Πρόκειται για ανθρώπινη τάση να εκδηλώνεται κάποια μορφή συμπάθειας προς τον εχθρό του εχθρού, ώστε να καταστεί πολιτικό στερεότυπο η διαπίστωση πως «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», όπως άλλωστε επίτασσε και η βυζαντινή πολιτική, προκειμένου να διαιρέσει τα εχθρικά κράτη.
Μόνο που ο κατ’ ανάγκη φίλος μπορεί στην πραγματικότητα να είναι περισσότερο επικίνδυνος από τον άμεσο, και τα αποτελέσματα της δραστηριότητάς του να είναι μακροπρόθεσμα πολύ επώδυνα. Αυτό φοβάμαι πως συμβαίνει και στην περίπτωση του Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος διωκόμενος τώρα από τον Ερντογάν καθίσταται συμπαθής σε πολλούς Έλληνες.
Ο διαβόητος ιμάμης, προστατευόμενος σε αμερικανικό έδαφος, είναι δύσκολο να διαπιστωθεί αν ο προστάτης του είναι το αμερικανικό κράτος, ή κάποια εξωθεσμικά κέντρα με περισσή ισχύ. Επισήμως, ο Γκιουλέν θεωρείται χρήσιμος στην αμερικανική πολιτική επειδή προάγει «τον ήπιο ισλαμισμό» και επιχειρεί μια εκκοσμίκευση του μουσουλμανισμού στα κράτη όπου είναι η κύρια θρησκεία.
Ο Φετουλάχ Γκιουλέν κατέφυγε στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ τον Μάρτιο του 2000, όταν είχε εκδοθεί τότε ένταλμα σύλληψής του από τις τουρκικές αρχές αλλά ποτέ δεν εκτελέστηκε, καθώς ο τότε πρωθυπουργός, Μπουλέντ Ετσεβίτ, τον άφησε ελεύθερο να φύγει για τις ΗΠΑ. Μετέπειτα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου ανέφεραν ότι είχε γίνει ανταλλαγή με τους Αμερικανούς, οι οποίοι είχαν παραδώσει τον Οτσαλάν στους Τούρκους με αντάλλαγμα την ελεύθερη έξοδο του Γκιουλέν στις ΗΠΑ, για να προβληθεί μετέπειτα σαν ο ηγέτης ενός Ισλάμ που θα ελέγχεται από τους Αμερικανούς.
Το ζήτημα που μας αφορά πρωτευόντως είναι η έκταση της επιρροής του στους μουσουλμάνους της Ελλάδας, που όπως φαίνεται είναι μεγάλη και η δραστηριότητά του ανεμπόδιστη. Με αφορμή την κατηγορία που του απευθύνει ο Ερντογάν ως οργανωτή του πραξικοπήματος, δημοσιογράφοι της μειονότητας στην Θράκη επικροτούν το κυνήγι των ανθρώπων του Φ. Γκιουλέν στην Τουρκία και προσθέτουν ότι «είναι καιρός να καθαρίσουμε και με τους ανθρώπους του Γκιουλέν στη μειονότητα» της Θράκης.
Πιο εμφαντικός ο εκδότης-δημοσιογράφος της τουρκόφωνης εφημερίδας «Millet» και του σάιτ milletgazetesi.gr, Τσενγκίζ Ομέρ, έγραψε: «Ήρθε η ώρα της απομόνωσης και του αποκλεισμού των ανθρώπων που προπαγανδίζουν και υπερασπίζονται την εγκληματική συμμορία του Γκιουλέν στη Δυτική Θράκη. Από το πρωί έως το βράδυ αυτοί συνεργάζονται με το ελληνικό κράτος και προδίδουν τη μειονότητα…».
Για παρουσία ανθρώπων του Φ. Γκιουλέν στην Ελλάδα έκανε λόγο εδώ και πάνω από έναν χρόνο και η τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Star». Τον περασμένο Φεβρουάριο η «Star» δημοσίευσε στοιχεία για το δίκτυο των ανθρώπων του Φ. Γκιουλέν σε περίπου 100 χώρες. Ως επικεφαλής στην Ελλάδα κατονόμαζε κάποιον Ρετζέπ Ουζούναλι δημοσιεύοντας και φωτογραφία του, που υπήρξε πρώην ιμάμης στην Προύσα και στη συνέχεια υπήρξε στέλεχος και του κόμματος του Τ. Ερντογάν, του ΑΚP, στην περιοχή Φατίχ της Κωνσταντινούπολης. Δεν υπήρχαν όμως στοιχεία για το πώς δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Θράκη.
Εκείνο που είναι γνωστό, είναι πως στα μέσα περίπου της περασμένης δεκαετίας και ενώ είχε επέλθει η ρήξη Ερντογάν-Γκιουλέν, στήθηκε ένα δίκτυο φροντιστηρίων στην Κομοτηνή, στην Ξάνθη και στα Αρριανά -είναι από τα πιο ονομαστά σήμερα στην Κομοτηνή, στο κέντρο της πόλης- όπου διδάσκονται αγγλικά, ελληνικά και τουρκικά. Το «Έθνος της Κυριακής» επικοινώνησε με έναν από τους τρεις συνεταίρους-ιδιοκτήτες του φροντιστηρίου στην Κομοτηνή. Ο Αμ. Τζ. στην ερώτηση αν τα φροντιστήριά τους έχουν σχέση με την «αδελφότητα Γκιουλέν» απάντησε αρνητικά. Όμως όταν του είπαν πως οι σχετικές πληροφορίες έχουν δει επανειλημμένα το φως της δημοσιότητας και ότι δεν το είχαν διαψεύσει μέχρι τώρα, έδειξε να κομπιάζει και δεν θέλησε να δώσει συνέχεια. Υπάρχει και γνωστό βιβλιοπωλείο στην Κομοτηνή, που δραστηριοποιούνταν στην πώληση των βιβλίων του Γκιουλέν.
Εκείνο που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη οι φορείς της Θεσσαλονίκης, είναι όσα έγραψε το περιοδικό «Aksiyon» (συμφερόντων Γκιουλέν και αυτό) το 2011 σε οδοιπορικό με τίτλο «Η Θεσσαλονίκη αναζητά το πνεύμα της», και ανέφερε ότι «πριν από 100 χρόνια ήταν η δεύτερη, μετά την Κωνσταντινούπολη, μεγαλύτερη πόλη των Οθωμανών και τώρα θέλει να συμφιλιωθεί με την ιστορία της και να επιστρέψει στο ένδοξο παρελθόν της και την πολυπολιτισμική της ταυτότητα».
Στο ρεπορτάζ γίνεται αναφορά και στην ομιλία του ιδρυτή της αδελφότητας «Νουρτζού», των Ιλλουμινάτι, Σαΐντ Νουρσί, στη Θεσσαλονίκη, προσκεκλημένου της οργάνωσης «Κομιτάτο για την Ενωση και την Πρόοδο», προκειμένου να μιλήσει για την… «ελευθερία» το 1908.
Θα επανέλθουμε στην δραστηριότητα του Γκιουλέν, του οποίου ο «ήπιος» λόγος στάζει δηλητήριο για τον ελληνισμό, χωρίς να αντιλαμβάνονται κάποιοι τι είναι αυτός ο «πολυπολιτισμός» που προπαγανδίζει και τι ακριβώς επιδιώκεται με την ισλαμοποίηση των Βαλκανίων.