Εντολή για έρευνα έδωσε χθες ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, μετά την ανάρτηση του Γιάννη Μυλόπουλου που προκάλεσε σάλο σχετικά με εικονικά τεστ κορωνοϊού από τον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) στη Θεσσαλονίκη. Αντικείμενο της έρευνας είναι να διακριβωθεί αν στοιχειοθετείται το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Υπενθυμίζεται ότι ο Μυλόπουλος είχε υποστηρίξει στα social media ότι μια γνωστή του αν και δεν υποβλήθηκε σε τεστ, της τηλεφώνησαν από τον ΕΟΔΥ και της ανακοίνωσαν πως ήταν θετική στον covid-19. Αργότερα, όταν ξέσπασε σάλος και απειλήθηκε με μηνύσεις από τον ΕΟΔΥ έσπευσε να διαγράψει την ανάρτηση, αποφεύγοντας ωστόσο, να ζητήσει έστω μια συγγνώμη.
Αλλά, αυτός είναι ο Μυλόπουλος. Άλλωστε αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που εκτίθεται από αναρτήσεις του στα social media. Μία παλαιότερη, στις εκλογές του φθινοπώρου του 2015 του είχε στοιχίσει τη θέση του στην ΕΡΤ3. Στη διάρκεια του προεκλογικού ντιμπέιτ ο Μυλόπουλος ανέβαζε προσβλητικά σχόλια για τον τότε αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Βαγγέλη Μεϊμαράκη, μη συναισθανόμενος ότι αυτό ήταν αδόκιμο για κάποιον ο οποίος κατείχε τη θέση του προέδρου σε κρατικό κανάλι. Μετά την κατακραυγή αναγκάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να τον απομακρύνει.
Όμως αυτό τού βγήκε σε καλό καθώς λίγους μήνες μετά ανέλαβε μια περισσότερο σημαντική θέση, πρόεδρος της Αττικό Μετρό Α.Ε. Χωρίς φυσικά να είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος, ο Μυλόπουλος είναι ένας από τους μοιραίους ανθρώπους που οδήγησαν σε αδιέξοδο την υπόθεση του σταθμού Βενιζέλου καθώς δεν κατάφερε επί δυόμισι και πλέον χρόνια να φέρει εις πέρας την οριστική μελέτη για την in situ κατασκευή του σταθμού, επιτρέποντας έτσι, πισωγυρίσματα. Όμως, είναι και ο άνθρωπος που εξέθεσε τον Αλέξη Τσίπρα με εκείνα τα εγκαίνια – παρωδία του σταθμού στο Σιντριβάνι.
Το προχθεσινό δεν ήταν το πρώτο ανφέρ του Μυλόπουλου. Τον Ιούνιο του 2011 όταν, όντας πρύτανης, επιχειρούσε να μεταπηδήσει από τα βυθιζόμενο πλοίο του ΠΑΣΟΚ, στον επιταχυνόμενο συρμό του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε μια ενδιάμεση στάση στη “Σπίθα” του Μίκη Θεοδωράκη. Ως πρύτανης, προσπάθησε να πατρονάρει την εκδήλωση της “Σπίθας” με ομιλητή τον Μίκη στην πλατεία Αριστοτέλους, με τον ίδιο να τον προλογίζει. Ήταν χρυσή ευκαιρία γι' αυτόν να εγγραφεί ως πολιτικός πλέον, μιλώντας ενώπιον χιλιάδων στην ιστορικότερη πλατεία της Θεσσαλονίκης. Τελικά, όμως, μετά τις θυελλώδεις αντιδράσεις στα social media από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, αναγκάστηκε να αποσυρθεί, διαγράφοντας (είναι φαίνεται αγαπημένο του σπορ) τις αναρτήσεις του για την εκδήλωση της “Σπίθας”.
Η θητεία του στο ΑΠΘ
Ο Μυλόπουλος υπήρξε μοιραίος άνθρωπος και για το ΑΠΘ καθώς η διάρκεια της πρυτανείας του (2010-2014) υπήρξε από τις χειρότερες μεταπολιτευτικά για το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας. Επί ημερών του το ΑΠΘ γύρισε χρόνια πίσω. Μια πρυτανική θητεία σε διαρκή αρνητική δημοσιότητα, γεμάτη εντάσεις και προστριβές, με τα σκουπίδια να σχηματίζουν βουνά, με τα δεκάδες εκατομμύρια των αποθεματικών να σπαταλώνται, αρκετά εξ αυτών σε έργα βιτρίνας, καινούργια υπηρεσιακά αυτοκίνητα, ταξίδια στο εξωτερικό, επιμίσθια που έδινε ο ίδιος στον εαυτό του κ.ο.κ.
Είναι κοινή πεποίθηση ότι ο Μυλόπουλος χρησιμοποίησε το αξίωμα του πρύτανη για να χτίσει πολιτική καριέρα. Παρότι εξελέγη στο ανώτατο ακαδημαϊκό αξίωμα με την υποστήριξη των δυνάμεων κυρίως του ΠΑΣΟΚ (μαζί και του τότε Συνασπισμού), του οποίου είχε διατελέσει νωρίτερα και υποψήφιος βουλευτής, σταδιακά, προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ, μπαίνοντας μπροστάρης στον αγώνα κατά του νόμου Διαμαντοπούλου με την οποία διατηρούσε στο παρελθόν στενή προσωπική φιλία καθώς υπήρξαν συμφοιτητές. Η στάση του απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου, η παρουσία του στις πλατείες των “αγανακτισμένων”, οι πύρινοι αντιμνημονιακοί λόγοι, ήταν το διαβατήριό του για την μεταπήδησή του στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικό του καιροσκοπισμού του υπήρξε και το γεγονός ότι μετά την πρυτανική θητεία του στη διάρκεια της οποίας έδινε αγώνες για το δημόσιο πανεπιστήμιο, αιτήθηκε αδείας άνευ αποδοχών προκειμένου να διδάξει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Κύπρο.
Παιδί εύπορης οικογένειας Ελλήνων από τη Ρωσία ο Μυλόπουλος εισήχθη στο πανεπιστήμιο το 1976. Ως φοιτητής δεν ήταν ενταγμένος σε κάποια κομματική νεολαία αν και ανήκε στον προοδευτικό χώρο. Παρά το ιδιαιτέρως πολιτικά φορτισμένο κλίμα της εποχής εκείνος αφέθηκε στις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, στην κιθάρα και στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι, συμμετέχοντας μάλιστα και σε ένα μουσικό φοιτητικό γκρουπάκι. Το Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, εκτός από την επαγγελματική καθόρισε και την προσωπική ζωή του αφού εκεί γνώρισε την πρώτη σύζυγό του, τοπογράφο μηχανικό με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά.
Η ένταξη στο ΠΑΣΟΚ
Παράλληλα με την ακαδημαϊκή αναρρίχησή του (διετέλεσε και επισκέπτης καθηγητής στον Καναδά), ο κ. Μυλόπουλος φρόντισε να συμπληρώσει το βιογραφικό του με το πλέον απαραίτητο, ίσως, προσόν για έναν ακαδημαϊκό, σε ένα κομματοκρατούμενο –όπως το ελληνικό- πανεπιστήμιο, του οποίου οι φιλοδοξίες δεν περιορίζονται μόνον στο επιστημονικό πεδίο. Έτσι, άρχισε σιγά σιγά να εμφανίζεται στα πασοκικά στέκια της πόλης, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μετά το 2004 και την ανάδειξη του Γιώργου Παπανδρέου στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, απέκτησε επαφή με το προεδρικό περιβάλλον μέσω της Τίνας Μπιρμπίλη με την οποία είχαν κοινές περιβαλλοντικές αναζητήσεις. Στις αρχές του 2007 διορίστηκε μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου υπήρξε εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης του οποίου διετέλεσε και υποψήφιος βουλευτής.
Με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ο Μυλόπουλος έτρεφε φιλοδοξίες, ακόμη και για κυβερνητική θέση. Απογοητεύθηκε όμως, όταν είδε δύο άλλους καθηγητές του ΑΠΘ, τον Νίκο Παρασκευόπουλο και τον Δημήτρη Μάρδα να αξιοποιούνται στο κυβερνητικό σχήμα ως εξωκοινοβουλευτικοί παρότι η σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν από χαλαρή έως ανύπαρκτη. Στο μεταξύ, όμως, είχε προλάβει να αναπτύξει σχέσεις με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.
Ωστόσο, το κομματικό κατεστημένο του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε από επιφυλακτικό έως εχθρικό απέναντί του. Αρχικά επιχείρησε να ενταχθεί στο ευρωψηφοδέλτιο του 2014. Μάλιστα, προτού καν συγκροτηθεί αυτό εκείνος εμφανιζόταν στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ως υποψήφιος ευρωβουλευτής και με αυτή την ιδιότητα αρθρογραφούσε και στην “Αυγή”.
Όμως, στην ψηφοφορία η οποία έγινε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ τον Απρίλιο του 2014 για την επιλογή των μη κομματικών υποψηφίων ευρωβουλευτών, ο Μυλόπουλος ήρθε τελευταίος μεταξύ των 16 ενδιαφερομένων. Το ίδιο αποτυχημένη υπήρξε και η μετέπειτα προσπάθειά του να χρισθεί υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης ή να περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Έτσι, αρκέστηκε στο αξίωμα του κρατικού αξιωματούχου, πολύ κατώτερο των επιδιώξεών του, αλλά εν τέλει, πολύ ανώτερο των προσόντων του.
