Δεν υπάρχουν πολιτικοί στην Ευρώπη που να μη διατυπώνουν τον φόβο τους, διαπιστώνοντας ότι θα πολλαπλασιαστούν οι δυνάμεις της Ακροδεξιάς στο Ευρωκοινοβούλιο, κατά τις προσεχείς Ευρωεκλογές.
Μόνον που μένουν στις διαπιστώσεις, καταφερόμενοι κατά της Ακροδεξιάς ως ξενοφοβικής, λες και με τις κατηγορίες εναντίον της θα μειωθεί ο κίνδυνος. Στις σωστές διαπιστώσεις, πρέπει να υπάρχει και προβληματισμός, που να κατευθύνεται προς αναζήτηση ορθών λύσεων, αφού πρώτα προσδιοριστεί τι είναι η Ακροδεξιά.
Ο Σαλβίνι στην Ιταλία "κατηγορείται" ως ακροδεξιός λαϊκιστής επειδή σταμάτησε ουσιαστικά την εισροή μεταναστών στην χώρα του. Αναρωτήθηκαν άραγε οι κατήγοροι, πώς συμβαίνει και αυξάνονται σημαντικά τα ποσοστά της Λέγκας του Βορρά που εκπροσωπεί ο Σαλβίνι;
Ξαφνικά οι Ιταλοί, σε ποσοστό που αγγίζει το 40%, έγιναν ξενοφοβικοί, σύμφωνα με την κατηγορία, πειθόμενοι σε λαϊκιστική προπαγάνδα; Ή μήπως τα αισθήματα των Ιταλών έναντι της παράνομης μετανάστευσης υπήρχαν, και βρέθηκε ο Σαλβίνι και το κόμμα του να τα εκφράσει;
Η συνήθης προπαγάνδα για να σιωπήσει κάποιος, είναι να κατηγορηθεί για τις ιδέες τις οποίες εκφράζει. Φοβούμενος την κοινωνική περιθωριοποίηση, υποχρεώνεται να σιωπήσει, ή ακόμη και να εκφράσει δημοσίως απόψεις αντίθετες από αυτές που πιστεύει. Ως πότε όμως μπορεί να επιτυγχάνει αυτή η τακτική; Όχι για πολύ, και στην προκειμένη περίπτωση το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Μάλιστα δε, και η κυβέρνηση της Σουηδίας ακόμη, θορυβημένη από το πλήθος των μεταναστών που δέχεται, έφτασε στο σημείο να απαιτεί από τις ευρωπαϊκές χώρες, να δέχονται κι αυτές μετανάστες.
Επομένως, με ξόρκια και κατηγορίες για ξενοφοβία, δεν περιορίζεται ο αριθμός των ανησυχούντων Ευρωπαίων. Απεναντίας, θα αυξάνεται, όσο η Ευρώπη δεν υιοθετήσει μια συγκεκριμένη επωφελή πολιτική, τόσο για τους ευρωπαϊκούς λαούς, όσο και να προβεί σε σαφή διαχωρισμό των αυθεντικών προσφύγων από τους άλλους. Δεν φαίνεται πάντως να είναι έτοιμη προς αυτό. Αρκείται σε διαπιστώσεις και έκφραση ανησυχιών.
Η Ευρώπη βρέθηκε ανέτοιμη να αντιμετωπίσει την μεταναστευτική κρίση. Πιστεύω, πως αυτό οφείλεται στην γερμανική πολιτική, που θέλοντας να εξυπηρετήσει τους βιομηχάνους της Γερμανίας, υπολόγισε πως χρειάζονται 800 χιλιάδες φτηνοί εργάτες. Όταν αυτοί εγκαταστάθηκαν στην Γερμανία, τότε αποφάσισε να κλείσει τα σύνορα. Πώς θα γίνει αυτό όμως, όταν στην ουσία προσκαλούνταν οι μετανάστες να έρθουν στην Ευρώπη;
Η ελληνική κυβέρνηση -εν γνώσει ή εν αγνοία της, άγνωστο-, υπηρέτησε τους γερμανικούς σχεδιασμούς, με την πολιτική των ανοικτών συνόρων, και τώρα βρισκόμαστε σε μια ανθρωπιστική κρίση, αδυνατώντας να προσφέρουμε σε όσους ήρθαν αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά και με ασθενή βούληση να εμποδίσουμε να έρθουν άλλοι.
Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, από το 2001 έως το 2010, ο αριθμός των παράνομων μεταναστών από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής προς την Ευρώπη αυξήθηκε κατά 42% (από 3,5 εκατ. σε σχεδόν 5 εκατ.), με το 91% των μεταναστών να κατευθύνεται στις γεωγραφικά εγγύτερες χώρες, Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα.
Οι αραβικές εξεγέρσεις το 2010 και το μέτωπο της Συριακής κρίσης που ακολούθησε το 2011 ενίσχυσαν τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη με αποτέλεσμα κατά την πενταετία 2009-2014 ο αριθμός των παράνομων μεταναστών να ξεπεράσει τους 800.000. Στο διάστημα αυτό την μεγαλύτερη πίεση θα δεχθεί η Ιταλία, μέσω της Κεντρικής Μεσογειακής Οδού και δευτερευόντως η Ελλάδα, μέσω της Ανατολικής Μεσογειακής Οδού, από την Τουρκία προς τα νησιά του κεντρικού και ανατολικού Αιγαίου και τον Έβρο. Από το 2015 και μετά, η πολιτική των ανοικτών συνόρων της κυβέρνησης, γνωρίζουμε πού οδήγησε.
Λέγεται, ότι η χειρότερη πολιτική είναι όταν δεν υπάρχει πολιτική. Αυτό είναι ακριβώς που συνέβη στην Ευρώπη, ενόψει της μεταναστευτικής κρίσης. Και το χειρότερο από όλα: Δεν υπάρχει καμία δήλωση ότι θα ανταποκριθεί επαρκώς σε νέα κλιμάκωση στο άμεσο μέλλον…
Αν η Ευρώπη εξακολουθεί να ομφαλοσκοπεί, να μη περιμένει μείωση των ανησυχούντων, που θα πάψει κάποια στιγμή να τους ενοχλεί ο όρος "ξενοφοβικός".