Όλοι μας λένε: Αντιγράψτε το ισπανικό μοντέλο εξόδου από την κρίση. Δείτε τί έκανε η Μαδρίτη, τονίζουν, που απέφυγε ακόμα και την ένταξή της σε πρόγραμμα και μολονότι αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, τα κατάφερε.
Μισό λεπτό, όμως. Η Ισπανία μπορεί να είναι χώρα του ευρωπαικού νότου, όπως και η Ελλάδα, όμως, είχε και έχει μια εξαγωγική βιομηχανία, που μπορεί να κλυδωνίστηκε, ωστόσο, επανήλθε και αποτέλεσε τον βασικό μοχλό της μεγάλης επιστροφής της χώρας στην κανονικότητα.
Η Ελλάδα τι έχει; Εξαγωγική βιομηχανία μεγάλης κλίμακας πάντως δεν έχει. Τώρα κάνει προσπάθειες να αποκτήσει, αλλά προς το παρόν, δεν έχει καταφέρει και σπουδαία πράγματα. Κι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που μεγάλες θυσίες δεν αποδίδουν. Ποιες;
Πάρτε για παράδειγμα, αυτή που έχει να κάνει με τις εργασιακές σχέσεις. Μπορεί να απορρυθμίστηκαν και μπορεί παράλληλα το εργασιακό κόστος να μειώθηκε κάθετα, ωστόσο το νέο μοντέλο δεν μπορεί να αποδώσει. Κι αυτό γιατί δεν έχει επαρκές αντικείμενο, πλην εξαιρέσεων, που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Άρα, στην πραγματικότητα, από τη μία το όφελος είναι μικρό, ενώ από την άλλη η ζημία είναι μεγάλη.
Εννοείται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιγράψει το μοντέλο διάσωσης της Ιταλίας. Γιατί και πάλι οι διαφορές που μας χωρίζουν είναι τεράστιες. Αρκεί να αναφερθεί ότι η γειτονική χώρα ανήκει στο κλειστό κλαμπ των G-8. Συνεπώς, κάθε συζήτηση από εκεί και πέρα, περιττεύει. Διότι διαφορετικής αντιμετώπισης θα τύχει μια οικονομία που ενδεχόμενη πτώση της θα συμπερασύρει «όλο τον κόσμο» και διαφορετική μια οικονομία που μόλις και μετά βίας θα «χτυπήσει» την Ευρωζώνη.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μια μεγάλη ιταλική τράπεζα, αυτή της Σιέννα, διασώθηκε χωρίς να ανοίξει ...μύτη. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην Ελλάδα, θα είχαν επιβληθεί αλλά τρία μνημόνια.
Τέλος, σύγκριση δεν μπορεί να γίνει ούτε με την Κύπρο, καθώς τα μεγέθη είναι διαφορετικά, αλλά ούτε με την Πορτογαλία, γιατί εκεί το πρόβλημα ήταν διαφορετικό, άρα διαφορετική θα ήταν και η συνταγή διάσωσης.
Γι αυτό σας λέμε: Η Ελλάδα ήταν και παραμένει «ειδική περίπτωση» και δυστυχώς ως τέτοια εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν όλοι. Σχεδόν όλοι πειραματίζονται...