Skip to main content

Γιατί αργήσαμε τόσο να κλείσουμε τη δεύτερη αξιολόγηση;

Γιατί χάθηκαν 11 και κάτι μήνες σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση, που το μόνο που κατάφερε ήταν να προσθέσει άλλα 1,8 δις ευρώ στα βάρη της χώρας;

Και τώρα, που οι διαπραγματεύσεις για την δεύτερη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, επιτέλους, ολοκληρώθηκαν, μας γεννώνται ορισμένα εύλογα - όπως θεωρούμε εκ του αποτελέσματος - ερωτήματα:

Γιατί έπρεπε να φτάσουμε παραμονές του κρίσιμου Eurogroup της 22ας Μαίου, για να κριθεί η τύχη μας;

Γιατί χάθηκαν 11 και κάτι μήνες σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση, που το μόνο που κατάφερε ήταν να προσθέσει άλλα 1,8 δις ευρώ, στα βάρη που θα σηκώσει η χώρα;

Και τι θα γίνει, αν τελικώς, μαζί με τη συμφωνία δεν «κλειδώσει» για διάφορους λόγους μαζί και το μείζον ζήτημα της διαχείρισης του χρέους;

Σημειωτέον ότι μετά, δεν υπάρχει άλλο χρονικό ορόσημο για να μετατεθεί η συζήτηση, αναφορικά με αυτό το ζήτημα. Αυτό της 22ας Μαίου θα είναι το τελευταίο. Κι από εκεί κι έπειτα, πάμε για Οκτώβριο και βλέπουμε. Διότι, Σεπτέμβριο είναι οι γερμανικές εκλογές και όλα θα παγώσουν έως τότε, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, και άρα της ένταξης της Ελλάδας στο πρόγραμμα χαλάρωσης της ΕΚΤ και της διαχείρισης του χρέους.

Βεβαίως, από την κυβέρνηση μπορούν να διαρρεύσουν ότι «υπάρχει πάντα το χαρτί της νίκης του κ. Σουλτς, στο Βερολίνο, οπότε μας συμφέρει να περιμένουμε». Ήδη, σε ορισμένα Μέσα, έχει αρχίσει να παίζει δειλά – δειλά, για κάθε ενδεχόμενο. Όμως, αν τελικώς υιοθετηθεί αυτό το ακραίο σενάριο, τα ρίσκα θα είναι πολλά και άκρως επικίνδυνα. Γιατί:

Τι θα γίνει αν κερδίσουν οι Χριστιανοδημοκράτες και η κ. Μέρκελ στις ίδιες εκλογές; Θα μας το "δώσει" το χρέος σε αυτό την περίπτωση ή θα μας πάει ακόμα πιο πίσω;

Τι θα γίνει αν κερδίσουν οι Σοσιαλδημοκράτες, αλλά εφαρμόσουν την ίδια πολιτική με τη σημερινή;

Τι θα γίνει αν η Ελλάδα και η οικονομία της δεν αντέξουν χωρίς QE έως τον Οκτώβριο;

Υπάρχει κάποιο από τα τρία παραπάνω ενδεχόμενα, που «ακούγεται» ακραίο, ακόμα και σήμερα; Όχι. Συνεπώς, η λύση ήταν και παραμένει μία: Συμφωνία και για το χρέος στις 22 Μαΐου. Το θετικό της υπόθεσης είναι πως όλα δείχνουν να συνηγορούν υπέρ αυτής της εξέλιξης. Το ανησυχητικό είναι ότι οι δεύτερες σκέψεις εντός και εκτός Ελλάδας, ποτέ δεν εξέλειπαν.