Σαφές μήνυμα ότι οι μεταρρυθμίσεις που έχουν ψηφιστεί δεν πρέπει να ακυρωθούν στον βωμό των προεκλογικών σκοπιμοτήτων, στέλνει ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας, μιλώντας στο Capital.gr, σε μια στιγμή που οι εξελίξεις στις διεθνείς αγορές δείχνουν πόσο εύθραυστη είναι η "έξοδος" της Ελλάδας από τα μνημόνια.
Τη στιγμή που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν σε κάθε ευκαιρία ότι η εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών επιτρέπει την αναστολή του ήδη ψηφισθέντος μέτρου της περικοπής των συντάξεων, ο Θόδωρος Φέσσας υπογραμμίζει: "Το μέτρο είναι διαρθρωτικό, όχι δημοσιονομικό, και πρέπει να εφαρμοστεί. Δεν αντέχει η ελληνική οικονομία ασφαλιστική δαπάνη στο 16% του ΑΕΠ. Δεν γίνεται... Καλύτερα να καλυφθεί η απώλεια για όσους θα υποστούν τις περικοπές, με μια έκτακτη ενίσχυση για όσους έχουν ανάγκη."
Ο Θόδωρος Φέσσας μιλώντας στον Μανόλη Καψή δεν κρύβει την ανησυχία του για την πλειοδοσία παροχολογίας που ενδέχεται να προκαλέσει η έναρξη της προεκλογικής καμπάνιας, εκφράζει την ευχή να κινηθεί σε λογικά επίπεδα, και διατυπώνει το πρώτο σχόλιο για τις επεκτάσεις των κλαδικών συμβάσεων που ανακοίνωσε με πανηγυρικό τρόπο η Έφη Αχτσιόγλου: "Εμείς λέμε", σημειώνει, "ότι η επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση πρέπει να υπερισχύει των κλαδικών. Μέσα στην ίδια την επιχείρηση, εργαζόμενοι και εργοδότες ξέρουν πολύ καλύτερα πόσο αντέχει η επιχείρηση να πληρώσει τους εργαζόμενους". Πάντως προσθέτει ότι μέχρι στιγμής, παρά το επικοινωνιακό μπαράζ, δεν έχει δει άκριτη επεκτασιμότητα όπως γινόταν στο παρελθόν με τις αυθαίρετες αποφάσεις των υπουργών.
Από τη ΔΕΘ και τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού, τι περιμένει ο επιχειρηματικός κόσμος; "Να αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς να θίγει η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής επιχείρησης", απαντά ο Θόδωρος Φέσσας. Δηλαδή, εξηγεί ο πρόεδρος του ΣΕΒ, να μειωθούν οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα. "Είναι πραγματικά ασύλληπτο ότι ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα παίρνει το 40 ή το 50% του κόστους που έχει για την επιχείρηση".
Εκφράζει και μια ακόμα ευχή. Να επικρατήσει πολιτική ηρεμία και όχι συνθήκες πόλωσης.
- Κύριε Φέσσα, μετά από 10 χρόνια κρίσης και 8 χρόνια μνημόνια, συμφωνείτε ότι -παρά προφανώς την πρόοδο που επετεύχθη- τίποτα ακόμα δεν έχει κριθεί;
Συμφωνώ ότι τα 8 ή τα 10 χρόνια κρίσης δεν δίδαξαν σε όλους μας, ηγεσία και λαό, πόσο κοντά βρεθήκαμε στην καταστροφή και δεν μας έδωσαν όλα εκείνα τα εφόδια ώστε να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε το μέλλον με μεγαλύτερη σοφία και μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Αυτό είναι σίγουρο... Σαφώς πολλά πράγματα βελτιώθηκαν και πολλά περισσότερα μένουν να γίνουν.
- Είμαστε ακόμα σε επικίνδυνο σημείο; Έχουμε αποφύγει τον κίνδυνο μιας νέας χρεοκοπίας;
Νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σαφώς αν δεν ξαναγυρίσουμε στις παλαιές νοοτροπίες, γιατί είναι περισσότερο θέμα νοοτροπίας και λιγότερο συνθηκών...
Έχουμε εξασφαλίσει μια χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους για τα επόμενα 10 χρόνια, πολύ επώδυνη, με πολύ μεγάλα πλεονάσματα και πάει λέγοντας, αλλά δεν... Από τη στιγμή που ξεφύγαμε από εκείνο το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2015, νομίζω ότι όλοι συνειδητοποιήσαμε ότι ο δρόμος είναι η Ευρώπη και η Ε.Ε. όσο σκληρή κι αν ήταν η αγκαλιά της. Μας πρόλαβε να μην φαλιρίσουμε και βρεθούμε σε άγνωστα κυριολεκτικά και αχαρτογράφητα νερά.
- Σας φοβίζει ότι η έξοδος από τα μνημόνια συμπίπτει με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου;
Μας προβληματίζει. Γιατί εδώ θα υπάρξει μια πλειοδοσία υποσχέσεων και υποσχεσιολογίας. Ελπίζω να κρατηθεί σε λογικά επίπεδα και θέλω να πιστεύω ότι ο πολιτικός κόσμος, έχοντας και την εμπειρία του παρελθόντος, θα σταθεί πιο υπεύθυνα απέναντι στα υπαρκτά προβλήματα της Ελλάδας. Που είναι η χαμηλή παραγωγικότητα, η γήρανση του πληθυσμού, ο τεράστιος και αναποτελεσματικός Δημόσιος τομέας, η υψηλή φορολόγηση, το έλλειμμα στην Παιδεία. Αυτά είναι τα προβλήματα που πρέπει να καθίσουμε και να τα δούμε σαν λαός και σαν ηγεσία και να μπορέσουμε να τα λύσουμε.
- Αυτό που ζούμε πάντως τώρα είναι η υπόσχεση από πλευράς κυβέρνησης, είτε να καθυστερήσουν είτε να ανατραπούν οι ψηφισθείσες μεταρρυθμίσεις, όπως η μείωση των παλαιών συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου...
Θεωρώ ότι το πιο έξυπνο και ίσως το πιο σωστό θα ήταν αυτά να μην ανασταλούν, γιατί είναι διαρθρωτικά προβλήματα και όχι δημοσιονομικά. Και να δοθούν έκτακτες ενισχύσεις σε αυτούς που πραγματικά τις έχουν ανάγκη. Και θέλω να πιστεύω και να ελπίζω ότι αυτό θα γίνει...
- Πάντως διακρίνεται μια κατανόηση από πλευράς Κομισιόν και τρόικας απέναντι στην πρόθεση της κυβέρνησης να μην πάει στις εκλογές με περικοπή συντάξεων...
Επειδή ακριβώς είναι διαρθρωτικό το μέτρο, αργά ή γρήγορα θα γίνει. Είναι καλύτερα να επουλωθεί ή να καλυφθεί αυτό το έλλειμμα στο εισόδημα των ανθρώπων που θα υποστούν τις περικοπές με μια έκτακτη εισφορά, η οποία πιθανότατα να μπορέσει, εφόσον το επιτρέψουν τα οικονομικά, να σταθμιστεί. Αλλά το θέμα είναι διαρθρωτικό.
Μιλάω σαν να ήμουν από την πλευρά της κυβέρνησης. Γιατί το δικό μας σχέδιο είναι πώς θα κάνουμε πιο παραγωγική την οικονομία, πως αυξάνουμε τον πλούτο και όχι πως τον ανακατανέμουμε. Αλλά εν πάση περιπτώσει. Εφόσον η κυβέρνηση θεωρεί ότι η ανακατανομή είναι η κύρια προτεραιότητα, νομίζω αν το σκεφτεί ωριμότερα, θα έκανε κάτι τέτοιο και όχι να διατηρήσει μια κατάσταση, που εκ των πραγμάτων δεν είναι διατηρήσιμη. Δεν μπορεί δηλαδή το ύψος της ασφαλιστικής δαπάνης να παραμείνει στο 16% του ΑΕΠ. Δεν γίνεται. Πρέπει να πέσει 4 μονάδες οπωσδήποτε.
- Ταυτόχρονα η κυβέρνηση εξαγγέλλει την επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σας φοβίζει όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων;
Η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων δεν μας φοβίζει και είναι και αυτονόητο σε μια δημοκρατία και μια δυτική οικονομία. Είναι ένας θεσμός που πρέπει να ισχύει. Αυτό που μας φοβίζει και το λέμε έντονα, είναι η επεκτασιμότητα. Όπου αδιακρίτως ένας υπουργός, χωρίς να έχει καμία γνώση για τις ιδιομορφίες μιας επιχείρησης ή ενός κλάδου, διατάζει... επειδή πχ μια ομάδα εργαζομένων το απαιτεί, χωρίς να είναι είτε η πλειοψηφία είτε να τηρεί κάποιους κανόνες, να επεκταθεί μια συλλογική σύμβαση σε όλες ανεξαρτήτως τις επιχειρήσεις.
Εμείς λέμε ότι η επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση πρέπει να υπερισχύει των κλαδικών και από εκεί και πέρα, το σωστότερο είναι, μέσα στην ίδια την επιχείρηση, εργαζόμενοι και εργοδότες, ξέρουν πολύ καλά πόσο αντέχει η επιχείρηση να πληρώσει τους εργαζόμενους.
Άρα συλλογικές διαπραγματεύσεις ελεύθερες ναι, αλλά η επεκτασιμότητα και μάλιστα η άκριτη επεκτασιμότητα, χωρίς την αρχή της πλειοψηφίας και όλα αυτά που προβλέπει ο νόμος... αυτό είναι το επικίνδυνο.
- Ήδη ζούμε την επεκτασιμότητα των πρώτων κλαδικών συμβάσεων και μάλιστα με πανηγυρικούς τόνους από πλευράς της κυβέρνησης. Δημιουργείται νομίζετε πρόβλημα;
Δημιουργείται μία πίεση στην μεριά των επιχειρήσεων να αποφύγουν να κάνουν αυξήσεις μισθών, όταν δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν σε αυτές τις αυξήσεις μισθών. Αλλά νομίζω μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει άκριτη επεκτασιμότητα. Είμαστε ακόμα στα πρώτα βήματα. Το ότι γίνεται πανηγυρικά αυτή η επεκτασιμότητα, έχει και κάποιους λόγους, ας το πούμε έτσι επικοινωνιακούς. Το ζήτημα είναι να μπορέσουμε να πάμε στο επόμενο βήμα και να δούμε κατά πόσον αυτό έχει και ουσία στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δυστυχώς, εκείνο που έγινε στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, βάρυνε μόνο το κόστος εργασίας. Δεν έγιναν διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες θα έκαναν την οικονομία πιο παραγωγική και πιο ανταγωνιστική.
- Το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε ενόψει ΔΕΘ;
Το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε ενόψει ΔΕΘ είναι ότι χρειάζεται πολιτική ηρεμία, ότι δεν πρέπει να μπούμε σε συνθήκες πόλωσης, ότι χρειάζεται σύνεση στην παροχολογία και ότι, αν ένα πράγμα πρέπει να υποσχεθεί ο πολιτικός κόσμος, είναι να μειωθεί το υπέρογκο βάρος στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα.
Είναι πραγματικά ασύλληπτο ότι ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα παίρνει το 40 η το 50% του κόστους που έχει για την επιχείρηση. Έτσι και η ανταγωνιστικότητα της εργασίας είναι μειωμένη και η παραγωγικότητα είναι μικρή.
- Συνεπώς αυτό που περιμένετε να ακούσετε στην ΔΕΘ είναι μια γενναία μείωση φόρων και εισφορών...
Να αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να θιγεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής επιχείρησης. Αυτός ο τίτλος είναι το ιδανικό που θα θέλαμε να ακούσουμε. Άρα θα πρέπει να πέσουν οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Και τονίζω στους μισθωτούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, γιατί οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν και άλλο τρόπο να διαχειριστούν, εκ των πραγμάτων, τη δική τους φορολογική και ασφαλιστική κάλυψη...