού, υπενθυμίζω ότι ακριβώς προ έτους, είχα σημειώσει στη Voria.gr για την διαμαρτυρία των Ελλήνων ψαράδων του Ιουνίου, που βλέπουν τους Ιταλούς να ψαρεύουν λίγο έξω από τα έξη μίλια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Και ζητούσαν την επίδειξη ενδιαφέροντος από πλευράς της ελληνικής πολιτείας για αντιμετώπιση της καταλήστευσης των ιχθυαλιευμάτων.

Ακόμη, σημείωσα πως ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης, δίνει πληροφορίες για το γεγονός ότι η Ελλάδα παραχώρησε ελάχιστα οικόπεδα για εξερεύνηση στο Ιόνιο Πέλαγος, και όχι σε όλη την έκταση της οριοθετημένης υφαλοκρηπίδας της με την Ιταλία. Η αντίδραση προέρχεται από το ιταλικό υπουργείο Τροφίμων, Γεωργίας και Αλιείας που υποστηρίζει ότι οι Ιταλοί ψαράδες έχουν, για δεκαετίες τώρα, παραδοσιακά αλιευτικά δικαιώματα στο Ιόνιο Πέλαγος και φτάνουν μέχρι τα 6 μίλια των χωρικών μας υδάτων.

Είναι ωφέλιμο προφανώς να προβούμε κάποτε στις ενδεδειγμένες ενέργειες, αλλά συνολικά εφ’ όλης της Επικράτειάς μας, ώστε να προσφέρουμε επιχειρήματα στην Τουρκία, όπως θα συμβεί αν το ΥΠΕΞ προχωρήσει στις ενέργειες που ξεκίνησε ο Ν. Κοτζιάς, χωρίς καν να ενημερώσει την αντιπολίτευση [την κυβέρνηση άραγε, την είχε ενημερώσει];