Τα ζυμαρικά είναι η ζωή τους. Άλλωστε, 20 χρόνια μετά την πρώτη επαφή τους με το αντικείμενο δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για τον Χρήστο Παπαδόπουλο και τη μητέρα του Ευτυχία, η οποία μάλιστα έδωσε το όνομά της στο εργαστήριο παραδοσιακών ζυμαρικών από τον Νέο Μυλότοπο Γιαννιτσών. Η επιλογή του ονόματος «Ευτυχία» αντανακλούσε άλλωστε και την επιθυμία μητέρας και γιου να χαρίσουν με τα προϊόντα τους γευστική… ευτυχία στους καταναλωτές, συνδυάζοντας την οικογενειακή φροντίδα, τον σεβασμό για την ποιότητα και τις καθαρές πρώτες ύλες.
Σήμερα «Η Ευτυχία», που ξεκίνησε το 2002 από έναν μικρό χώρο στο σπίτι της οικογένειας με μόλις 25 κιλά παραγωγή ημερησίως, έφτασε να παράγει σε ένα σύγχρονο εργαστήριο 1.250 κιλά την ημέρα και να διαθέτει 43 κωδικούς στην αγορά. Από παραδοσιακά ζυμαρικά και μακαρόνια μέχρι μανιταροπροϊόντα, σούπες και προϊόντα σιταριού «Η Ευτυχία» έχει τοποθετήσει τα προϊόντα της σε όλη την Ελλάδα, διαθέτοντας πάνω από 250 σημεία στη Θεσσαλονίκη και 1.500 στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει στην πορεία των ετών εξαγωγές στη Σαουδική Αραβία, τη Σιγκαπούρη και τις ΗΠΑ, ενώ σήμερα οι πωλήσεις εξωτερικού εστιάζονται κατά κύριο λόγο στη Γερμανία.
Η επαφή με τα ζυμαρικά
Η οικογένεια Παπαδόπουλου δεν είχε σχέση με τα ζυμαρικά. Διατηρούσε ένα οικογενειακό πλυντήριο-λιπαντήριο, ενώ ο Χρήστος Παπαδόπουλος ήταν μηχανικός αυτοκινήτων. Η τυχαία επαφή του με ένα μικρό εργαστήρι ζυμαρικών, η εντύπωση που του έκανε η διαδικασία παραγωγής για ένα προϊόν που μέχρι τότε απλώς κατανάλωνε, χωρίς να σκεφτεί ποτέ πώς φτιαχνόταν, αλλά και η επιθυμία να δημιουργηθεί ένα πρόσθετο έσοδο για την οικογένεια συνδυάσθηκαν για να γίνει η αρχή. Κάπως έτσι ο Χρήστος Παπαδόπουλος αποφάσισε να συνεργαστεί με τη μητέρα του και ξεκίνησαν με μια μηχανή το 2002 σε έναν χώρο 80 τ.μ., πειραματιζόμενοι σε κάτι που δεν γνώριζαν. Χρειάστηκαν πολλές δοκιμές, πολλή μελέτη και πολλά ζυμαρικά που πετάχτηκαν μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.
«Η σχέση με τα ζυμαρικά ήταν μια σχέση που δεν ξέραμε πώς θα εξελισσόταν» λέει χαρακτηριστικά στη Voria ο Χρήστος Παπαδόπουλος. Αρχικά πόρτα πόρτα, μαγαζί μαγαζί η τοπική αγορά άρχισε να μαθαίνει τα προϊόντα της Ευτυχίας. Τα 25 κιλά που μεταφράζονταν σε 50 σακουλάκια έγιναν σύντομα 60 κιλά, οι παραγωγικές απαιτήσεις μεγεθύνθηκαν και ο μικρός χώρος δεν χωρούσε πια το εργαστήριο. Έτσι, το 2006 μητέρα και γιος μεταφέρθηκαν σε έναν νέο χώρο 450 τ.μ., για να στεγάσουν τα παραγωγικά τους σχέδια. Ήταν εκείνη η στιγμή που έπρεπε να αποφασίσουν αν θα συνέχιζαν σε ερασιτεχνικό επίπεδο ή θα έκαναν το βήμα που θα τους έβαζε για τα καλά και με αξιώσεις στο παιχνίδι. Τα 60 κιλά της ημερήσιας παραγωγής έγιναν ξαφνικά 400, οι συμμετοχές σε εκθέσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και νέοι κωδικοί άρχισαν να προστίθενται στην προϊοντική οικογένεια του εργαστηρίου. Μάλιστα, ο Χρήστος Παπαδόπουλος επένδυσε σε ανθρώπους με τεχνογνωσία στο είδος, αντλώντας γνώση από τη γνώση τους, για να εξελίξει την παραγωγή του, που ξεπέρνα πλέον τον ένα τόνο ημερησίως.
Είκοσι χρόνια μετά το πρώτο εκείνο ξεκίνημα θεωρεί ότι έκανε μια σοφή επιλογή να ασχοληθεί με τα ζυμαρικά, τα οποία αγάπησε όσο δεν φανταζόταν. Μάλιστα, πλέον στην επιχείρηση έχει μπει και ο μεγάλος του γιος, που μοιράζεται την αγάπη και το μεράκι της οικογένειας για τα ζυμαρικά.
