Καλημέρα σας!
Μεγάλη είναι το τελευταίο διάστημα η δυστοκία συνεννοήσεων σε διάφορα υπερεθνικά φόρουμ, κάτι που αποδεικνύει ότι οι χώρες, δηλαδή οι κοινωνίες, μπορεί να διαθέτουν –αναλόγως των συμφερόντων τους- ανθρώπινο εγωισμό και μπροστά στο έλασσον περιφρονούν το μείζον. Χθες στις Βρυξέλλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίστηκαν στα δύο για το πλαφόν στο φυσικό αέριο. Η Κομισιόν δεν κατάφερε –τουλάχιστον σε πρώτη φάση- να διαμορφώσει μια συμβιβαστική και ταυτόχρονα ρεαλιστική, εφαρμόσιμη και λειτουργική πρόταση, με αποτέλεσμα η συζήτηση των υπουργών Ενέργειας των «27» να ολοκληρωθεί με κάποιου είδους βέτο –ή απειλή βέτο- από 15 χώρες, πριν καν αρχίσει. Το επόμενο επεισόδιο του ενεργειακού δράματος της Ευρώπης θα παιχτεί στις 13 Δεκεμβρίου, σε μία ακόμη προσπάθεια συμβιβασμού για πλαφόν στο φυσικό αέριο γύρω στα 200 ευρώ ανά MWh και μάλιστα με απλές διαδικασίες. Εν των μεταξύ οι θερμοκρασίες πέφτουν.
…πλεονάζουσα ανοησία στον πλανήτη
Λίγες ημέρες πριν ολοκληρώθηκε στο Σαρμ Ελ Σέιχ της Αιγύπτου η 27η σύνοδος του ΟΗΕ για το κλίμα, χωρίς οι εκπρόσωποι των 200 κρατών που συμμετείχαν να καταφέρουν να συμφωνήσουν στα δύσκολα. Τα βρήκαν στη δημιουργία ενός ταμείου που θα καλύπτει μέρος των ζημιών που υπόκεινται οι πιο φτωχές χώρες από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, αλλά δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μέτρα και όρια, ώστε ο πλανήτης να μη φτάσει να μετράει μεγάλες φυσικές καταστροφές και να επιζήσει. Πολλοί ψύχραιμοι επιστήμονες που παρακολουθούν τις εξελίξεις εδώ και δεκαετίες –όπως ο δικός μας καθηγητής, ακαδημαϊκός και ακτιβιστής Χρήστος Ζερεφός- έμειναν άναυδοι από την ασυνεννοησία στα όρια της ανοησίας, για τον απλούστατο λόγο ότι γνωρίζουν από πρώτο χέρι την κατάσταση. Έχουν, δηλαδή, πλήρη συνείδηση ότι η κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί, πλέον, θεωρητικό σχήμα ή επιστημονική εμμονή, αλλά επηρεάζει καθοριστικά την καθημερινότητα των ανθρώπων. Ίσως γι’ αυτό πιστεύουν –όπως και ο Χρ. Ζερεφός- ότι τα επόμενα χρόνια οι απαιτούμενες αποφάσεις θα ληφθούν, υπό την πίεση των φυσικών φαινομένων, τα οποία δεν θα αφήνουν περιθώρια αδιαφορίας. Και σ’ αυτή την περίπτωση, όπως ακριβώς και στην εκκρεμότητα της Ευρώπης με το φυσικό αέριο, η μόνη ευχή που αξίζει τον κόπο, είναι να μην ληφθούν οι καθοριστικές αποφάσεις τόσο καθυστερημένα, που στην ουσία θα είναι δώρο άδωρο.
Η Ευρώπη… κρυώνει
Όσοι ταξιδεύουν τις τελευταίες εβδομάδες στην Ευρώπη, τώρα που ο καιρός άρχισε σιγά σιγά να κρυώνει, διαπιστώνουν στην πράξη τι σημαίνει ενεργειακή κρίση. Τα κτήρια δημόσιας χρήσης παραμένουν από παγωμένα έως μετρίως θερμαινόμενα, κάτι που σημαίνει πως όσοι τα χρησιμοποιούν θα πρέπει να είναι κατάλληλα οργανωμένοι. Για παράδειγμα, ένας Θεσσαλονικιός πανεπιστημιακός, που βρέθηκε πρόσφατα στη Ρώμη στο πλαίσιο ακαδημαϊκής υποχρέωσης, πραγματοποίησε τις επαφές με τους συναδέλφους του από πολλές περιοχές της Ευρώπης σε μια παγωμένη δημόσια βιβλιοθήκη και φιλοξενήθηκε σε ξενοδοχείο, όπου η θέρμανση έφτανε ίσα ίσα για να… σπάει λιγάκι η ατμόσφαιρα. Πρόσφατα ο γνωστός στους Έλληνες πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφανγκ Σόιμπλε, κάτι ψέλλισε σαν σύσταση προς τους συμπατριώτες του για… διπλό πουλόβερ και αρκετοί έπεσαν να τον φάνε. Προφανώς όταν κάπου λένε «θα κάνουμε οικονομία» και δίνουν συγκεκριμένες οδηγίες, τις τηρούν κιόλας.
Η ΕΥΑΘ στη Μολδαβία, μέσω Ρουμανίας
Στην Κωστάντζα θα βρεθεί στις 5 και 6 Δεκεμβρίου η κορυφή της διοικητικής πυραμίδας και στελέχη της Εταιρείας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης. Στόχος είναι να ξεκινήσει η υλοποίηση του Μνημονίου Συνεργασίας που υπέγραψε πριν από λόγο καιρό η εταιρεία με την αντίστοιχη της ρουμανικής πόλης, η οποία βρίσκεται σε απόσταση τριών ωρών οδικώς από το Βουκουρέστι, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Οι δύο εταιρείες ύδρευσης και αποχέτευσης συνεργάζονται για να αξιοποιήσουν τις συνέργειες που δημιουργούνται, προκειμένου να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς για έργα του αντικειμένου τους που αναμένεται να γίνουν στη Μολδαβία με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η γεωγραφική εγγύτητα της Ρουμανίας στη Μολδαβία και οι αναλογίες που υπάρχουν στη νοοτροπία των δύο λαών από τη μια και η τεχνογνωσία της ΕΥΑΘ που μετράει δεκαετίες έργου σε μια δύσκολη πόλη, όπως η Θεσσαλονίκη, είναι ένα συνδυασμός με πλεονεκτήματα, ως προς το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Είναι σαφές ότι οι άνθρωποι της ΕΥΑΘ «διαβάζοντας» τις εξελίξεις αποφάσισαν να ποντάρουν στην εξωστρέφεια, που αν καλλιεργηθεί –έστω βήμα βήμα- μπορεί να προσθέσει στην εταιρεία υπεραξία. Κυρίως, όμως, επιθυμούν να αξιοποιηθεί η γνώση και η εμπειρία, που αποκτήθηκαν σε βάθος δεκαετιών, κάτι –άλλωστε- που επιχειρούν κι άλλες εταιρείες του «κύκλου του νερού» στην Ευρώπη.