Οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν θεοποιήσει ό,τι κινείται, από το άλογο του Καλιγούλα, μέχρι την «χήνα του Καπιτωλίου». Είχαν δε αναγορεύσει σε θεότητα την Ευκαιρία, της οποία το άγαλμα παρίστανε μια γυναίκα εντελώς γυμνή και ξυρισμένα τα μαλλιά της κεφαλής από την μέση και πίσω. Είχε μόνο μια τούφα μαλλιά στο εμπρόσθιο μέρος της κεφαλής.
Με δεδομένο ότι το γυμνό σώμα μόνο από τα μαλλιά μπορεί κάποιος να το συγκρατήσει (εξ ού και η ρήση «ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται», απ’ όπου αλλού θα ξεγλιστρήσει) το νόημα της παρουσίασης της θεάς Ευκαιρίας κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι ότι αν δεν αρπάξεις την Ευκαιρία από τα μαλλιά την στιγμή κατά οποία περνά από μπροστά σου, σού ξέφυγε, αφού και να την κυνηγήσεις, το γυμνό της σώμα δεν επιτρέπει συγκράτηση.
Από αυτήν εδώ την στήλη, ένα πράγμα τονίζω συνεχώς: την εκμετάλλευση του χρόνου. Απαιτείται επίσπευση των ενεργειών σε πολλές περιπτώσεις, επειδή κανείς δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί την επόμενη στιγμή. Τα πολιτικά πράγματα είναι τόσο ευμετάβλητα, ώστε με την αλλαγή των συνθηκών το αποτέλεσμα που σήμερα θεωρείται βέβαιο, αύριο μπορεί να μη είναι.
Από την πρώτη στιγμή που κατέλαβε την εξουσία στην Αίγυπτο ο κ. αλ Σίσι, παροτρύνω συνεχώς το ελληνικό ΥΠΕΞ να επισπεύσει την υλοποίηση των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών, επειδή η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πολύ εύθραυστη και ουδείς γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί στην Αίγυπτο, την μόνη χώρα που ξέφυγε γρήγορα από τα δεινά της «Αραβικής Άνοιξης», αλλά είναι αμφίβολο αν θα της επιτρέψουν οι ισχυροί να παραμείνει εν σχετική ηρεμία επί πολύ ακόμη.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου υπάρχει και η αντίθετη άποψη, ενός φιλοσοφούντος Ιταλού συγγραφέα, του Πιτιγκρίλι, ο οποίος μας συμβουλεύει να μη ανησυχούμε αν χαθεί μια ευκαιρία, επειδή ακολουθεί και άλλη. Μάλιστα λέγει, σε αμπελοφιλοσοφικό ύφος ότι δεν πρέπει κάποιος να στενοχωρηθεί αν τον εγκαταλείψει η σύντροφός του, επειδή οι γυναίκες είναι σαν τα λεωφορεία. Αν δεν προφτάσεις το ένα, έρχεται από πίσω το άλλο. Δεν σκέφθηκε όμως, πως κατά τον πολύτιμο χρόνο που θα χαθεί, πολλά μπορούν να συμβούν που ίσως ανατρέψουν καταστάσεις.
Αλλά, ούτε και η μοιρολατρική προσμονή του ποιητή Κώστα Ουράνη, που έγραψε σε μια στροφή «Αν είναι νάρθει θε’ ναρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει» μπορεί να ισχύει στα πολιτικά πράγματα, επειδή βασικός κανόνας είναι όταν δεν έρχεται κοντά σου η ευκαιρία, να την δημιουργήσεις.
Αυτή είναι η περίπτωσή μας όσον αφορά την Τουρκία. Είναι έτοιμη να διαλυθεί, προβαίνει σε απονενοημένες κινήσεις, προκαλεί τους ισχυρότερούς της -όχι μόνον τους Ρώσους, αλλά και τους Δυτικούς συμμάχους της, ακόμη και τις ΗΠΑ- και παρ’ όλα αυτά όχι μόνον δεν εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία, υψώνοντας την φωνή μας καταγγέλλοντάς την για τον απάνθρωπο τρόπο εκμετάλλευσης των προσφύγων και λαθρομεταναστών, αλλά ήμαστε έτοιμοι σε λίγες μέρες να συνεδριάσουν τα υπουργικά συμβούλια των δύο χωρών στην Σμύρνη, αποδεχόμενοι την πολιτική ηλιθιότητα στην οποία μας ενέπλεξε ο κ. Γ. Παπανδρέου με τις διυπουργικές συνεδριάσεις.
Δηλαδή, αντί να έχουμε κατηγορουμένη την Τουρκία -έχοντας μάλιστα προς συνηγορία και την ρωσική φωνή- στέλνουμε μήνυμα στην διεθνή κοινότητα ότι όλα βαίνουν καλώς στις μεταξύ μας σχέσεις. Ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά με τέτοιου είδους συμπεριφορές;
Από την άλλη πάλι, φαίνεται πώς υποσχεθήκαμε υποχωρήσεις στο Σκοπιανό ζήτημα, λησμονώντας πως δεν αποτελεί Ευκαιρία η ανακίνηση του ζητήματος, την ώρα που οι γείτονες είναι έτοιμοι να διαλυθούν.
Είναι φανερό πως οι κυβερνώντες δεν επιλέγουν στις κινήσεις τους τον κατάλληλο χρόνο εκμεταλλευόμενοι την Ευκαιρία. Αν γνώριζαν αυτά τα στοιχειώδη, το αγροτικό -ασφαλιστικό και φορολογικό- δεν θα το ανακινούσαν σε περίοδο που δεν υπάρχουν αγροτικές ασχολίες, αλλά έπρεπε να επιλέξουν χρόνο που οι αγρότες θα βρίσκονταν αναγκαστικά στα χωράφια ή τις στάνες.