Η γοητευτική καστανή φιγούρα βγήκε από την πύλη της Α΄ προβλήτας του λιμανιού της Θεσσαλονίκης νωρίς το απόγευμα. Ανέβηκε την Ίωνος Δραγούμη, έστριψε στη Μητροπόλεως και χάθηκε στην αγορά. Μέσα στον λαμπερό ήλιο ξεχώριζε η αύρα της. Με το άνετο φόρεμα σε έντονο μπλε χρώμα, τις ταιριαστές γόβες και την εξίσου ταιριαστή τσάντα. Αν την έβλεπε ο Τσιτσάνης από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου του, στην οδό Κομνηνών θα της έγραφε τραγούδι. Την «Αρχόντισσα» από το παρελθόν, ή την «Πριγκηπέσσα» ή ακόμη και την «Αυτοκρατόρισσα». Εξαιρετικό, κανταδόρικο, καταδικασμένο να ακούγεται για πάντα. Χρωματιστή πινελιά στη γκρίζα πόλη, που με τη ζέστη και την υγρασία του καλοκαιριού γίνεται ακόμη πιο αποπνικτική. Ακόμα πιο ρευστή. Χρώμα στη ζωή. Όπως ακριβώς το χρώμα στην τέχνη σηματοδοτεί χωρίς πολλά πολλά τα συναισθήματα και τις εκρήξεις. Χρώματα κι αρώματα.
Κόκκινο και μαύρο. Blue train. Κίτρινος πυρετός. The dark side of the moon. Σάπιο μήλο. Μικρή πράσινη θάλασσα. Η λίμνη των κύκνων. Μοβ πανσέδες. Το γαλάζιο πουλί. Πράσινο τσάι. Βαμμένος ήλιος. Μπλε τζαμί. Μαύρος γάτος. Τα κίτρινα γάντια. Δυο πράσινα μάτια / με μπλε βλεφαρίδες. Film noir. Pink Martini. Ροζ πάνθηρας. Πορτοκαλί επανάσταση. Θεέ μου, πόσο μπλε ξόδεψες για να μη σε βλέπουμε! Ο κόκκινος Ντάνι. Λευκός Πύργος. Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά. Τα μπλε παπούτσια / με τη ρίγα τη λαδί. Απέραντο γαλάζιο. Τα κίτρινα φώτα του μπαρ. Κόκκινος θερισμός. Μαύρη θύελλα. Άσπρα πουλιά. Χρυσάφι. Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα. Blue hotel. Θαλασσογραφία. Ρούχα μαζί που πλύθηκαν / κι έχουνε γίνει ροζ.
Πράσινος ήλιος. Κόκκινο δωμάτιο. Μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια / μαύρα κατσαρά μαλλιά. Κόκκινη Φεράρι. Καφέ αρκούδα. Πράσινο Ακρωτήρι. Ασήμι. Και τα σπίτια πιο λευκά / στου γλαυκού το γειτόνεμα. Μαύρο πρόβατο. Πράσινα άλογα. Ροζ ιστορίες. Πολ Γκογκέν. Άσπρο περιστέρι / μαύρο μου φτερό / κάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ. Κόκκινος στρατός. Κίτρινα Ποδήλατα. Όταν θα βγάλεις το χακί. Ουράνιο τόξο. Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε / καραβάκια στο Αιγαίο. Γκρίζοι λύκοι. Λιβάδι με παπαρούνες. Όνειρα φωτεινά. Μαύρα μεσάνυχτα.
Κόκκινο σήμα. Ανταύγιες. Άσπρο πάτο! Μάτια μπλε / καλοκαιρινά / σα δυο στάλες Αιγαίο. Λευκός ιππότης. Πράσινη γραμμή. Το πρώτο αίμα. Κόκκινο κρασί. Ασπρόμαυρες ιστορίες.
Πράσινα Φανάρια. Ο άντρας με τα μαύρα. Χάρτινο το φεγγαράκι. Γαλάζιο καστανό. Κίτρινα γάντια. Μες τον Πράσινο το μύλο / μου τα παίρναν τακτικά. Κόκκινο φιλί. Άσπρο σκαλί.
Λουλάκι. Μαύρος καφές. Πράσινη ανάπτυξη. Ηλιοβασίλεμα σωστό. Φρίντα Κάλο. Λευκός οίκος. Κόκκινη πλατεία. Το ένα τ’ άλογο να είναι άσπρο / όπως τα όνειρα που έκανα παιδί / το άλλο τ’ άλογο να είναι μαύρο / σαν τη δική μου την κατάμαυρη ζωή. Το πουκάμισο το θαλασσί. Τα χρώματα της ίριδος. Άσπρη σοκολάτα. Το χώμα βάφτηκε κόκκινο. Μαύρη γάτα, άσπρος γάτος. Οι τέσσερις εποχές του Αντόνιο Βιβάλντι. Μαύροι Πάνθηρες. Λευκά κολάρα. Γκρι κοστούμια. Τζιν, τζιν, τζιν / τζιν, τζιν, τζιν / πως του παν καλέ τα τζιν. Κλπ, κλπ...
ΥΓ. Κάτω από φώτα κόκκινα / κοιμάται η Σαλονίκη.