Το συνέδριο για τη «μπλε οικονομία», τη ναυτιλία και την οικονομία της θάλασσας, και τη διασύνδεση με τον παραγωγικό -και επιχειρηματικό γενικότερα- ιστό της χώρας που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων (ΣΕΒΕ) την ερχόμενη Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη έχει ενδιαφέρον για δύο λόγους, πέρα από το θέμα και τους ομιλητές.
Ο πρώτος λόγος είναι οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι άνθρωποι του Συνδέσμου στην προσπάθεια τους να το διοργανώσουν. Διότι, όπως είναι φυσικό με δεδομένα τα θέματα που θα αναπτυχθούν, απευθύνθηκαν στους ναυτιλιακούς παράγοντες της χώρας που βρίσκονται στον Πειραιά. Σε πρώτη φάση εκείνο που εισέπραξαν ήταν πλήρης άρνηση. Και απόλυτη αποθάρρυνση. «Η Θεσσαλονίκη δεν έχει καμία δουλειά με θέματα που συνιστούν για τον Πειραιά αποκλειστικότητες» ήταν το πνεύμα όσων αντιμετώπισαν. «Ενδεχομένως και του Λονδίνου» θα συμπληρώναμε εμείς. Τέτοια ψυχρολουσία. Το καλό είναι ότι ο πρόεδρος Γιώργος Κωνσταντόπουλος, ο αντιπρόεδρος Παναγιώτης Χασάπης και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης του ΣΕΒΕ αποφάσισαν να επιμείνουν. Ακόμη και να γίνουν ενοχλητικοί, προκειμένου να πείσουν τους… Πειραιώτες και να επιτύχουν το στόχο τους, κάτι που κατάφεραν μετά από μήνες. Πρόκειται για νίκη της Θεσσαλονίκης, μικρή ή μεγαλύτερη θα φανεί στο μέλλον. «Κάτι ενδιαφέρον θα είδαν στο τέλος» ακούστηκε να λέει στους διαδρόμους του ΣΕΒΕ ο πρόεδρος του. Το μείζον ζήτημα που αναδεικνύεται, όμως, είναι «γιατί να συμβαίνει αυτό;». Άλλη μια περίπτωση «κλειστής νοοτροπίας» σε μια χώρα που είναι τεμαχισμένη σε φέουδα συμφερόντων. Κι επειδή τα πράγματα έχουν και χωροταξική διάσταση, η «μπλε οικονομία» είναι ένα ακόμη οικονομικό πεδίο από το οποίο η Βόρεια Ελλάδα είναι εν πολλοίς αποκομμένη. Διότι μπορεί οι επιχειρήσεις της περιοχής να μην έχουν μέχρι τώρα προσεγγίσει τη ναυτιλία, αλλά και η λογική «τι δουλειά έχετε εσείς στα δικά μας χωράφια;» είναι χαρακτηριστική και διαποτίζει οριζοντίως την ελληνική πραγματικότητα. Πρόκειται για νοοτροπία που έλκει την καταγωγή της από το 1912, όταν η Θεσσαλονίκη και η υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα –οι περίφημες νέες χώρες- ενσωματώθηκαν στον εθνικό κορμό που είχε προκύψει από τον ξεσηκωμό του 1821. Ας μη μας κακοφαίνεται, μια ματιά στα αρχεία του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης και του Συνδέσμου Βιομηχανιών (Βορείου) Ελλάδος –επιχειρηματικούς φορείς με υπερεκατονταετή ιστορία- που έχουν εκδοθεί σε καλαίσθητους τόμους, θα πείσει ακόμη και τον πιο δύσπιστο ότι για την Ελλάδα το Βορράς – Νότος δεν είναι πάντα ένα αφηρημένο και χωρίς νόημα σχήμα.
Υπό το πρίσμα αυτών των δεδομένων το συνέδριο της επόμενης Πέμπτης έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ένα στην ουσία παρθένο έδαφος για την επιχειρηματικότητα της Βορείου Ελλάδος θα αναδυθεί στην επιφάνεια. Ένας ολόκληρος τομέας της τάξεως των 8 δισ. ευρώ το χρόνο θα συστηθεί, σε κάποιους που μπορούν να τον αξιοποιήσουν. Όπως θέτουν το ζήτημα ο ΣΕΒΕ και οι παραγωγικές επιχειρήσεις της χώρας έχουν δίκιο. Τα περιθώρια να αξιοποιηθεί η ελληνική παραγωγή στον εξοπλισμό και τις προμήθειες των πλοίων ελληνικής πλοιοκτησίας είναι μεγάλες. Φυσικά με ανταγωνιστικούς όρους, οπότε τα περιθώρια για τις ελληνικές παραγωγικές επιχειρήσεις γίνονται –τουλάχιστον στη θεωρία- ακόμη μεγαλύτερα, αφού στη διεθνή αγορά δεν τίθεται θέμα εθνικότητας επιχειρήσεων, αλλά συμφέρουσας συναλλαγής.
Όλα αυτά θα αναλυθούν στο συνέδριο του ΣΕΒΕ και ασφαλώς τα συμπεράσματα που θα εξαχθούν θα είναι χρήσιμα. Όπως και ότι ειπωθεί γύρω από άλλα δύο θέματα που θέτει ο Σύνδεσμος: τη δημιουργία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης αφενός ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης και αφετέρου ζώνης παθητικής τελειοποίησης, όπου προϊόντα από τρίτες χώρες θα υπόκεινται σε ελαφρά μεταποίηση –για παράδειγμα αλλαγή χρώματος- και θα παίρνουν ευρωπαϊκή ταυτότητα. Θέματα που καλώς ανοίγουν, αλλά στην παρούσα φάση δεν μπορούν να απαντηθούν πειστικά διότι αφορούν την κυβέρνηση –απαιτούν, δηλαδή, πολιτική βούληση- και η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Βέβαια το γεγονός ότι στην έναρξη του 7ου Export Summit θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας –εναλλακτικά εάν ο πρωθυπουργός δεν μπορέσει ο Γιάννης Δραγασάκης ή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος- και στη λήξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης ίσως αποδειχθεί ευκαιρία, ώστε να θιγούν ορισμένα θέματα από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Αλλά –όπως και να το κάνουμε- οι προεκλογικές εβδομάδες καταγράφονται διαχρονικά στην Ελλάδα ως «περίοδοι αφερέγγυου λόγου».