Skip to main content

Ένα πάρκο 80 εκατ. στη Θεσσαλονίκη, τα πετροδόλαρα και ο κίνδυνος του υπερτουρισμού

Σε 5 χρόνια και με προϋπολογισμό 80 εκατ. από το νέο ΕΣΠΑ το Επιχειρηματικό Πάρκο στο Καλοχώρι, την ώρα που κάποιοι ονειρεύονται πετροδόλαρα

Καλημέρα σας!

Το σχέδιο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και των παραγωγικών φορέων της Θεσσαλονίκης για τη δημιουργία Επιχειρηματικού Πάρκου στο Καλοχώρι το οποίο προχωρεί ουσιαστικά από την προηγούμενη εβδομάδα και για το οποίο σας ενημέρωσε αναλυτικά η Voria.gr την περασμένη Παρασκευή θα χρειαστεί γύρω στα πέντε χρόνια για να υλοποιηθεί. Εάν η απαραίτητη Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργείων Ανάπτυξης και Επενδύσεων από τη μια και Ενέργειας και περιβάλλοντος από την άλλη υπογραφεί τον Σεπτέμβριο θα χρειαστούν δύο χρόνια για τη δημιουργία του φορέα διαχείρισης, την ολοκλήρωση των μελετών, αλλά και τον διάλογο με τις επιχειρήσεις της περιοχής, οι οποίες θα χρειαστεί να εισφέρουν σε γη για να διευρυνθούν οι δρόμοι και να γίνουν τα υπόλοιπα έργα υποδομής. Στη συνέχεια η προκήρυξη, η ανάθεση και η υλοποίηση των έργων θα απαιτήσουν δύο με τρία χρόνια, οπότε φτάσαμε στο 2026 – 2027. Επίσης, θα χρειαστούν περί τα 70 – 80 εκατ. ευρώ, τα οποία υπάρχουν από το νέο ΕΣΠΑ της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Για τον φορέα διαχείρισης, στον οποίο θα κληθούν να συμμετάσχουν οι παραγωγικοί φορείς και η αυτοδιοίκηση ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει δείξει η ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ, που έχει τεχνογνωσία, συμμετέχει στην εν εξελίξει διαβούλευση και έχει δηλώσει το ενδιαφέρον. Ας μη ξεχνάμε ότι στα συγκεκριμένα 11.000 και κάτι στρέμματα λειτουργούν 875 επιχειρήσεις, οι οποίες παράγουν το 155 του βιομηχανικού ΑΕΠ της χώρας. Τα πράγματα δείχνουν ρεαλιστικά και… γήινα, κάτι που δεν είναι πάντα δεδομένο σε προτάσεις που διαμορφώνονται στη Θεσσαλονίκη. Μακάρι…

Άλλα 29 Επιχειρηματικά Πάρκα στην Κ. Μακεδονία

Πέρα από το Καλοχώρι υπάρχουν άλλες 29 περιοχές με άτυπες βιομηχανικές συγκεντρώσεις στην Κεντρική Μακεδονία. Άλλα 29 εν δυνάμει Επιχειρηματικά Πάρκα. Τουλάχιστον τόσες τις έχει μετρήσει η Περιφέρεια, μεταξύ άλλων στις περιοχές του Λαγκαδά, της Θέρμης, των Γιαννιτσών, αλλά και στο Λάκκωμα που βρίσκεται κοντά στη Θεσσαλονίκη, αλλά ανήκει στο νομό Χαλκιδικής. Ενδιαφέρουσες περιπτώσεις –και σε ορισμένες περιπτώσεις επείγουσες λόγω περιβαλλοντικών ζητημάτων-, αλλά όπως φαίνεται γι’ αυτές ο δρόμος είναι μακρύς.

Με τα λεφτά των άλλων

Άκουσαν κι έμαθαν για πετροδόλαρα, τα οποία η Σαουδική Αραβία αναζητά να επενδύσει στη χώρα μας και σπεύδουν. Κάποιοι στη Θεσσαλονίκη προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα για να συζητηθεί η ανάπτυξη υποδομών logistics σε συνδυασμό με ελαφρά μεταποίηση στην περιοχή. Ανάλογη συζήτηση είχε γίνει χρόνια πριν για την ελεύθερη ζώνη του λιμανιού, αλλά δεν είχε ευδοκιμήσει τόσο για νομικούς, όσο και για επιχειρησιακούς λόγους, κάποιοι παλαιότεροι στη Θεσσαλονίκη θυμούνται και γνωρίζουν λεπτομέρειες. Μακάρι να προχωρήσει η ιδέα. Πολύ περισσότερο που αφορά ένα πρότζεκτ που αν γίνει θα γίνει με λεφτά άλλων, αλλά κάποιοι (πιστεύουν ότι) θα πιστωθούν τη δόξα της ιδέας. Γιατί όχι;

Βουλιάζει από κόσμο η Κέρκυρα

«Βουλιάζει» η Κέρκυρα. Όχι πως δεν περίμενε κανείς το νησί των Φαιάκων να πρωταγωνιστεί σε μια χρονιά – ρεκόρ για τον ελληνικό τουρισμό, αλλά οι τοπικοί επιχειρηματικοί παράγοντες είναι ενθουσιασμένοι επειδή η χρονιά πηγαίνει «τρένο» από το Πάσχα μέχρι σήμερα, που οι πληρότητες διαμορφώνονται στο 95%. Για το 2019 δεν συζητάμε, καθώς η προηγούμενη χρυσή χρονιά του ελληνικού τουρισμού πριν από τη φετινή αποτελεί για την Κέρκυρα παρελθόν και ανάμνηση.

Ο κίνδυνος του υπερτουρισμού

Το κοινό είναι αδηφάγο. Όσο του δίνεις, τόσο περισσότερο γυρεύει να καταναλώσει, ώστε να γυρίσει ικανοποιημένο στο σπίτι του. Το γνωρίζουν αυτό καλά οι καλλιτέχνες, αφού στο επίπεδο της υπερβολικής ζήτησης δεν υπάρχει σεβασμός, ούτε προς τα… ιερά τέρατα. Ακόμη και η Μαρία Κάλλας, ο Λουτσιάνο Παβαρότι, ο Μάνος Χατζιδάκις και οι Μπιτλς έπεσαν κάποια στιγμή θύματα υπερβολικών απαιτήσεων εκ μέρους των θαυμαστών τους, οι οποίοι ήθελαν πολύ, ακόμη πιο πολύ, υπερβολικά πολύ και πάλι έμεναν αχόρταγοι. Το ίδιο ισχύει –ας μην απορεί κανείς- για τα σπουδαία μνημεία, τα οποία επισκέπτονται άνθρωποι που συχνά κάνουν πολύωρα αεροπορικά ταξίδια για να τα προσεγγίσουν. Στην Ακρόπολη ανεβαίνουν καθημερινά περισσότεροι από 16.000 άνθρωποι, ενώ στο μαγικό Μάτσου Πίτσου, που βρίσκεται στο Περού, και είναι - σύμφωνα με την UNESCO- μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας, καθώς θεωρείται η πιο σημαντική αστική δημιουργία του πολιτισμού των Ίνκας μέχρι πρότινος το ανώτατο ημερήσιο όριο ήταν 4.044 επισκέπτες. Πριν από λίγες ημέρες το όριο ανέβηκε κατά 1.000 άτομα στους 5.044 επισκέπτες, αφού η κυβέρνηση της χώρας υποχώρησε στο αίτημα των τουριστών, οι οποίοι οργάνωσαν διαδήλωση! Προφανώς και πρόκειται καινοφανείς καταστάσεις, που δείχνουν πόσο εύκολο είναι να επικρατήσει η λογική της ποσότητας και της κατανάλωσης, ακόμη κι εκεί που όχι απλά οι συγκεκριμένες έννοιες δεν ταιριάζουν, αλλά κάνουν ζημία. Στο Περού ο όρος που χρησιμοποιείται είναι υπερτουρισμός. Ανάλογη πίεση δέχεται και η Βενετία, με μνημεία και κατοίκους να υποφέρουν από την πολυκοσμία, κάτι που οδήγησε την πολιτεία να θεσπίσει εισιτήριο για είσοδο στην πόλη, ώστε οι επισκέπτες να μειωθούν. Ας τα προσέξει όλα αυτά η τουριστική Ελλάδα, που δείχνει ότι θα παραμείνει της μόδας τα επόμενα χρόνια, ώστε τα οφέλη από την επισκεψιμότητα ειδικά στα μικρά και περιορισμένων υποδομών μέρη να μη γυρίσουν μπούμερανγκ. Η ζωή –και ο τουρισμός για την Ελλάδα των χιλιάδων χρόνων ιστορίας- είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ.