Δύο είναι οι βασικές πολιτικές στοχεύσεις του Αλέξη Τσίπρα, αυτή τη στιγμή. Η πρώτη είναι να αποτρέψει την αυτοδυναμία της ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές προκηρυχθούν. Η δεύτερη – που προϋποθέτει ότι δεν θα επιτευχθεί η πρώτη – είναι να αφήσει πίσω του καμένη γη, αν τελικώς η ΝΔ σχηματίσει κυβέρνηση τη Δευτέρα μετά τις εκλογές.
Στην πρώτη περίπτωση, αυτό το οποίο θα πράξει για να πετύχει το στόχο του, είναι λίγο ως πολύ γνωστό και συνδυαστικό. Πώς ορίζεται; Μέσω ενός κύματος παροχών και μιας «εκστρατείας κατά της διαφθοράς», που θα περνά από το άνοιγμα δικαστικών υποθέσεων, που θα τις εντάξει στην κατηγορία των «σκανδάλων», ανεξάρτητα από το αν είναι ή δεν είναι. Θεωρεί ότι κατ' αυτόν τον τρόπο, θα ανακόψει την ροή ψηφοφόρων προς τα κεντροδεξιά (κυρίως μέσω της παροχής επιδομάτων, διορισμών στο δημόσιο κλπ, κλπ) και θα «αναγκάσει» τον κεντροαριστερό κόσμο να ξανασκύψει πάνω από την «διεφθαρμένη δεξιά», που το μόνο που της αξίζει είναι …χειροπέδες.
Δυστυχώς, για την κυβέρνηση τα πράγματα δεν είναι έτσι, όπως τα νομίζει. Απλά, να θυμίσουμε ότι στη δεύτερη τετραετία Σημίτη, το κύμα παροχών που έκανε ο Χριστοδουλάκης ήταν το μεγαλύτερο όλων. Παρατηρούνταν, ωστόσο, το εξής παράδοξο φαινόμενο: Οσα περισσότερα έδινε, τόσο μεγάλωνε η διαφορά του πρώτου, που ήταν και τότε η ΝΔ, από τον δεύτερο, που ήταν το κυβερνών ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά δε στη σκανδαλολογία, αυτό που κανείς δεν τολμά να πει στον κ. Τσίπρα είναι πως έχει κουράσει. Το θέμα άνοιξε πολύ νωρίς (με τη Novartis), τα στοιχεία που προσκομίστηκαν ήταν πενιχρά, ενώ στη συγκεκριμένη ιστορία «τσουβαλιάστηκε» κόσμος και κοσμάκης αν και δεν είχε καμία ανάμειξη. Το μόνο κοινό τους στοιχείο ήταν ότι στο Μαξίμου τους θεωρούσαν πολιτικούς τους αντιπάλους. Κι αυτό έχει «περάσει» στην κοινή γνώμη.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να υπηρετήσει τη δεύτερη στόχευση του. Κι αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Γιατί αν πάμε στη λογική της «καμένης γης», τότε οι θυσίες όλων μας στα οκτώ χρόνια των μνημονίων και στα δέκα χρόνια της κρίσης θα πάνε χαμένα. Και θα είναι κρίμα.