Τελικώς, ο προγραμματισμός των αποκρατικοποιήσεων, στην Ελλάδα, έχει χρονικό ορίζοντα - το πολύ - της ...μιας ημέρας. Προσέξτε ένα πολύ χαρακτηριστικό, αλλά και απογοητευτικό παράλληλα, παράδειγμα, που κάνει πλέον τους πάντες να απορούν:
Η Voria.gr σας έγραφε πρόσφατα ότι ξεκίνησαν οι διαδικασίες για τη νέα προσπάθεια πώλησης του ΔΕΣΦΑ (φυσικό αέριο). Ωστόσο, λίγες ώρες μετά, γινόταν γνωστό ότι ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας (Σταθάκης) θα ήθελε το ελληνικό δημόσιο να διατηρήσει το 50% της εταιρείας! Για την ακρίβεια, θα ήθελε να πουλήσει μόλις το 16%, από το ποσοστό που εξακολουθεί να έχει στο χαρτοφυλάκιο του, αδιαφορώντας, προφανώς, για το γεγονός ότι κατ' αυτόν τον τρόπο το - όποιο - επενδυτικό ενδιαφέρον θα είναι πλέον ανύπαρκτο. Το πιθανότερο είναι πως σε αυτή τη περίπτωση και αυτή η προσπάθεια πώλησης θα αποβεί άκαρπη, όπως και η προηγούμενη με την αζέρικη Socar.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα, ωστόσο, είναι πως ακόμα και αν προχωρήσει μια αποκρατικοποίηση, δεν ολοκληρώνεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Αυτό που αφορά στην πώληση της ελληνικής εταιρείας σιδηροδρόμων (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) στην ιταλική Ferrovie. Αν και ανακοινώθηκε, δεν προχωρά γιατί έχει «κολλήσει» εδώ και τέσσερις μήνες στο Ελεγκτικό Συνέδριο.
Οχι ότι η κατάσταση είναι καλύτερη στο ιδιωτικό τομέα. Κι εκεί, για άλλους λόγους, λίγα προχωρούν. Ηδη, πολύ μεγάλη απαισιοδοξία επικρατεί αναφορικά με τη διάσωση της συμφωνίας που αφορά την διάσωση της μεγαλύτερης αλυσίδας σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα, «Μαρινόπουλου». Οι πιθανότητες να προχωρήσει το deal είναι πλέον ελάχιστες.