Πριν από 25 χρόνια μία και μόνο επιχειρηματική κίνηση έδωσε «ζωή» στην τότε «κλινικά νεκρή» δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης. Ήταν η δημιουργία του συγκροτήματος ψυχαγωγίας του «Μύλου», που οδήγησε χιλιάδες Θεσσαλονικείς να γνωρίσουν μια σκοτεινή μέχρι τότε περιοχή της πόλης. Παράλληλα, η παρουσία πολύ κόσμου είχε ως αποτέλεσμα την πολύπλευρη ανάπτυξη της περιοχής, αφού και άλλοι επιχειρηματίες αξιοποίησαν παρηκμασμένα ή νεκρά ακίνητα. Μπορεί σήμερα σε εκείνο το σημείο να ανθεί οικονομικά μόνο ο αγοραίος έρωτας, αλλά αυτό συνέβη επειδή μετά από 15 – 20 χρόνια ο «Μύλος» ξεθώριασε, η πολυκοσμία εξαφανίστηκε, τα πέριξ βούλιαξαν στη μιζέρια και τη σκοτεινιά και ο δήμος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να «σπρώξει» προς τα εκεί τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Σήμερα η ίδια περιοχή –αυτή τη φορά στον άξονα της 26ης Οκτωβρίου- έχει μια δεύτερη ευκαιρία. Ετοιμάζεται να αναστηθεί κοινωνικά και οικονομικά, με επίκεντρο την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, οι υπηρεσίες της οποίας άρχισαν ήδη να μετακομίζουν. Όταν θα ολοκληρωθεί η εγκατάσταση της ΠΚΜ περί τον Μάιο – Ιούνιο χιλιάδες εργαζόμενοι καθημερινά θα τροφοδοτούν την περιοχή με την ενέργεια και τη δυναμική τους. Είναι απολύτως βέβαιο ότι τα αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης θα φανούν ξεκάθαρα από το προσεχές φθινόπωρο. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι είτε έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, είτε δρομολογούνται και άλλες κινήσεις αναλόγου χαρακτήρα, αλλά μικρότερης εμβέλειας, μπορούμε μετά βεβαιότητος να υποθέσουμε ότι τα επόμενα χρόνια η 26ης Οκτωβρίου έχει πολλές πιθανότητες να αναδειχθεί σε έναν από τους βασικούς άξονες του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης.
Η συγκεκριμένη υπόθεση αποδεικνύει κάτι που όσοι μιλούν για ανάπτυξη στη Θεσσαλονίκη οφείλουν πολύ καλά να γνωρίζουν. Σε μια αστική περιοχή το «μυστικό» της οικονομικής προόδου είναι η συγκέντρωση των ανθρώπων. Οι δουλειές πάνε εκεί που συγκεντρώνονται οι πελάτες. Ένας από τους λόγους που το εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης έχει μια ιδιαίτερη οντότητα είναι ότι εκτός από την αγορά –ή μάλλον τις αγορές- φιλοξενεί κατοικίες και κάτοικους, αλλά και δημόσια κτίρια. Από σχολεία και εκκλησίες, μέχρι εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία. Το ανθρώπινο πλήθος, η κινητικότητα του και οι δραστηριότητες του είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποφύγει μια αστική περιοχή την περιθωριοποίηση και την ερημοποίηση.
Υπ’ αυτή την έννοια η ευρύτερη δυτική είσοδος της Θεσσαλονίκης είναι αδικημένη. Το βιοτεχνικό και βιομηχανικό της παρελθόν την καταδιώκει και αυτό δεν αλλάζει εύκολα. Τα τελευταία χρόνια μόνο δύο ήταν οι μεγάλες επενδύσεις που επηρέασαν τους βιορυθμούς της περιοχής. Η κατασκευή και η λειτουργία του ξενοδοχείου «The Met» από τον όμιλο Χανδρή, αλλά και -λίγο βορειότερα και λίγο παλαιότερα- το εμπορικό κέντρο, στο οποίο σήμερα στεγάζεται το «One Salonica». Η αλήθεια είναι ότι λίγο πριν ξεσπάσει η ελληνική κρίση υπήρχαν σαφείς ενδείξεις ότι κάτι ιδιαίτερο θα γινόταν στην περιοχή, ως αντίβαρο στην συνεχή άνοδο τιμών και αξιών στο κέντρο και στα ανατολικά της πόλης. Για την ακρίβεια υπήρχαν συγκεκριμένα σχέδια, αλλά η οικονομική δυσπραγία τα ανέστειλε ή τα ματαίωσε. Τώρα η μετακόμιση της Περιφέρειας με το πολυάνθρωπο δυναμικό και τους πολίτες που την επισκέπτονται δίνει έναν αέρα, που σίγουρα θα αξιοποιηθεί από επιχειρηματίες, οι οποίοι βλέπουν ήδη τις ευκαιρίες. Το μόνο που μένει να δούμε τους επόμενους μήνες είναι ο βαθμός και ο χαρακτήρας αυτής της ανάπτυξης.
Πηγή φωτογραφίας: ΤΕΕ-ΤΚΜ