Όσοι παρακολούθησαν την επικαιρότητα από τα λεγόμενα στο προσυνέδριο της ΝΔ για τα μεγάλα έργα υποδομής στη Θεσσαλονίκη, θα διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον στους λόγους η κυβέρνηση δείχνει να ενδιαφέρεται για την περιοχή και πολύ περισσότερο για το κομμάτι εκείνο της πόλης, που από πολλούς θεωρείται το πιο υποβαθμισμένο, τη δυτική Θεσσαλονίκη.
Την εικόνα την έδωσαν τόσο ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Κώστας Καραμανλής, όσο κι ο υφυπουργός Υποδομών, Γιώργος Καραγιάννης. Προηγήθηκαν αυτών οι βουλευτές της Α' Θεσσαλονίκης, που ζήτησαν (οι περισσότεροι ή σχεδόν όλοι εξ αυτών), να στραφεί το βλέμμα της κυβέρνησης στα δυτικά της πόλης.
Θα βρω εδώ ένα κενό. Στο θέμα του μετρό, οι βουλευτές, μεταφέροντας και την αγωνία της τοπικής κοινωνίας, ζητούν από την κυβέρνηση να προωθήσει τη δυτική επέκταση του μετρό. Διότι αντιλαμβάνονται το πολιτικό κόστος σε τοπικό επίπεδο από τη λειτουργία του μετρό στη βασική του γραμμή και αμέσως μετά στην Καλαμαριά, με τη δυτική Θεσσαλονίκη να είναι αναγκασμένη να περιμένει πολύ ακόμη για να δει μέσο σταθερής τροχιάς. Ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία υπάρχει από την πορεία της περαιτέρω επέκτασης του μετρό ανατολικά (δηλαδή ως το αεροδρόμιο «Μακεδονία»), που φαίνεται ότι μπορεί να προχωρήσει ταχύτερα από την επέκταση του μέσου στη δυτική Θεσσαλονίκη.
Η εξέλιξη αυτή θα δημιουργήσει αίσθημα ανισορροπίας και ανισότιμης μεταχείρισης σε μικροτοπικό επίπεδο, ενώ είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει την «καραμέλα» της αδικημένης δυτικής Θεσσαλονίκης και θα επιδεινώσει τις υπαρκτές ανισότητες, που δεν είναι ζήτημα κυβερνητικό ή τοπικών αρχόντων, αλλά κοινωνικής εξέλιξης.
Δεν θέλω να αναλύσω ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα περί της δήθεν αδικημένης, πλην όμως υποβαθμισμένης δυτικής Θεσσαλονίκης. Θεωρώ ωστόσο ότι αν κάποιος με ψυχραιμία δει ακόμη και τη σύνθεση του χτεσινού πάνελ των υποδομών, όπου επέλεξε να μιλήσει και να συμμετέχει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα αντιληφθεί πως από τα εμβληματικά για την κυβέρνηση έργα που προωθούνται στη Θεσσαλονίκη, το ένα είναι χωροθετημένο στη δυτική πλευρά (στρατόπεδο Παύλου Μελά), το ένα στο κέντρο του πολεοδομικού συγκροτήματος (ΔΕΘ) και το τρίτο αφορά σε όλη τη Θεσσαλονίκη (ανάπλαση παραλιακού μετώπου), όμως ήδη η αρχή του έγινε από τα δυτικά.
Η δυτική Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από την προσοχή της κυβέρνησης. Και είναι σαφές ότι αυτό το έχουν κατανοήσει πλήρως οι κυβερνώντες. Είναι επίσης αυτονόητο ότι πέρα από την αντικειμενική ανάγκη για προσοχή, προκύπτουν και λόγοι πολιτικής σκοπιμότητας, όχι μόνο στην κυβέρνηση ή στη ΝΔ, αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα.
Όπως είπαν και οι βουλευτές της Α' Θεσσαλονίκης, στη δυτική πλευρά του πολεοδομικού συγκροτήματος ο πληθυσμός ξεπερνά αυτόν του υπόλοιπου πολεοδομικού συγκροτήματος. Οπότε, ο... πόνος δεν τους έπιασε όλους τους πολιτικούς και τα κόμματα για την υποβάθμιση της δυτικής Θεσσαλονίκης και για την ανάγκη απόδοσης κοινωνικής δικαιοσύνης στους κατοίκους της με την υλοποίηση παρεμβάσεων, που θα βγάλουν την περιοχή από το τέλμα στο οποίο περιήλθε στη σύγχρονη Ιστορία της. Ο... πόνος τους έπιασε και επειδή οι ψήφοι που διακυβεύονται στην περιοχή ξεπερνούν τις ψήφους του πολεοδομικού συγκροτήματος ή αν το θέλετε ακόμη πιο λιανά, οι ψήφοι στη δυτική Θεσσαλονίκη καθορίζουν αποφασιστικά τα αποτελέσματα στην εκλογική περιφέρεια της Α' Θεσσαλονίκης (τουλάχιστον με τη σημερινή μορφή της).
Κουτοπόνηρη η σκέψη, αλλά όποιος ισχυριστεί ότι δεν αποτελεί και αυτός ο παράγοντας ισχυρό στοιχείο πίεσης ώστε να πέσει το βάρος της προσοχής στη δυτική Θεσσαλονίκη, θα πει ψέματα.
Άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη χτεσινή του παρέμβαση είπε επί λέξει: «να διαβεβαιώσω τους δήμους της δυτικής Θεσσαλονίκης, στους οποίους κατοικεί ο νεότερος πληθυσμός της χώρας ότι η αναπτυξιακή μας πολιτική πρωτίστως στρέφεται σήμερα στους νέους μας. Και γι' αυτό και δε θα σταματήσουμε εδώ, θα έχουμε κι άλλες ενδιαφέρουσες εξαγγελίες, αλλά δεν μιλάμε ποτέ αν δεν είμαστε απολύτως σίγουροι ότι μπορούμε να ωριμάσουμε και να υλοποιήσουμε τα έργα για τα οποία δεσμευόμαστε».
Όλα αυτά στην κουβέντα που έγινε για την ανάπλαση του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά, την εξέλιξη της οποίας ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι παρακολουθεί προσωπικά, ώστε το μητροπολιτικό πάρκο να είναι βιώσιμο και οικονομικά αυτοτελές. «Ο σκοπός δεν είναι μόνο να φτιάχνουμε έργα τα οποία είναι ωραία τη στιγμή που τα παραδίδουμε, θα πρέπει να έχουμε εξασφαλίσει την οικονομική βιωσιμότητα και τους πόρους εκείνους, οι οποίοι θα επιτρέψουν στον δήμο να το συντηρεί (σ.σ. το μητροπολιτικό πάρκο), να το αναβαθμίζει και στη συνέχεια να το βελτιώνει», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός. Με την παρατήρηση όμως ότι οι πόροι για το μητροπολιτικό πάρκο είναι συγκεκριμένοι (20 εκ. ευρώ) και μέχρι το τέλος του 2023 θα έχουν απορροφηθεί και αρκούν μόνο για την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του σχεδίου για το μητροπολιτικό πάρκο. Για την «ταμπακέρα» δεν γίνεται προς το παρόν κουβέντα από οποιονδήποτε, συμπολιτευόμενο ή αντιπολιτευόμενο. Κανείς δηλαδή δεν διευκρινίζει από πού θα βρεθούν τα υπόλοιπα (πολλά) χρήματα για να ολοκληρωθεί το μητροπολιτικό πάρκο. Αυτό φαντάζομαι να είναι σε θέση να μας το πουν στη φετινή ΔΕΘ, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο οι αρμόδιοι (όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και των άλλων κομμάτων)...
Επανέρχομαι στα της δυτικής Θεσσαλονίκης συνολικά. Είπε ο κ. Μητσοτάκης: «θέλω να διαβεβαιώσω όλους τους δημάρχους της δυτικής Θεσσαλονίκης, αλλά και όλους τους πολίτες της δυτικής Θεσσαλονίκης ότι θα είμαι προσωπικά κοντά στην προσπάθεια αυτή να μειώσουμε τις ανισότητες. Διότι υπάρχουν σήμερα ανισότητες, όπως υπήρχαν ανισότητες στις υποδομές μεταξύ Θεσσαλονίκης και υπόλοιπης Ελλάδας, έτσι υπάρχουν και εσωτερικές ανισότητες στον ευρύτερο πολεοδομικό ιστό της Θεσσαλονίκης, τις οποίες είμαστε εδώ να διορθώσουμε και να γιατρέψουμε».
Υπενθυμίζω ότι ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης, επέλεξε να επισκεφτεί χτες τον Εύοσμο, ενώ πολλάκις βρέθηκε στη δυτική Θεσσαλονίκη και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, με εμφατικότερη την επίσκεψή του επίσης στον Εύοσμο, στον δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμιακά δήμο της βόρειας Ελλάδας.
Όλο αυτό το σχεδόν άδολο πολιτικό ενδιαφέρον για τη δυτική Θεσσαλονίκη, δεν έχει καμιά σημασία αν προέρχεται από την αναμενόμενη πολιτική σκοπιμότητα που μπορεί να υποκρύπτει. Σημασία έχει αν θα επιφέρει τα αποτελέσματα που περιμένουν οι πολίτες της δυτικής Θεσσαλονίκης, αν δηλαδή θα αλλάξει το βιοτικό επίπεδο και τις συνθήκες καθημερινότητας στην περιοχή.
Για το αίσθημα κατωτερότητας, που καλλιεργούν όσοι το καλλιεργούν στην περιοχή για τους δικούς τους λόγους ο καθένας, δεν είμαι βέβαιος ότι θα εκλείψει σε ορατό χρονικό ορίζοντα. Εμένα θα μου αρκούσε να γίνουν τα έργα υποδομής και οι παρεμβάσεις που έχουν σχεδιαστεί επί χρόνια για τη δυτική Θεσσαλονίκη, ώστε μια μέρα η περιοχή την οποία γνώρισα από το 1987 που εγκαταστάθηκα στην πόλη να μη μοιάζει στην υπόλοιπη Θεσσαλονίκη, αλλά να την ανταγωνίζεται και να την ξεπερνά (ακόμη και στον για μένα άγονο εσωτερικό ανταγωνισμό). Τηρώντας όλοι τις δεσμεύσεις τους και δουλεύοντας με συνέπεια (και συνέχεια) αυτός ο στόχος δεν αποτελεί ουτοπία, αλλά επιτεύξιμο αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας. Κερδισμένοι από κάτι τέτοιο, από την επιμονή και την αφοσίωση σε έναν κοινό στόχο, θα βγουν όλοι. Και οι πολιτικοί.