Παρά τα αναμενόμενα, ότι θα επικρατήσει μεγαλύτερη ένταση στις εθνικές εκλογές, από ό,τι στις ευρωεκλογές, το προεκλογικό κλίμα μάλλον θυμίζει… Ελβετία.
Από το Μέγαρο Μαξίμου είχε διαρρεύσει πως η αντιπαράθεση με τη ΝΔ όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά και θα κλιμακωθεί. Η ελπίδα, εξάλλου, και του ίδιου του πρωθυπουργού είναι ότι η μεγάλη διαφορά θα τρομάξει όσους φοβούνται τη "νεοφιλελεύθερη" -όπως την αποκαλεί- ατζέντα του Κυριάκου Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές να αυξήσει τη συσπείρωσή του και να μειώσει κάπως τη διαφορά, ή τουλάχιστον να αποτρέψει το περαιτέρω άνοιγμα της ψαλίδας.
Αυτό δεν το βλέπουμε, ίσως μάλιστα ο εναπομείνας χρόνος και ο μετέπειτα χρησιμοποιηθεί από τον Αλέξη Τσίπρα κυρίως στη διαχείριση του εσωκομματικού μετώπου. Οι συνειδητοί μαρξιστές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα καταθέσουν εύκολα τα όπλα στον μετασχηματισμό της μαρξιστικής Αριστεράς σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Με τη σημαία του κομμουνισμού έκαναν καριέρα, πολλοί ως αργόσχολοι κρατικοδίαιτοι, άλλοι ως συνδικαλιστές και άλλοι ως πολιτικοί. Με ποιον μανδύα τώρα θα προσελκύσουν κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, όταν μάλιστα τους βαρύνει η παταγώδης αποτυχία σε όλους τους τομείς; Αυτός είναι και ο λόγος που δεν άνοιξαν το κόμμα σε νέες εγγραφές μελών, προκειμένου να περιχαρακώσουν εαυτούς και στα κομματικά Συνέδρια.
Αλλά αυτός είναι και ο λόγος της πλήρους αποτυχίας και στις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου το κόμμα δεν ανοίχτηκε πραγματικά σε δυνάμεις της Κεντροαριστεράς με παρουσία στην Αυτοδιοίκηση που θα δημιουργούσε και ρήγματα, αλλά "κλείστηκε σαν σκαντζόχοιρος" και πλέον πετάει "λευκή πετσέτα", όπως έγραψαν "Τα Νέα", αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.
Η κριτική από τους 53+, με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, αλλά και άλλα στελέχη ήταν έντονη, αρνούμενοι την προοπτική "πασοκοποίησης" του κόμματος με προσήλωση στο θεώρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η επιλογή του Α. Τσίπρα, να οδηγηθεί η χώρα στις εθνικές εκλογές, δε απεσόβησε την ρήξη, απλώς την μετέθεσε για λίγο χρονικό διάστημα.
Η πολιτική των μαρξιστικών Συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, είναι γνωστή, και την έχω περιγράψει πολλές φορές στην στήλη. Φτωχοποίηση των πολιτών, για να εξαρτώνται από το κόμμα-κράτος. Αυτός ο στόχος, όπως είχε γράψει και ο Γιώργος Πετράκης, στην ιστοσελίδα του Μιχάλη Ιγνατίου, επιτυγχάνεται με την οικονομική εξόντωσή, με τους μισθούς των 500 ευρώ, τις εισφορές, τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους, τα τεκμήρια ακόμη και σε ανέργους. Με την εχθρική στάση απέναντι στον μικροεπαγγελματία και τον συνταξιούχο.
Η φτωχοποίηση όλων αυτών, είναι πολιτικός στόχος. Ο φτωχός και εξαρτώμενος από τα προγράμματα "αρωγής" χειραγωγείται εύκολα. Όταν όλοι θα περιμένουν τα συσσίτια στον δήμο τους, το δωρεάν πρωινό στο σχολείο, την επιδότηση ενοικίου για να μη βρεθούν στον δρόμο, το κοινωνικό ηλεκτρικό ρεύμα, για να μη ζήσουν στο σκοτάδι, τότε ναι, θα έχει εκπληρωθεί και ο πολιτικός στόχος…
Αυτό άλλωστε έχουν πει και η Αχτσιόγλου και ο Βερναρδάκης: «Στα φτωχά στρώματα έχουμε προβάδισμα…». Συνεπώς όσο περισσότεροι οι φτωχοί τόσο μεγαλύτερο το προβάδισμα… Τους θέλει τους φτωχούς η Αριστερά. Τους νεόπτωχους δεν θέλει, όπως ξανάγραψα, και οι οποίοι νεόπτωχοι της μεσαίας τάξης, την τιμώρησαν. Πόσο χρόνο άλλωστε, μπορεί να μας κοροϊδεύει;