Φαίνεται πλέον καθαρά, πως η απόφαση του Τραμπ, δεν οφείλεται σε μια παραξενιά του προέδρου των ΗΠΑ, αλλά για ανατροπή -ή τουλάχιστον για προσπάθεια ανατροπής- της μέχρι τούδε πορείας του παγκόσμιου συστήματος. Και δεν είναι αυτή η πρώτη ενέργεια του Τραμπ, κατά του "βαθέως αμερικανικού κράτους".
Δεν είναι μόνον το γεγονός του δώρου προς την Τουρκία, να μη ιδρυθεί κουρδικό κράτος, δεν είναι μόνον η εγκατάλειψη του Κούρδων, αλλά είναι και η δυσαρέσκεια που προκλήθηκε στο Ισραήλ, επειδή φαίνεται πως θα εγκαταλειφθεί και η ιδέα πολεμική σύγκρουσης με το Ιράν, όπως επιθυμεί ο Νετανιάχου.
Δεν θα εκπλαγώ, με όσα πρόκειται να συμβούν στη Συρία. Δεν είμαι βέβαιος ούτε καν, ότι θα εισέλθει ο Ερντογάν, μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ, αφού ο στόχος του της μη ίδρυσης κουρδικού κράτους επιτεύχθηκε, και οι Κούρδοι υποχρεώνονται τώρα να συμπράξουν με τον Άσαντ, εγκαταλείποντες την ιδέα ακόμη και κρατιδίου εντός συνομοσπονδίας.
Ο Ερντογάν, μετά την τελευταία εξέλιξη, δήλωσε: «Αναβάλαμε τη στρατιωτική επιχείρησή μας ανατολικά του ποταμού Ευφράτη μέχρι να δούμε επί του πεδίου το αποτέλεσμα της απόφασης της Αμερικής να αποσυρθεί από τη Συρία».
Δεν θα εκπλαγώ επίσης, αν διαταραχθούν οι σχέσεις Τραμπ-Νετανιάχου. Η απομάκρυνση των ΗΠΑ από την Συρία, σημαίνει την εσαεί παρουσία των Ιρανών στην χώρα αυτή. Είναι χαρακτηριστικό το επικριτικό άρθρο της Jerusalem Post για την απόφαση Τραμπ στη Συρία: «Οι σύμμαχοι βλέπουν ότι οι ΗΠΑ δεν είναι σοβαρές».
Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση πραγματοποιεί η αμερικανική ιστοσελίδα Moon of Alabama, φέροντας στο φως τα παρασκήνια του Λευκού Οίκου. Υποστηρίζει ότι το νεοσυντηρητικό σχέδιο ενός κουρδικού κράτους δι’ αντιπροσωπείας στη βορειοανατολική Συρία ήταν καταδικασμένο από την αρχή, παρουσιάζοντας έναν χάρτη, που συζητείται όλη την ημέρα στις τουρκικές τηλεοράσεις ως προγραμματισμένη ζώνη ασφαλείας της Τουρκίας στα σύνορα της Συρίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριζαν την ίδρυση ενός κουρδικού κράτους, το οποίο αποτελεί τη σοβαρότερη ανησυχία ασφάλειας της Άγκυρας στη βορειοανατολική Συρία. Καμία [τουρκική] "ασφαλής ζώνη" δεν θα βοηθήσει, αν ο στρατός των ΗΠΑ συνεχίσει να κατασκευάζει και να προμηθεύει μια κουρδική "συνοριακή δύναμη" που μπορεί να διεισδύσει στο νοτιοανατολικό υπογάστριο της Τουρκίας - τώρα, αύριο ή σε δέκα χρόνια.
Ο Ερντογάν, αν δεν άλλαζε πολιτική ο Τραμπ, θα σκεφτόταν να φύγει από το ΝΑΤΟ και να ενωθεί σε συμμαχία με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν. Ο τουρκικός στρατός έχει αποτρέψει μέχρι στιγμής μια διακοπή με το ΝΑΤΟ, αλλά ακόμη και ισχυροί αξιωματικοί αντίπαλοι του Ερντογάν είναι τώρα στο πλευρό του. Αν οι ΗΠΑ κάνουν μια πραγματική προσφορά στην Τουρκία και υιοθετήσουν νέα θέση, θα μπορέσουν να στρέψουν την Τουρκία και να την επαναφέρουν στο ΝΑΤΟ, γράφει το άρθρο της ιστοσελίδας και αναρωτιέται:
«Είναι ο Λευκός Οίκος του Τραμπ ικανός να αψηφεί τις φιλοϊσραηλινές / φιλοκουρδικές φωνές και να επιστρέψει σε αυτήν την ρεαλιστική άποψη; Εάν δεν μπορεί να το κάνει, η πραγματική απάντηση στην ερώτηση "Ποιος έχασε την Τουρκία", θα είναι προφανής.
» Ο Τραμπ αποφάσισε ότι το να προλάβει την Τουρκία να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και να ενταχθεί σε μια βαθύτερη συμμαχία με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν, ήταν πιο σημαντικό από το να κόβει τρελές βόλτες στα περιθώρια της Μέσης Ανατολής. Είναι η σωστή απόφαση».
Βεβαίως, πόσο σιγουριά μπορεί να έχουν οι ΗΠΑ, ότι η Τουρκία θα τερματίσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία και το Ιράν; Η Τουρκία εξαρτάται από το ρωσικό και το ιρανικό φυσικό αέριο και ως εξαγωγικές αγορές. Μετά τοην απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του, ο Ερντογάν δεν εμπιστεύεται την αμερικανική πλευρά. Περαιτέρω, η θέση που του δίνει την μεγαλύτερη ευελιξία και μόχλευση είναι να βρίσκεται μεταξύ των δύο "μπλοκ", και τα δύο θα συνεχίσουν να τον προσεγγίζουν. Θα συνεχίσει να αμφιταλαντεύεται μεταξύ τους για να πάρει τα μέγιστα και από τις δύο πλευρές.
Το πώς δέσμευσε ο Τραμπ τον Ερντογάν, ώστε να μη παρασπονδήσει, όπως συνηθίζει, είναι άγνωστο. Οφείλουμε όμως, να μη ξεχνάμε… Ότι δεν εμπιστεύονται μεν τον Ερντογάν, αλλά έχουν μεγάλη ανάγκη να είναι η Τουρκία στο πλευρό τους.