Καλημέρα σας!
Η 9η Μαΐου πλησιάζει… επικίνδυνα και μαζί πληθαίνουν τα σενάρια για το τι σκέφτεται να κάνει ή να μην κάνει, να ανακοινώσει ή να μην ανακοινώσει εκείνη την ημέρα ο Πούτιν για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η συγκεκριμένη ημερομηνία έχει εξαιρετική βαρύτητα για τους Ρώσους, οι οποίοι γιορτάζουν με λαμπρότητα τη νίκη του Κόκκινου Στρατού επί της Γερμανίας του Χίτλερ. Στην ουσία για τους Ρώσους στις 9 Μαϊου του 1945 τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, κάτι που ενδεχομένως να ισχύει για την Ευρώπη. Διότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε οριστικά με τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, μετά τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς. Επειδή, λοιπόν, στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στη σημερινή Ρωσία η ιστορία και οι επέτειοι έχουν τεράστια σημασία, σε πολλές περιπτώσεις μεγαλύτερη από τη σύγχρονη πραγματικότητα, πολλοί πιστεύουν ότι ο Πούτιν θα εκμεταλλευτεί την περίσταση για να πει ή να κάνει κάτι, κυρίως για το εσωτερικό του ακροατήριο. Μπορεί, όμως, και να μη γίνει τίποτα, αφού οι μάχες συνεχίζονται. Μπορεί ο πρόεδρος της Ρωσίας να «μιλήσει» στις 10, στις 11 ή στις 12 του μηνός! Ποιος ξέρει; Μόνο ο ίδιος…
Η χώρα των εκκρεμοτήτων
Στην Ελλάδα οι εκκρεμότητες δεν τελειώνουν ποτέ. Ειδικά όταν εμπλέκεται είτε ο στενός, είτε ο ευρύτερος δημόσιος τομέας ο σχεδιασμός, το ξεκίνημα, η εξέλιξη και η κατάληξη μιας υπόθεσης μπορεί ν διαρκέσει πολύ. Χρόνια ολόκληρα. Δεκαετίες. Να αλλάξουν οι διοικήσεις των εμπλεκομένων φορέων και οργανισμών, να αναλάβουν οι επόμενες ή οι μεθεπόμενες, να γίνει ανασχηματισμός, ακόμη και εκλογές, αλλά το σίριαλ να συνεχίζεται. Επίσης, ολόκληρη σχολή πολιτικής «σκέψης», κυρίως όμως πολιτικής πρακτικής, βασίζεται στο δόγμα των εκκρεμοτήτων, το οποίο στην ουσία είναι το άλλα λέμε, άλλα εννοούμε και άλλα κάνουμε. Ποιος θα ξεχάσει –για παράδειγμα- 20 χρόνια πριν μεγαλόσχημο υπουργό της εποχής να έχει συγκεντρώσει σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης τους χίλιους εργαζομένους μίας υπό ιδιωτικοποίησιν ΔΕΚΟ για να τους διαβεβαιώσει ότι το κράτος θα έχει πάντα τον τελευταίο λόγο στη συγκεκριμένη επιχείρηση και δεν θα πρέπει να ανησυχούν για το μέλλον τους. Η ειρωνεία του πράγματος ήταν ότι η συγκέντρωση έγινε την ημέρα που δημοσιευόταν στον ελληνικό και διεθνή τύπο η προκήρυξη για την πώληση του 49% έως 60% της συγκεκριμένη ΔΕΚΟ. Το κράτος, δηλαδή η κυβέρνηση, δηλαδή ο συγκεκριμένος υπουργός προσπαθούσε να κάνει μια αποκρατικοποίηση, αλλά ταυτόχρονα διαβεβαίωνε ότι θα εξακολουθεί να κάνει κουμάντο στην εταιρεία. Όπως πάντα «με τα λεφτά των άλλων», στην προκειμένη περίπτωση του επενδυτή ή των επενδυτών που θα εξαγόραζαν το 49% ή το 60!. Ουδεμία έκπληξις..
Το κάμπινγκ της Επανομής και…
Με αυτά τα δεδομένα το γεγονός ότι ο δήμος Θερμαϊκού βρίσκεται εν αναμονή διαφόρων εξελίξεων –σε ορισμένες περιπτώσεις εδώ και χρόνια- θεωρείται κατά κάποιο τρόπο φυσιολογικό. Η πρώτη ιστορία αφορά το κάμπινγκ της Επανομής, το οποίο βρίσκεται μέσα σε περιοχή χαρακτηρισμένη Natura, δηλαδή προστατευμένο μνημείο της φύσης. Η έκταση ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ με οποίο διαπραγματεύτηκε ο δήμος την εξαγορά, ώστε η Επανομή να… βγει στη θάλασσα. Σε οικονομικό επίπεδο η υπόθεση ξεκίνησε από 12 εκατ. ευρώ, κατέληξε στα 3 εκατ. ευρώ, αλλά χάλασε στις δόσεις. Το ΤΑΙΠΕΔ ζητούσε την καταβολή σε τέσσερις δόσεις, ο δήμος ήθελε δέκα, ο χρόνος πέρασε και στα χέρια του δημάρχου Γ. Τσαμασλή ήρθε ένα χαρτί από το ΤΑΙΠΕΔ, που λέει ότι ο χρόνος των διαπραγματεύσεων εξαντλήθηκε και επομένως οι συζητήσεις ολοκληρώνονται χωρίς αποτέλεσμα. Ο δήμαρχος, όμως, δεν πρόλαβε καν να… στεναχωρηθεί, αφού πληροφορήθηκε ότι σύντομα –πιθανόν μέσα στην επόμενη εβδομάδα- θα ψηφιστεί νόμος που μετά από 201 χρόνια νεοελληνικού κράτους θα επιτρέπει σε ένα δημόσιο φορέα να παραχωρεί περιουσιακά στοιχεία σε έναν άλλο δημόσιο φορέα χωρίς αντίτιμο. Δημόσιο σε δημόσιο! Τώρα, λοιπόν, ο δήμος διεκδικεί το κάμπινγκ χωρίς να πληρώσει μία, κάτι που ασφαλώς είναι θετικό για τα ταμεία του. Αρκεί η συγκεκριμένη διαδικασία να μην διαρκέσει χρόνια, οπότε επί της ουσίας θα πρόκειται τα… δώρον άδωρον. Διότι η περιοχή χρειάζεται τουριστικές επενδύσεις άμεσα, ώστε να αξιοποιήσει το θετικό momentum των επόμενων χρόνων στον ελληνικό τουρισμό.
…το κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας
Μια άλλη πολύχρονη εκκρεμότητα στον δήμο Θερμαϊκού είναι το κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας, μια έκταση – φιλέτο 140 στρεμμάτων μπροστά στη θάλασσα, που προορίζεται να φιλοξενήσει πολυτελές ξενοδοχείο και –εξίσου πολυτελείς- κατοικίες. Τώρα –σύμφωνα με τον δήμαρχο Γ. Τσαμασλή- όλα είναι έτοιμα για την προκήρυξη της έκτασης. Υποτίθεται ότι όλα όσα χρειάζονται για να προχωρήσει η υπόθεση (μελέτες και τα σχετικά) υπάρχουν και σύντομα θα υπάρξουν ανακοινώσεις. Μακάρι, διότι το συγκεκριμένο σημείο αραχνιάζει εδώ και πολλά χρόνια.
Τα εγκαίνια του Thess Intec
«Οι κυβερνήσεις πέφτουμε, μα η αγάπη μένει» έγραψε σε ένα από τα τραγούδια του ο αξέχαστος Μανόλης Ρασούλης. Πόσο δίκιο είχε; Τουλάχιστον όσο δίκιο έχουν όσοι πιστεύουν ότι στην Ελλάδα «οι κυβερνήσεις έρχονται, παρέρχονται, αλλάζουν, αποχωρούν, επιστρέφουν μα τα εγκαίνια –αυτό που ο λαός λέει… κορδέλα- μένουν. Η Θεσσαλονίκη έχει πικρή πείρα από εγκαίνια που γίνονται και ξαναγίνονται για να ξαναγίνουν και τελικά να επαναληφθούν. Αναλόγως του πρωθυπουργού, των υπουργών, των υφυπουργών και των γενικών γραμματέων των υπουργείων, αν και αυτοί οι τελευταίοι –οι γενικοί γραμματείς- ευθύνονται λιγότερο απ’ όλους. Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι παρά τις εκκρεμότητες που υπάρχουν κάποιοι στη Θεσσαλονίκη επιμένουν προς το Μέγαρο Μαξίμου ότι τον Σεπτέμβριο, την περίοδο της ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει τα εγκαίνια του τεχνολογικού πάρκου 4ης γενιάς Thess Intec στην Περαία. Δηλαδή τα εγκαίνια ενόψει των εργασιών διαμόρφωσης του χώρου. Προφανώς θα ακολουθήσουν τα κοινόχρηστα έργα. Ακολούθως θα βρεθούν οι εταιρείες που θα δημιουργήσουν τα δικά του κτήρια για να εγκαταστήσουν τα ερευνητικά τους τμήματα. Μετά θα ακολουθήσουν τα ιδιωτικά έργα και κάποια στιγμή στο Thess Intec θα βρεθούν να εργάζονται περί τις 7000 άνθρωποι, οι περισσότεροι ερευνητές υψηλού επιπέδου. Όσο για τα λεφτά με τα οποία θα γίνει το αρχικό έργο, ας είναι καλά το Ταμείο Ανάκαμψης, αφού ο πρώτος και πολυδιαφημισμένος σχεδιασμός για πλήρη χρηματοδότηση του με ιδιωτικούς πόρους –το δημόσιο παραχώρησε για 99 χρόνια την έκταση- άλλαξε. Για να μην πούμε κατέρρευσε. Αφού υπάρχουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια γιατί να μην αξιοποιηθούν; «Τόσα και τόσα ξοδεύονται στην Αθήνα, γιατί όχι και τη Θεσσαλονίκη;» σκέφτονται κάποιοι απ’ όσους εμπλέκονται στο πρότζεκτ. Στο κάτω κάτω εκλογές έρχονται τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο και στην αυτοδιοίκηση. Το κόψιμο μιας κορδέλας παραπάνω δεν έβλαψε κανέναν πρωθυπουργό, υπουργό, γενικό γραμματέα ή δήμαρχο, σωστά; Ούτε τους παραδοσιακούς, ούτε τους πιο σύγχρονους πολιτικούς αυτής της χώρας, που –αν το καλοσκεφτεί κανείς- δεν διαφέρουν και τόσο πολύ.
Ο χαμός με τις ράμπες
Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα συχνά εξαντλείται κάθε δυνατότητα για παράκαμψη της νομιμότητας στο επίπεδο της καθημερινότητας. Ένα από τα πολλά παραδείγματα είναι ο κακός χαμός με τις παράνομες ράμπες στα Κωνσταντινουπολίτικα, του δήμου Πυλαίας Χορτάτη, μπροστά από τις εξωτερικές εισόδους των κατοικιών. Μάλιστα, το θράσος ορισμένων είναι τόσο μεγάλο που δεν αρκούνται στις παράνομες ράμπες αλλά θεωρούν ότι είναι ιδιοκτησία τους και ο χώρος ανάμεσα σε αυτές. Και αν τυχόν... τολμήσει κανείς και παρκάρει το αυτοκίνηστό του στον ενδιάμεσο αυτό χώρο μπορεί να βρεθεί με... σκασμένα λάστιχα, σύμφωνα με καταγγελίες που έχουν φθάσει στις αρμόδιες αρχές και έχει πληροφορηθεί η Voria.gr. Το πρόβλημα, σε κάθε περίπτωση, ξεκινά από την αίσθηση ιδιοκτησίας που αναπτύσσουμε με κάθε τι που διευκολύνει (ή έτσι νομίζουμε) τον μικρόκοσμό μας, σε βαθμό που η καταπάτηση και τελικά η οικειοποίηση του δημόσιου χώρου να θεωρείται φυσιολογική...