Η απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, έπειτα από επτάωρη συνεδρίαση, να μην κλείσει, προς το παρόν, το καθημερινό φύλλο της "Αυγής", είναι ασφαλώς θετική. Κάθε τίτλος που αποσύρεται από τα περίπτερα αποτελεί ήττα για την πολυφωνία, για τη Δημοκρατία· ακόμη και εάν πρόκειται για ένα αμιγώς κομματικό έντυπο, ελεγχόμενο πλήρως από την Κουμουνδούρου, όπως εξελίχθηκε η "Αυγή" τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, δεν παύει να είναι ένας από τους ιστορικότερους τίτλους ο οποίος φέτος συμπληρώνει εβδομήντα χρόνια κυκλοφορίας, με μοναδικό διάλειμμα την περίοδο της χούντας.
Η "Αυγή" κυκλοφόρησε στις 24 Αυγούστου 1952, αρχικά ως εβδομαδιαία, με διευθυντή τον Βασίλη Ευφραιμίδη, μετέπειτα ευρωβουλευτή του ΚΚΕ. Στο διάβα του χρόνου το τιμόνι της κράτησαν σημαντικές προσωπικότητες της Αριστεράς, από τον Λευτέρη Βουτσά και τον Μανώλη Γλέζο, ως τον Κώστα Φιλίνη, τον Γρηγόρη Γιάνναρο και φυσικά τον Λεωνίδα Κύρκο. Οι σελίδες της φιλοξένησαν σπουδαίες γραφίδες, τον Κώστα Βάρναλη, τον Μανώλη Αναγνωστάκη, τον Τάσο Λειβαδίτη, τον Ασημάκη Γιαλαμά, τον Τάσο Βουρνά, τον Ηρακλή Τζάθα, τον Θανάση Τσουπαρόπουλο, τον Γιάννη Πουρνάρα, τον ξεχωριστό Σοφιανό Χρυσοστομίδη και τόσους άλλους.
Σε όλη τη διαδρομή της η "Αυγή" ήταν κομματικό έντυπο. Της ΕΔΑ προδικτατορικά, και μεταδικτατορικά του ΚΚΕ Εσωτερικού, της ΕΑΡ, του Συνασπισμού και σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, οι δεσμοί της με το κόμμα, δεν ήταν πάντοτε το ίδιο ασφυκτικοί. Για πολλά χρόνια η "Αυγή" ήταν "εφημερίδα της Αριστεράς", όχι εφημερίδα ενός κόμματος της Αριστεράς. Όπως είχε πει κάποτε ο εκ των διευθυντών της Γρηγόρης Γιάνναρος "το κόμμα διαβάζει την εφημερίδα το επόμενο πρωί στα περίπτερα, όπως και οι υπόλοιποι αναγνώστες". Αυτό βεβαίως δεν σήμαινε ότι το κόμμα δεν είχε λόγο στα της "Αυγής", όμως ο εναγκαλισμός δεν ήταν αποπνικτικός. Στο εσωτερικό της είχαν αναπτυχθεί κατά καιρούς αρκετές αυτόνομες "νησίδες", οι οποίες παρήγαγαν αξιόλογο δημοσιογραφικό έργο, ενώ και η διακίνηση των ιδεών ήταν για πάρα πολλά χρόνια, ανεμπόδιστη.
Η "Αυγή" εξέπεμπε μια διαφορετική δημοσιογραφική κουλτούρα. Στάθηκε σταθερά και με απόλυτο τρόπο απέναντι στον κάθε λογής λαϊκισμό. Ποιος να φανταζόταν, στη δεκαετία του '80, όταν ο "αυριανισμός" έβαζε στο στόχαστρό του, μεταξύ άλλων και τον Λεωνίδα Κύρκο, ότι πολλά χρόνια αργότερα, θα 'ρχόταν η στιγμή που και η ίδια η "Αυγή", θα ενέδιδε στις σειρήνες του λαϊκισμού. Η μετάλλαξη του ιστορικού φύλλου της Αριστεράς ξεκίνησε δειλά δειλά με την ανάληψη της αρχηγίας του Συνασπισμού από τον Αλέξη Τσίπρα για να ολοκληρωθεί με τρόπο απόλυτο, την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αντίδραση του Λεωνίδα Κύρκου ο οποίος έσχισε την εφημερίδα όταν διάβασε το σχόλιο «Ω έλατο, ω έλατο τι ωραία που αρπάζεις. Η Βουλή απέχει μόλις ένα ντου...", όταν διαδηλωτές έκαψαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία Συντάγματος, το 2008, τον καιρό των επεισοδίων για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως ορόσημο για τον μετέπειτα κατήφορο της εφημερίδας.
Πράγματι, η σημερινή "Αυγή" δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την "Αυγή" του Κύρκου, του Γιάνναρου, του Χρυσοστομίδη. Ναι, η "Αυγή" πριν από την οικονομική χρεοκοπία της, χρεοκόπησε ιδεολογικά. Μαζί με τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς οι οποίες ισοπεδώθηκαν από τη στροφή προς τον λαϊκισμό που επέβαλλε ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι παράδοξο αλλά συνέβη· όσο μεγάλωνε το κόμμα, τόσο μίκραινε η απήχηση του κομματικού εντύπου. Μεγάλη μερίδα των παραδοσιακών ψηφοφόρων της ανανεωτικής Αριστεράς εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ, μαζί φυσικά και την "Αυγή", ενώ στη νέα εκλογική πελατεία, το φύλλο δεν ασκούσε καμία γοητεία.
Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς· ηη Επί σειρά ετών η "Αυγή" ήταν το μοναδικό "μέσον", τουλάχιστον ως την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας, προκειμένου να ικανοποιούνται διάφορα κομματικά ρουσφέτια, οδηγώντας σε δυσθεώρητα ύψη, μισθολογικές και λοιπές λειτουργικές δαπάνες. Πέραν αυτού, η πορεία του έντυπου Τύπου είναι διαρκώς φθίνουσα. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον το καθημερινό φύλλο της "Αυγής" είναι αδύνατον να επιβιώσει.
Είναι προφανές ότι η απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου για διατήρηση και του καθημερινού φύλλου ελήφθη στο πλαίσιο μιας προσωρινής πολιτικής διευθέτησης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεχομένως ως τις εκλογές. Μακάρι να διαψευσθώ, αλλά η πορεία φαντάζει, δυστυχώς, μην αναστρέψιμη.