Ξεσηκώθηκαν οι παράγοντες του λιανεμπορίου, των κομμωτηρίων και εν μέρει της εστίασης για τα νέα μέτρα που περιορίζουν τις κινήσεις όσων δεν έχουν εμβολιαστεί, οι οποίοι υποχρεώνονται να κάνουν ράπιντ ή μοριακό τεστ προκειμένου να επισκεφθούν τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις.
Μια αντίδραση κοντόφθαλμη, καθώς πρόκειται στην ουσία για άτολμα μέτρα, τα οποία αφορούν μια έκτακτη και άρα προσωρινή συνθήκη. Πολύ περισσότερο που η αντίδραση είναι εξαιρετικά έντονη στη Θεσσαλονίκη, την περιοχή που στη δεδομένη συγκυρία η πανδημία καλπάζει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της χώρας και το υγειονομικό σύστημα έχει γονατίσει. Ίσως το πιο εντυπωσιακό είναι αυτό που πιθανόν κρύβεται πίσω από τις αντιδράσεις των εμπόρων και των επαγγελματιών. Κυρίως το ορθάνοιχτο ενδεχόμενο οι απαντήσεις σε κάποιες επίκαιρες ερωτήσεις να μην είναι τόσο αυτονόητες όσο ίσως να πίστευαν οι περισσότεροι.
Σημειώστε:
Πρώτον, δεν τους πειράζει που τυχόν φορείς του κορωνοϊού –έστω και χωρίς συμπτώματα- κυκλοφορούν ανάμεσα τους;
Δεύτερον, δεν ενδιαφέρονται για τον κίνδυνο να έρθουν σε επαφή με ενδεχόμενους φορείς του κορωνοϊού οι ίδιοι, οι εργαζόμενοί τους και οι πελάτες τους, οι οποίοι προσπαθούν –οι εμβολιασμένοι τουλάχιστον- να επιστρέψουν σε κάποιου είδους κανονικότητα;
Τρίτον, δεν τους πειράζουν οι κουτοπονηριές κάποιων επιχειρηματιών της εστίασης που λειτουργούν με πνεύμα αθέμιτου ανταγωνισμού και ανοιγοκλείνουν πέργολες ή ανεβοκατεβάζουν πλαστικές οροφές, ώστε να πουλάνε ότι στα καταστήματα τους διαθέτουν εξωτερικούς χώρους, που λειτουργούν σε εσωτερικούς;
Τέταρτον, είναι δυνατόν το μοναδικό πράγμα που μετράει στις μέρες μας να είναι το ταμείο και η κοινωνική ευθύνη μπροστά σε ένα θέμα δημόσιας υγείας να αντιμετωπίζεται ως δευτερεύουσα συνθήκη; Είμαστε ή όχι σε «υγειονομικό πόλεμο» με πάνω από 15.000 θανάτους στην Ελλάδα μέχρι τώρα, χώρια οι… τραυματίες;
Εξηγήσεις και… παρεξηγήσεις
Η εξήγηση γι’ αυτές τις αντιδράσεις ανάγεται αφενός στην ελληνική νοοτροπία «τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας» και αφετέρου στη στρατηγική του «βλέποντας και κάνοντας», που στην προκειμένη περίπτωση μεταφράζεται ότι «γκρινιάζουμε και διαμαρτυρόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε, ώστε να πετύχουμε όσο περισσότερα γίνεται». Φαίνεται ότι κάποιοι πιστεύουν πως η παρτίδα μπορεί να σωθεί μέσα από μια κρίση. Παρεξήγηση. Διότι κάποιοι έχουν –προφανώς- ξεχάσει το ρητό των παλαιών εμπόρων ότι «από τη χασούρα κέρδος δε βγαίνει». Σε κάποιες περιπτώσεις η οπτική του εργοδοτικού συνδικαλισμού δεν διαφέρει και πολύ από την εκδοχή του συνδικαλισμού των εργαζομένων.
Στους μήνες της πανδημίας η ζημία για πολλές επιχειρήσεις –μεγάλες, μεσαίες, μικρομεσαίες, μικρές, πολύ μικρές- είναι σημαντική. Σε αυτό το τεταμένο εκ των πραγμάτων σκηνικό η γκρίνια και η απαισιοδοξία βρίσκουν έδαφος. «Γιατί εμείς και όχι οι άλλοι;» αναρωτιούνται οι έμποροι. Οι… «άλλοι» είναι τα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία και οι αστικές συγκοινωνίες, δηλαδή τα είδη και οι υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, απ’ όπου είναι αντιληπτό ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ακόμη και η εστίαση, που όμως επί μήνες βρισκόταν σε αναστολή, ενώ το λιανεμπόριο λειτουργούσε. Από τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση εξαιρούνται και οι θρησκευτικές τελετές, δηλαδή η εκκλησία, αλλά γι’ αυτό κανείς δεν διαμαρτύρεται. «Εμένα ο πατέρας μου σηκωνόταν κάθε Κυριακή στις 7 και πήγαινε στην λειτουργία, δεν μπορώ να διαμαρτυρηθώ» σημειώνει μιλώντας στη voria.gr εκπρόσωπος του εμπορικού κόσμου της Θεσσαλονίκης, που πρωτοστατεί από προχθές το βράδυ στις διαμαρτυρίες. Στην ουσία προσυπογράφει την άποψη υπουργού από αυτούς που διαχειρίζονται την κρίση και συνέβαλε στη διαμόρφωση των μέτρων ότι «Η Εκκλησία αποτελεί ζωτική ανάγκη του ανθρώπου και άλλωστε οι ιερείς είναι σε μεγάλο ποσοστό εμβολιασμένοι». Σημείωση: Το ημερολόγιο δείχνει 2021, ενώ στα σπίτια των θρησκευόμενων ανθρώπων υπάρχουν το εικονοστάσι και οι εικόνες, χώρια η τηλεόραση.
Ο θαρραλέος Ν. Νυφούδης
Κόντρα σε όλα αυτά ο κ. Νίκος Νυφούδης, μέλος της Συντονιστικής Πρωτοβουλίας Εστίασης Θεσσαλονίκης, που είναι περισσότερο γνωστός για την πολιτική του δράση, τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο και στην αυτοδιοίκηση, σε χθεσινές δηλώσεις του ήταν απρόσμενα αποκαλυπτικός, τουλάχιστον σε δύο επίπεδα. Από τη μία, χαρακτήρισε τα μέτρα ηπιότερα απ’ όσα περίμενε η εστίαση με βάση την επιδημιολογική εικόνα στις κόκκινες περιοχές. Τι περίμενε; Κλείσιμο ή αυστηρούς περιορισμούς λειτουργίας για τα καφέ, τα μπαρ, τα εστιατόρια, τις ταβέρνες, τα κλαμπς και τα κέντρα. Από την άλλη, αποκάλυψε ότι οι πάντες στη Θεσσαλονίκη γνωρίζουν τους 100 επιπόλαιους επιχειρηματίες, επί συνόλου 5000, οι οποίοι εφαρμόζουν στα μαγαζιά τους το «μπάτε σκύλοι», δηλαδή κάνουν πλημμελείς ή μηδενικούς ελέγχους πιστοποιητικών κατά την είσοδο των πελατών. Είπε, επίσης, ότι υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές στη Θεσσαλονίκη, στις οποίες το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο λόγω συνωστισμού. Για παράδειγμα –είπε- το καλοκαίρι είχαμε εντοπίσει τα Λαδάδικα, αλλά υπάρχουν κι άλλες. Ακούει κανείς;
ΥΓ. Σύμφωνα με παράγοντες των μικρομεσαίων στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 450.000 αυτοαπασχολούμενοι, πολλοί εκ των οποίων «κρατούν» οι ίδιοι το μαγαζί ή την επιχείρηση τους και επομένως θα δυσκολευτούν για λίγο καιρό να κάνουν ελέγχους στην είσοδο. Ας έχουν οι άνθρωποι πελάτες και ας ζοριστούν στον υγειονομικό έλεγχο, λέμε εμείς.
ΥΓ2. Στα δημοσιογραφικά επίκαιρα, στις παλιές ταινίες, στις κιτρινισμένες φωτογραφίες, στα βιβλία με ιστορίες από προηγούμενες δεκαετίες το κάπνισμα κυριαρχεί. Πάντα και παντού ένα τσιγάρο είναι αναμμένο. Ενίοτε και ένα πούρο. Ο Χόμφρει Μπόγκαρντ στην Καζαμπλάνκα έμαθε τον πλανήτη να καπνίζει το τσιγαράκι του με στιλ, ενώ ο Τσε Γκεβάρα και ο Φιντέλ Κάστρο απενοχοποίησαν το πούρο. Σήμερα το κάπνισμα είναι εκτός μόδας, επειδή οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι σε σημαντικό βαθμό βλάπτει την υγεία τους κι επειδή ο νόμο το απαγορεύει στους κλειστούς χώρους. Ποιος δεν θυμάται την καταστροφολογία της εστίασης –κυρίως των καφέ, των μπαρ, των κλαμπς και των νυχτερινών κέντρων- ότι θα χάσουν πελάτες όσους θεριακλήδες δεν μπορούν να πιούν, να χορέψουν και να διασκεδάσουν χωρίς να καπνίσουν. Ή ποιος δεν θυμάται τις προβλέψεις ότι αυτές οι… αμερικανιές δεν περνάνε στην Ελλάδα. Σήμερα κανείς δεν ασχολείται με το θέμα και η απαγόρευση καπνίσματος σε εσωτερικούς χώρους θεωρείται κάτι φυσιολογικό. Οπότε «Ψυχραιμία παιδιά», που έλεγε και ο αξέχαστος Λουκιανός –Λούκι Λουκ- Κηλαηδόνης.