Είναι σχεδόν απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τον Αλέξη Τσίπρα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως, για παράδειγμα, αυτή του Μελανσόν, που πλέον τον θεωρεί ανοικτά «προδότη της Αριστεράς», οι πιο πολλοί συνεχίζουν να τον περιβάλλουν με απόλυτη εμπιστοσύνη. Και σε ορισμένες περιπτώσεις με θαυμασμό. Με μια σημαντική διαφορά: Ο καθένας, για τους δικούς του λόγους. Για παράδειγμα:
Η φράου Αγκελα θεωρεί ότι ο dear Alexis υπήρξε ο πιο ρεαλιστής Έλληνας πολιτικός των τελευταίων δεκαετιών. Στα όρια της ωμότητας. Ο λόγος; Κατάφερε να «περάσει» από την ελληνική Βουλή νόμους που οι προηγούμενοι δεν συζητούσαν καν. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η κυβέρνηση Σαμαρά κινδύνεψε να πέσει όταν αποκαλύφθηκε το περίφημο «email Χαρδούβελη». Το περιεχόμενο του; Η λήψη κάποιων επιπλέον μέτρων, σε σχέση με τα συμφωνηθέντα, συνολικού ύψους 1 δις ευρώ. Την εποχή εκείνη το ποσό θεωρήθηκε δυσθεώρητο και λίγο έλειψε να ρίξει την κυβέρνηση. Λίγα χρόνια μετά ωστόσο σε πολύωρες διαπραγματεύσεις διακυβεύτηκαν δεκάδες δισεκατομμύρια από την κυβέρνηση Τσίπρα χωρίς κυριολεκτικά να ανοίξει μύτη.
Ο χερ Γιουνκέρ ορκίζεται σήμερα στο όνομα του Ελληνα πρωθυπουργού, αφού υπέγραψε ένα επίσημο κι ένα ανεπίσημο μνημόνιο, με πολύ σκληρά μέτρα, με την ελληνική Βουλή σχεδόν να τα χειροκροτά, ενώ ο μίστερ Πάιατ είδε τον κ. Τσίπρα να υπογράφει μια συμφωνία που πέντε πρώην πρωθυπουργοί αρνήθηκαν και να …διαβάσουν.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, για τον λεγόμενο "ξένο παράγοντα", θα ήταν ιδεατό, ο κ. Τσίπρας όχι απλά να μείνει στην εξουσία ως το τέλος της θητείας του, αλλά να την ανανεώσει και για άλλες δυο – τρεις. Και είναι αυτός ο βασικός λόγος που όποτε ερωτώνται για τις προβλέψεις τους αναφορικά με την επόμενη μέρα της ελληνικής κυβέρνησης επιμένουν ότι «τίποτα ακόμα δεν έχει κριθεί».